Bite me

Het kan u niet ontgaan zijn: de overtredingen tijdens het WK worden creatiever. Eerst was het alleen wat duw- en trekwerk. Of de spelers schopten tegen elkaar in plaats van tegen de bal. Maar gisteravond heeft de Uruguayaan Luis Suarez zijn tanden in de Italiaanse verdediger Chiellini gezet. Dat is natuurlijk niet mals.

Normaal gesproken zou zo’n incident me niet heel veel doen, maar helaas gaat dat nu niet. Het gebeuren is namelijk doorgedrongen tot mijn onderbewuste en heeft daar tijdens mijn nachtrust wonderlijke dingen tot stand gebracht. De notulen:

Kinderboekfiguur
Het begon allemaal vaag. Ik was ‘ergens’ en in een andere kamer was – geheel volgens droomlogica – de Hoezepoes. Waar een ‘hoezepoes’ volgens de originele tekst van Annie M.G. Schmidt 'de juffrouw van de platenhoes' is, was het in mijn droom een pluizig wit poezenbeest, gelijkend op Betsie, de kat uit het magistrale kinderboek ‘Otje’.
Maar! Elke keer als die zogeheten Hoezepoes in mijn droom in beeld kwam, dacht ik al dromend: ‘Dat is Dolfje Weerwolfje’. Waarmee de eerste Suarez-link een feit was. Een weerwolf word je namelijk als je bij volle maan gebeten wordt door een andere – volledig getransformeerde – weerwolf. En dát weet ik dan weer uit Harry Potter, want Dolfje Weerwolfje ken ik weliswaar als verhaalfiguur, maar ik heb die boeken nooit geapprecieerd.

Dus midden in de nacht had ik een wonderlijke hoezepoes-weerwolf-potter droomkronkel. En daar bleef het niet bij.

Post!
Zoals dat gaat in dromen was ik ineens thuis. De postbode kwam een pakje brengen. Heel alledaags.
Het eerste opvallende detail was dit: het pakje – bestaande uit twee losse onderdelen – was verpakt in een gaatjesenvelop (van de interne post). Ten tweede had de postbode nogal bijzondere instructies meegekregen. Het pakje was pas van mij, en nu komt het, als een buurman mij gebeten had. Klein probleempje: er was even geen buurman voorhanden. Bijkomende probleempje: ik voelde bijzonder weinig voor het concept “gebeten worden voor ontvangst”. Ik hoorde toen de stem van een buurman beneden, maar ik deed net alsof dat niet zo was. In plaats daarvan vroeg ik een tikje kribbig aan de postbode:
“Kan ik niet gewoon ergens tekenen voor ontvangst?!”
“Nee”, zei de postbode. “Nee, dat kan ècht niet.”
Getergd liet ik mijn blik door het buurmanloze portiek glijden, terwijl de postbode er ook heel de tijd maar een beetje bij bleef staan lummelen. Niet bepaald een droomscenario, maar wel dus.

De noodoplossing
Elke schrijver weet dat als je vastzit en het niet erg vindt om matige kwaliteit te leveren, je jezelf altijd kan redden met de volgende plottwist: “Toen schrok ik wakker en bleek alles maar een droom te zijn geweest.” Ik grijp nu ook naar deze amateuristische verhaalafmaker, maar met een goede reden: het wàs zo. Toen ik aan iemand vertelde over mijn merkwaardige droom, moesten we allebei erg lachen en was de terechte conclusie dat ik nogal debiele dingen droom.

De FIFA heeft een onderzoek ingesteld naar het bijtincident van gisteravond. Het ziet er naar uit dat Suarez een forse schorsing boven het hoofd hangt. Terecht. Als de overige voetballers elkaar dan alleen een beetje duwen en schoppen tijdens het WK en geen malle dingen meer doen, dan kan ik ook weer rustig slapen. Mijn onderbewustzijn kan deze toestanden gewoon niet aan; daar mag ook wel eens rekening mee gehouden worden.

Dus, spreken we dat af? Fijn zo.