Kattenvrouwtje

Een tijdlang stond ik bekend als ‘anti-kat’. De reden daarvoor weet ik niet precies, maar misschien was het omdat ik dat tot op zekere hoogte ook was. Maar de laatste maanden is er het een en ander veranderd in mijn houding ten opzichte van De Kat. 

Charmeoffensief
Een aantal katten heeft hard gewerkt aan een charmeoffensief. Ten eerste was dat de kat van buurman F. Die kat hield siësta’s op mijn schoot zònder daarbij haar nagels in mijn broek te zetten. Een goed iets.
Daarna nam de gewèldige kat van vriend C. het stokje over. Bij de eerste ontmoeting was ik onmiddellijk fan. Groot fan. De kat in kwestie is de verpoesificatie van Beer Robijntje: zacht en lief en schattig en knuffelbaar. De beste kat ooit.
Zodoende was ik ineens een stuk milder gestemd jegens katten in het algemeen, en sommige katten in het bijzonder.

En toen was daar vriend E., die handig op de ontwikkelingen inspeelde door mij voor een poesgerelateerde uitdaging te stellen.

Helmut
Vriend E. heeft sinds kort een huisgenootje. Dit huisgenootje – een kat, uiteraard – luisterde (niet) naar de naam Helmut. Die naam was meegeleverd bij de kat. Nu zijn er heel veel redenen te bedenken om je kat geen Helmut te noemen, dus er was werk aan de winkel. Vriend E. vroeg mij – of all people – als kartrekker van het project ‘Het beestje moet een naampje’. Hij gaf een paar richtlijnen. De belangrijkste richtlijn was dat het iets met een ‘i’ moest zijn. Daarna maakten we een afspraak voor bezichtiging & naamgeving.

Op basis van de ‘i’-regel suggereerde ik dat de kat dan gewoon Lotti kon heten – Helmut Lotti, desnoods. Vriend E. vond dat zo’n slecht plan dat hij er niet eens op reageerde. 

Missie
 Ik had een missie. Want zo gaat dat dan bij mij: geef me zo’n opdracht en ik raak ermee gepreoccupeerd. Op de eerste avond verzon ik een stuk of dertig namen. In de week die volgde bleef mijn hoofd nieuwe ideeën produceren. Nou ja, om eerlijk te zijn: er stonden ook een paar oude ideeën in de lijst. Ideeën voor het tot voor kort onwaarschijnlijke geval dat ik zelf een keer een kat zou hebben. Seop bijvoorbeeld. Of Oedipus. Een briljante naam, waarbij het succes van de naam afhangt van de issues van de kat. 

Met de ‘i’-regel kon ik goed uit de voeten. Winnie (als in: Winnie de Poes) kwam natuurlijk op het lijstje. En Nietzsche. En Buddy, Ivan en Vladimir stonden er ook bij. Net zoals Winky, Ovide, Pi en Timon. Ik verschafte een klein doorkijkje in de werking van mijn psyche door op het lijstje de namen Murphy en Eddy onder elkaar te schrijven.
Met het lijstje in de tas fietste ik vervolgens naar het huis van E., alwaar Helmut me luid miauwend verwelkomde, op mijn schoot klauterde en meeging in het charmeoffensief van zijn soortgenoten.

Keuzes
Het was me direct duidelijk dat deze kat inderdaad geen Helmut was. Maar wat het dan wel moest worden was ook nog niet zo makkelijk te kiezen. Vriend E. sprak de kat aan met alle veertig namen van het lijstje, en bij alle veertig namen keek de kat uit het raam, of hij deed alsof hij sliep. Hij gaf geen sjoege – maar dat deed hij bij Helmut ook niet. We maakten zonder hulp van de kat een shortlist, die evolueerde tot supershortlist. Er bleven twee namen over: Olivier en Kwibus. Vriend E. probeert deze namen nog eens onder de aandacht te brengen op een moment dat de kat wèl ontvankelijk is voor naamgeving.

Kattenvrouwtje
 Dus nu ben ik ineens iets meer een kattenliefhebber èn blijk ik talent voor huisdiernamen te hebben. Dus als u een beestje heeft dat een naampje moet: bel me.

Ik help natuurlijk alleen als ik ook mag komen knuffelen. Katten knuffelen is mijn nieuwe hobby. Blijkbaar.