BZV - 2387 brieven en een paar kleffe koeken

Het BZV-seizoen begon voor mij anders dan anders. Voor de uitzending begon ging een van mijn diepste wensen in vervulling: ik werd toegevoegd in een BZV-WhatsApp groep. Ik wilde dat altijd en vriend P. voelde dat aan. Denk ik.
Wat ook anders was: ik had de oproepjes gemist, dus alle boeren waren nieuw voor me. Ik ging er lekker blanco in.

You’ve got mail
Yvon heeft tegenwoordig een hond en samen gingen ze de post rondbrengen. Om te beginnen moesten ze met TESO naar Texel, want daar resideert Jan. Een man van 28 met de bril van een man van 82 (meekleurende glazen, for crying out loud!) Hij had ook een dertigersdip.
Je kan het verwachten van een Texelse boer: hij zit in de schapenbranche. Briefschrijfster Ylva verblijdde hem daarom met geborduurde schapen.

Vervolgens toog Yvon naar stoofperenboer Leo. Hij vertelde dat het een goed stoofperenjaar was, alleen dat de prijs wat tegenviel. Hij kreeg 48 brieven en Yvon zei dat hij die op zijn dooie akkertje mocht gaan doornemen. Terwijl hij nèt had gezegd dat het een goed stoofperenjaar was. Dus wat nou, 'dooie akkertje’? Yvon luistert gewoon niet. Of ze verstond hem niet, dat kan ook.
Maar afijn. We zien Leo niet meer terug.

I am not your Casanova
Gert-Jan omschreef zichzelf als ‘geen Casanova’. Dat hoefde hij er heus niet bij te zeggen, want dat zag een blinde met zijn ogen dicht.
Yvon verzocht hem om zich te gaan omkleden (“zorg dat je er op je paasbest uitziet”) omwille van een verrassingsdinertje met álle dames die hun zinnen op deze boer hadden gezet. Alle twee. Ik denk dat hij het record van de minste BZV-brieven aller ooit op zijn naam heeft gezet. Het scheelt wel een hoop gedoe, qua logeren en keuzes maken. En het verrassingsdinertje was gewoon net zo ongemakkelijk als de meeste avondmaaltijden die je in BZV genuttigd ziet worden.

Wie ook geen Casanova is, is boer Geert. Maar hij had iets leuks. Voor zover oefenbejaarden leuk kunnen zijn dan hè. Hij is weduwnaar en op zoek naar de tweede liefde van zijn leven. Het liefst wil hij een beeldschone deerne (in de app-groep: “De volslanke gaan bij de afvallers”), maar behalve beeldschoon moet zijn nieuwe liefde ook vrolijk en humoristisch zijn. Vervolgens koos hij tien min of meer dezelfde vrouwen (type: leest Libelle, is goed met sudderlapjes en breipatronen). Een van die vrouwen gebruikte de omschrijving ‘glimmend als een aardbei’. Ik vond dat stom.

Boer Mario hoopte op 80 tot 120 brieven, maar kreeg er slechts zestien. De teleurstelling droop van zijn gezicht. Eén van de briefschrijfsters beweerde dat ze een hartstilstand had gehad toen ze zijn oproepje had gezien. Dus eerst iets met defibrillatoren en dan toch nog maar gauw een kaartje kladderen.

Boer d’amour
En toen kregen we eindelijk wèl een Casanova. Tom! De Boer d’amour van dit seizoen. De boer die de hoofden van 1808 vrouwen op hol heeft weten te brengen. 1808!!! Zegge: achttienhonderdacht!!! Ik heb in mijn hele leven nog geen 1808 brieven gekregen. En zéker geen 1808 liefdesbrieven.
Hoe begin je aan zoiets?!
Terwijl Tom zich even terugtrok om zich in alle rust door zijn brievenberg te worstelen, interviewde Yvon een paar vrienden over de valkuilen van Tom. Hij blijkt iemand die sturing nodig heeft zonder overruled te worden. En zijn vrouw moet pittig zijn, maar niet overheersend. Een sambalvrouw dus.

Om bij te komen kwamen daarna Theo en Willem in beeld.
Theo hoopte op twintig brieven, want dan zou er vast wel een leuke vrouw tussen zitten. Hij had er bijna vier keer zoveel. Eén vrouw stuurde van die vieze, kleffe koeken mee (zijn lievelings). Na het sorteren van de post was de koek op en lag de koekvrouw op de twijfelstapel.

Boer Willem was een wolf in schaapskleren, of in overall, maar in elk geval: ik vond hem een beetje eng. Niet psychopAad-eng, maar eng niettemin. Hij was niet content met de score van 56 brieven en het feit dat dat te weinig brieven waren om verder gevolgd te worden. Ik was daar wel blij mee. Zijn zoontjes ook. Dat zijn fijne, positieve kereltjes.

Booerenvrouw
De Zeeuwse Bertie is een boerin die een vrouw zoekt. Een nieuwe dimensie in het programma! Toen ze haar 175 brieven zag verzuchtte ze: ‘Bloody hell...’
Er kwamen twee vriendinnen om haar te helpen kiezen. Even later lagen er tien vrouwen op haar barretje. Ik ben héél benieuwd hoe het verder gaat. 

Tot slot: Janko. Wie noemt zijn kind nou Janko? Dan denk je toch niet goed na? Met zo’n naam vráág je erom dat je klasgenoten je elke pauze aan de kapstok hangen. En als het nou iemand was die door inzet van Gedrag en Karakter alle nadelen van zijn voornaam wegwerkte… maar nee. Hij lijkt ‘iets te hebben’. Iets in het autistisch spectrum. Of gewoon gebrek aan persoonlijkheid.
Enfin. Voor het handjevol brievenschrijfsters was er een tea party georganiseerd. Als er iemand met hevige zorgaspiraties bij was, dan komt het wel goed met Janko. Of zijn vrouw hangt hem ook aan de kapstok.

Het wordt mooi
Volgende week gaan Tom, Jan, Theo, Bertie en Geert speeddaten. Ik heb zo’n vermoeden dat dit een seizoen gaat worden om je vingers bij af te likken.
Een seizoen met sambal, geborduurde schapen, sudderlapjes en lesbisch schoffelen.

En een BZV-WhatsApp groep.
Mooier kan bijna niet.