Succesverhaal

Gisteren was de presentatie van het boek 'Insomnia - spannende verhalen tegen het slapengaan'. Ik was daarbij, omdat een verhaal van mijn hand in deze bundel is opgenomen. Sterker nog: ik ben in de competitie op een glorieuze tweede plek geëindigd. Ik weet niet waar ik trotser op was: dat bericht, of het feit dat de mail waarin dit bekendgemaakt werd aanving met "beste auteur".

Ik wilde altijd schrijfster worden.
Het is gelukt!

Maar, laat ik bij het begin beginnen - want daar zijn die dingen voor.

De wedstrijd
Aan het begin van dit jaar las ik iets over een verhalenwedstrijd van uitgeverij LetterRijn. Nu ben ik daar altijd wel voor te porren, maar toen ik hoorde ik wat het thema was, aarzelde ik toch even. Insomnia. Verhalen in de stijl van Edgar Allan Poe. Met thriller- en/of horrorelementen.
Niet helemaal mijn genre, dacht ik, maar ik wilde meedoen. Weer eens iets anders proberen. Dus ik ging aan de slag, schreef het verhaal 'Eindfeest', en stuurde het in. Vriendin M. was de enige die het verhaal vooraf te lezen kreeg. In de mail die ik aan haar schreef, staat de zinsnede 'Ik vind het zelf niet mijn masterpiece'.

Het klopt, dat zal mijn onzekerheid wel weer geweest zijn.
Maar het stomme is: dat kun je nooit helemaal zeker weten.

De jurybeoordeling 
De jurering verliep in twee fasen. Er waren 223 inzendingen en daarvan kwamen er een stuk of 60 op basis van een puntensysteem op de longlist. Vervolgens werden de verhalen op de longlist nogmaals gelezen en beoordeeld en daaruit vloeide dan de shortlist voort. Op deze laatste lijst kwamen dertig verhalen - de dertig die nu ook in de bundel zijn opgenomen. En de volgorde waarin de shortlist bekend werd gemaakt, was tevens de volgorde van jurywaardering. Ik was tweede! Mijn juryrapport zegt het volgende:

Eindfeest kent een prachtige opening met een gedicht dat je direct in de juiste sfeer brengt. Het verhaal is goed en zeer pakkend geschreven en is zeker origineel.
De dood en zijn verjaardag: je verwacht een gelopen race maar dan ineens draait de sfeer om en blijkt dat het verlangen naar een weerzien misschien toch niet zo slim is. Een mooi plot dat blijft hangen, juist omdat het einde ongemakkelijk aanvoelt. Eindfeest heeft alles wat een verhaal in de traditie van Poe behoort te hebben. De spanning is goed verdeeld en - ook al is het niet angstaanjagend - door het hele verhaal voel je als lezer een constante dreiging waardoor het een 'donkere' sfeer ademt. 
Het redigeren van Eindfeest beperkte zich tot het corrigeren van wat schoonheidsfoutjes, want het origineel is in een vloeiende stijl en uitstekend Nederlands geschreven. 

De presentatie 
Gisteren werd zoals gezegd het eindresultaat gepresenteerd. De bundel ziet er ontzettend mooi uit. En wat een fantastisch gevoel om je eigen verhaal terug te zien in een ècht boek!
De presentatie verliep wat anders dan ik me van tevoren had voorgesteld. Ik was daar samen met vriend K. en hoewel we ons uitstekend vermaakt hebben, wilde het qua netwerken, mixen en mengen niet zo lukken. Iedereen bleef vooral bij zijn eigen bekenden hangen, wat prima is, want dat deden wij toen ook maar. Al kregen we op een gegeven moment wel de neiging om iets met theatersport te gaan doen om de sfeer wat te verlevendigen.
Maar zoals vriend K. terecht opmerkte: "Misschien moet je ook geen geanimeerde gesprekken verwachten met mensen die uitblinken in schriftelijke communicatie."
Wat wel erg leuk was, en een beetje wennen: mensen vroegen om mijn handtekening. Dat is iets wat ik tot nu toe vooral kende van het stadskantoor en de pakketjesdienst. Maar ik heb me nu een slag in de rondte gesigneerd. Ik ging me er bijna belangrijk door voelen.

Insomnia! 
Voor iedereen die nu heel benieuwd is: het boek is vanaf nu online te bestellen (ook als e-book). Ik ben uiteraard bereid tot het uitdelen van nog meer handtekeningen. Voor mijn part ook op je e-reader; nog even en ik word zo'n type dat op àlles wat lang genoeg stil blijft staan een handtekening zet.

Ik ben zó trots...
Ik ben schrijfster!