BZV - Stel je voor...

Gisteravond was een mooie avond, want het voorstelrondje van BZV was op de buis. Dit seizoen gaan we weer internationaal - dus als je met één van de boeren wil daten moet je geen vliegangst en wel een geldig paspoort hebben. Ik neem de uitzending even met u door. Ready for take off?

Deep in the heart of Texas
De eerste boer woont in Texas, dus de BZV-redactie plantte zijn vlaggetje in Louisiana. Die dachten waarschijnlijk 'fuck it, het is in Amerika'. De boer in kwestie heet Olke, en alleen al over die naam zou ik tien blogposts kunnen schrijven. Olke is een Fries die al 30 jaar in de States woont, maar nog steeds klinkt als postbode Siemen. Hij heeft 1400 koeien, maar geen vrouw. Dat komt volgens hem omdat hij niet zo heel goed liefde kan laten zien. Dat is toch jammer. Bovendien, zo vertelde hij, 'kroept' hij te weinig. Dat klinkt zowel vies als astmatisch - dus ik denk dat hij dat  vooral zo moet houden. Nu schijnt het dat hij het eigenlijk over knuffelen had. In zijn geval lijkt me dat ook een vieze en astmatische aangelegenheid, dus nogmaals: houden zo.

Na de aardrijkskundige flater liet Yvon nog even zien dat ze bij biologie ook nooit oplette, want over de koeien zei ze: "Het zijn net olifanten!"

Olkes idee over geluk is wel laagdrempelig en haalbaar: "Geluk is af en toe een schouderklopje." In ruil voor dat schouderklopje krijg je zijn hart. Dat lijkt me wel een aardige deal - zeker wanneer je ambities hebt binnen de illegale orgaanhandel. Dus Tjitskes en Tjotskes: schrijft u maar!

Op een terras ergens in Frankrijk in de zon 
Ergens in de Franse Loirestreek resideert Herman, de benjamin van dit seizoen. Hij is 24 en in zekere zin een kleurrijk type: hij is zowel groen als gras als hartstikke bleu. Hij wilde nooit boer worden, maar in Frankrijk is dat blijkbaar ineens iets heel anders. Zijn motivatie; "Waarom zou ik doorgaan met iets wat misschien niet lukt." Way to go Herman, met die houding kom je er wel in het leven.

Herman heeft een portable hooibaal in de achterbak van zijn auto, want je weet maar nooit wie je tegenkomt langs de kant  van de weg.
We werden geconfronteerd met Hermans hobby's. Herman bakt en Herman speelt hoorn in een koperorkest. Hij zou het heel leuk vinden om een meisje te treffen dat ook een muziekinstrument bespeelt, bij voorkeur een blaasinstrument. Is het echt alleen mijn dirty mind dat ik meteen aan blow jobs moest denken? Neen. Vriend P. appte: "Hij zoekt gewoon iemand die op zijn toeter wil blazen."

Zoiets zei Herman zelf ook nog tussen neus en lippen door: hij is klaar om bereden te worden. Ik moet er niet aan denken, maar er zijn vast een paar geile trompettistes die nu soppend boven hun briefpapier hangen.

Stand and sing of Zambia, proud and free
Gelukkig kregen we toen een leuke boer. In een leuk land. Met een leuke poes. De man in kwestie heet Marc en hij is fantastisch. Zijn leefomgeving is ook fantastisch, ook al ziet hij dat zelf niet. Marc is viskweker - hij doet dingen met tilapia. Hij heeft een te gekke boot, hagelslag, een leuke babbel en een hoed. Marc heeft zogezegd bijna alles - wat voor mijn blog een beetje onhandig is, want nu heb ik niks om af te zeiken. Zambia is qua logistiek natuurlijk wel rete-onhandig. Ik weet nog niet zeker of ik dat een voor- of een nadeel vind.

Marc dus.
Op dit moment zitten er waarschijnlijk een stuk of 800 vrouwen te typen. "Lieve Marc, Toen ik jou daar in Zambia zo bezig zag, dacht ik..." Ik ga even kijken of Marc Facebook heeft en zo ja, of hij mijn vriendschapsverzoek wil accepteren. Dat is sneller. Want Marc is wel een héél fijne boer.
En tilapia is ook al zo lekker.

Where pines and maples grow
Na de Zambiaanse heerlijkheid gingen we naar Canada, naar een boer zonder adres maar met een postbus. Riks, oftewel €1,36, komt vast uit de buurt van Almelo want hij gebruikt dezelfde meervoudsvormen als Herman Finkers (eier, kinder). In het dorp waar hij vlakbij woont is het druk als er meer dan tien auto's zijn.
Toen hij aan Yvon vroeg of ze een ei en een hamburger wilde, reageerde Yvon op haar bekende semi-verontwaardigde toontje: "Een vrouw wil toch niet een hamburger en een ei?!" Nou. Tja. Ik zou eerlijk gezegd niet weten waarom niet. Maar ik ben dan ook geen standaardvrouw.

Omdat Riks regelmatig naar de kerk gaat, nam hij Yvon daar ook even mee naartoe. Het zijn toch belangrijke dingen om te weten over iemand - de atheïsten hoeven nu niet te schrijven. Yvon probeerde ook nog even uit of de kinder van Riks Nederlands kunnen, maar ze ontlokte hen  niet meer dan "Who's buurman?"

Riks is kortom een bedeesd en vroom type met leuke kinder. Hij zoekt een vrouw om 's avonds een kop koffie mee te drinken. Dat moet toch te regelen zijn?

Roemenië uitgesloten van deelname Eurovisie Songfestival 
De hekkensluiter was David, die bezig is een bedrijf op te zetten op de fundamenten van een oud communistisch staatsbedrijf. Je kan dus gerust zeggen dat je met deze jongeman ècht nog wat kan opbouwen. Ik vond 'm een beetje vervelend. Bovendien zat er een koekoek op zijn grondgebied, dus voor mij hoefde het meteen al niet. Mijn koekoekhaat licht ik op een ander moment nog wel eens toe.

David komt er niet aan toe om de liefde van zijn leven te vinden, en dat ligt 'misschien ook wel een beetje aan hem'. Maar beste jongen, dat ligt natuurlijk zeker weten helemaal aan jou. Wie gaat het anders voor je doen? Yvon kan je enigszins op gang helpen, maar uiteindelijk is het aan jou en de briefschrijfster van je keuze. David heeft hier en daar wat psychische klappen opgelopen, dus hij is vooral erg geschikt voor überzorgzame meisjes met mantelzorgaspiraties. De redsters van deze wereld. Ze moet dan wel lief en betrouwbaar zijn. "Het doet zeer als je gevoelens pijn gedaan worden", aldus David.

Bedenk wel goed waar je aan begint, want we hebben het over Roemenië hè. Voor je het weet loop je weer in je eigen oude kleding die je een half jaar geleden in een container hebt geflikkerd.

En dan nu: geduld
Het nieuwe seizoen komt begin 2017 op de buis. Dan gaan we zien hoe Olke, Herman, Marc, Riks en David het er vanaf brengen op het amoureuze pad. Ik ben verschrikkelijk benieuwd.
Als u dit najaar een tijdje niets van me hoort, dan zit ik waarschijnlijk onder de Zambiaanse zon iets met tilapia's te doen.

En vooral met de bijvangst.