Tante Anne schrijft weer eens

Het was groot feest afgelopen weekend. Mijn lieve nichtje vierde haar tweede verjaardag. Het was voor alle betrokken partijen een doorslaand succes.

Nichtje N.
Twee jaar geleden werd N. geboren op de dag dat ik geen gaatje in mijn tand had.
Het meisje was prachtig en zo klein dat de muts op haar bolletje te ruim was. Haar grote broer – mijn neefje D. – stond stralend naar zijn zusje te kijken.

Van een piepkleine baby verwerd ze tot een glimlachend Boeddhabeeldje, om vervolgens uit te groeien tot een prachtmeid van nu alweer twee jaar.

Het feest kan beginnen!
Zaterdag werd haar verjaardag gevierd. In een mooie feestjurk ontving ze me. Van mijn zwager begreep ik dat ze al twee dagen naar me uitkeek. En eindelijk was ik er.
Nadat ze de formaliteiten had afgehandeld (cadeautjes uitpakken en ‘Dakkewel’ zeggen tegen de gulle gever), installeerde ze zich op mijn schoot, rolde mijn portemonnee en ging daar uiterst zoet mee zitten spelen. Lekker knus bij Tante Anne.

“Tante Anne!”
Toen er later meer cadeautjes kwamen, werd ik haar partner in crime.

“Zal papa helpen met uitpakken?” “Nee! Tante Anne!”
“Zeg je ook dankjewel tegen B.?” “Nee, tante Anne doen!”

Ik heb B. netjes bedankt voor het mooie cadeautje, terwijl N. zich focuste op belangrijker zaken – wat in het leven van een tweejarige neerkomt op spelen en chips eten. Het knuffelen van haar babypop behoorde ook wel tot deze hoofdmoot, maar bij gebrek aan tijd besteedde ze dat ook maar uit: “Tante Anne doen!”
Mijn tante-skills breidden zich onmiddellijk uit tot het wiegen van de Baby Born. Ik doe daar niet moeilijk over.

Kom mee naar buiten allemaal
Maar er was meer. Want neefje D. en nichtje N. verordonneerden mij om het buitenspeelteam te komen versterken. Dit team bestond uit D. & N., R.&L. en het kleine mannetje N. – dat ik eigenlijk niet kende. En aangezien ik na dit kwintet de jongste aanwezige was mocht ik meedoen. Denk ik.

Het leek of ik de bastaardtelg van Mary Poppins en Sinterklaas was (imagine that…)
We vormden een karavaan van fietsjes, stepjes, autootjes, en ik dan dus, in mijn zwierige polkadot jurk. Mijn nichtje wilde dat ik haar duwde, het kleine jongetje had zich aan mij vastgeklampt en neefje D. zat me letterlijk op de hielen. En zo liepen we rondjes door de tuin; ik met dat kleintje op mijn arm. Totdat de auto ineens een APK moest en ik het ook wel een beetje zat was om steeds van achter aangereden te worden. In een onbewaakt ogenblik sneakte ik naar binnen. Ik heb wel lef hè.

Twee
We kunnen stellen dat nichtje N. een succesvolle verjaardag heeft gehad. Er hing een roze gloed over de dag, N. kreeg prachtcadeautjes en ze was het stralende middelpunt.

En ik? Ik was de trotse tante die ik altijd al ben.
Maar dan net nog ietsje trotser.