In verband met een tijdelijke staat van werkloosheid, ligt mijn blogfrequentie aan de lage kant. Ik maak minder mee dan gewoonlijk en ik moet al mijn creativiteit in sollicitatiebrieven steken waardoor er minder overblijft voor een blog.
Gelukkig lijkt dat solliciteren nu zijn vruchten te gaan afwerpen, maar daarover een andere keer meer.
Nu, onder invloed van herfst, november, en mijn eigen state of mind even een gedichtje. Heeft u weer wat te lezen, voel ik me tijdelijk wat minder schuldig. En binnenkort blog ik weer fatsoenlijk.
Verdrietig kind,
verdrietig gedicht
Ik ben de herfst.
Ik ben de regen.
Ik ben de storm.
Zoek mij maar op,
ik sta in alle gedichten.
Houd mij maar vast,
ik heb het koud en ik ben moe,
en nog zoveel bladeren aan de bomen,
nog zoveel bladeren overal.
Toon Tellegen
uit: Daar zijn geen woorden voor,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten