De afgelopen weken was ik in de USA. Ik had het geweldig. Natuurlijk deel ik graag een paar verhalen.
Iedereen die de NS kent, haat de NS. De NS is onze nationale voetveeg. We mopperen massaal – de NS kan voor veel mensen maar weinig goed doen. Ik mopperde ook regelmatig. De NS liet mij bijvoorbeeld in september tot twee keer toe volledig in de steek Dat leidde beide keren tot een poldersightseeing in een bus. En niet eens een NS-bus. Ik haatte de NS met alles wat ik in me had.
Chicago
Als je een half uur langer dan gepland op je trein moet wachten sta je er misschien niet altijd bij stil, maar geloof me: het kan erger. Dat ondervond ik in de VS.
We gingen met de trein naar Chicago. We hadden er enorm veel zin in. Er was maar één kleine maar: de trein vertrok om tien voor half zes. ’s Ochtends. Voor Chicago moet je dat over hebben. Dus ik legde me erbij neer, zette mijn wekker op tien voor half vijf en ging slapen.
Om vier uur maakte C. mij wakker. Hij wist niet dat ik mijn wekker had gezet. Hij wist kennelijk ook niet dat je in levensgevaar verkeert als je me op dat tijdstip wekt. Terwijl ik me aankleedde en wat laatste dingen in mijn tas gooide, zei ik geen woord tegen hem. Doodzwijgen is altijd nog beter dan een feitelijke moord.
Bericht
Iets later, toen ik immer zwijgend mijn schoenen aantrok, ontving C. een SMS-bericht. “O!” zei hij. “Val dood”, dacht ik. Want kwart over vier maakt van mij geen beter mens. Hij legde zijn hand op mijn onderrug. “Let’s go back to sleep, hon”, zei hij. “Our train has an 8 hour delay.”
Acht uur. Dat is een hele werkdag. Dat is de aanbevolen hoeveelheid slaap per nacht. Acht uur.
Terwijl we onze schoenen en onze kleren uittrokken stamelden we varianten op ‘lekker dan’ en ‘sta ik daar voor op’. Ik wist niet zo goed wat ik ervan vond. We hadden nu een halve dag minder in Chicago, kwamen pas rond middernacht aan. En ik was nu toch al opgestaan, en mijn nachthumeur begon al te verdwijnen. Maar nog een paar uur kunnen slapen… dat maakte het net wat minder erg.
Toch jammer
Toen ik een paar uur later weer naast mijn bed stond (vredelievend als een Boeddhist) was het ineens toch een beetje jammer allemaal. We hadden maar een paar dagen in Chicago gepland, en daar bleef nu ineens nog minder van over. Bovendien hadden we een loze ochtend.
We zijn maar ergens een broodje gaan eten, met de kat gaan spelen en flauwe grapjes gaan maken tot het tijd was om naar het station te gaan.
De treinreis was heerlijk. Mocht u ooit door Amerika willen treinen: Amtrak is fantastisch. Lekkere stoelen, coupé’s met een soort panoramaview, een bar en een restaurantcoupé… alles wat je nodig hebt. Niet zo snel als – ik noem maar wat – de TGV, maar minstens zo comfortabel. Bovendien konden we volop van het mooie uitzicht genieten.
Nou ja. Het mooiste stuk, the Bluffs, hebben we gemist omdat het al donker was toen we daar reden. En dàt is dan weer het jammere van zo’n vertraging. Op de terugweg was het ook donker toen we daar reden. Niet erg, we proberen het de volgende keer als ik daar ben gewoon nog eens.
We kwamen in Chicago en Chicago stelde niet teleur. Dat was het belangrijkste.
Ander perspectief
Dit hele akkefietje zet de vertragingen van de NS wel in een ander perspectief. Om meerdere redenen. Ten eerste: de NS laat mij wel eens in de steek, maar nooit acht uur lang. Misschien ook omdat ik dan al lang heb opgegeven, maar laat ik positief blijven en zeggen dat de NS dat niet doet. Dat ze dan in elk geval een bus inzetten.
Een bonuspunt voor Amtrak is dat ze het in elk geval lieten weten. Oké, een treinvertraging van acht uur kan je ook eerder dan één uur van tevoren laten weten, maar ik zou positief blijven. De NS stuurt nooit berichtjes - omdat ze over het algemeen niet weten dat ik van plan ben van hun diensten gebruik te maken. De NS stuurt alleen berichtjes als het ècht hommeles is op het spoor, en dat zijn dan over het algemeen berichtjes in de trant van: "Blijf alsjeblieft thuis! Wij weten het ook allemaal niet meer!"
En toch... over de NS hoort u mij voorlopig niet meer klagen. Dat wil zeggen: niet tot de eerstvolgende vertraging.
Het blijft de NS.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten