De zeemmeermin

Proloog: De ramendoek, waar dit blogje over gaat, heet eigenlijk een 'glazenwasser'. Dat roept echter teveel andere associaties bij me op. In mijn hoofd bestaat er bijvoorbeeld een opmerkelijke correlatie tussen een glazenwasser en een puppy. Ik houd het dus op ramendoek. 

**

Toen ik een tijdje geleden bij vriendin M. was, introduceerde zij de ramendoek bij mij. Het is een huishoudelijk hulpje uit de Tupperwarecollectie, en de doek helpt je om je ramen, spiegels en andere glazen oppervlakken in een handomdraai streeploos schoon te krijgen.

Vriendin M. demonstreerde de doek op inspirerende wijze. Ik was onmiddellijk enthousiast en stuurde een appje naar vriend P., die actief is binnen het Tupperware-imperium. Ik bestelde twee ramendoeken bij hem. Een voor mezelf, de ander om cadeau te geven. Nee, dat is geen stom cadeau. Sterker nog: het is in feite het beste cadeau ooit.

Ramen
Mijn ramen waren al een tijdje aan de vieze kant. Er was nogal veel geklust op en rond mijn balkon, en ik had in de tussentijd niet schoongemaakt. De motivatie hierachter: ‘Als het schoon is gaan ze toch weer klussen. Dan kan ik weer opnieuw beginnen. Ik wacht wel tot het klaar is’.

Dat an sich was niet zo gek gedacht, maar het gevolg was natuurlijk wel dat de ramen intens smerig werden. Waardoor mijn zin om te zemen – ondanks de doek – alleen maar afnam. Want màn wat een klus, en het was toch rotweer, en…
Totdat het geen rotweer meer was. De zon maakte onmiskenbaar duidelijk hóe slecht het gesteld was met de properheid van de ramen. Dus ik ging aan de slag.

Waterpret
Ik begon met een sopje om stof en viezigheid van de balkondeuren en de ramen te halen. Daarna maakte ik een raamzeemsopje. Dat ruikt altijd zo lekker. Ik sopte de ramen schoon en droogde ze daarna af met de ramendoek.

Normaal gezien heeft ramen lappen een bevredigingsspanne van een paar uur. Hooguit. Daarna zie je ergens toch altijd weer een streep, of een vlekje. Of zo’n lome uitgezakte waterdruppel.
Nu, echter, waren mijn ramen schitterend schoon. Sprankelend. Kraakhelder. En, bovenal: streeploos.
Schrijf ik nou waren? Ik bedoel natuurlijk zijn.

Voldoening
Ik heb nog nooit zó genoten van, noch zoveel gepraat over het lappen der ramen. Ik heb zelfs een tijdje naar het resultaat zitten kijken. Serieus. Een beetje onderuitgezakt op een stoel, met mijn armen losjes over elkaar en zo’n tevreden glimgrijns op mijn gezicht. Mijn ramen zijn nog nooit zó schoon geweest. En dat alles dankzij een Tupperware doek.

Mocht iemand het zich afvragen: nee, ik heb geen aandelen Tupperware. Google leerde mij nu net pas dat die aandelen überhaupt bestaan. Wel is het zo dat ik nogal gehecht ben aan vriend P., en dat ik die vriendschap nu extra in ere wil houden omdat hij mijn shortcut naar praktische huishoudelijke hulpmiddelen is.

Voor de grapjassen die nu denken: "Prima Anne, kom mijn ramen dan ook maar even doen": no way. Koop een Tupperware ramendoek en ervaar het genoegen.

Uw ramen verdienen dat.