Joure, daar was ik nooit geweest. Ik had daar ook niks te zoeken. Het klonk vooral als Heel Ver Weg. Maar afgelopen dinsdag aanvaardde ik die reis toch, voor de terugkomdag van het Pickwick Panel.
Weet u nog? In april en mei had ik ook al bijeenkomsten van dit panel. We fietsten onder andere door Amsterdam om inspiratie op te doen en kozen in totaal drie nieuwe blends. Van mijn eigen blend was ik niet direct een fan - ik had liever gezien dat het speculaasthee werd - maar al met al was het een bijzonder leuke ervaring.
Nu hadden we dus ook nog een terugkomdag in de Douwe Egberts fabriek. We mochten komen kijken hoe onze theetjes verder worden geproduceerd. Zodoende heb ik nu een totaalbeeld van het proces 'van idee tot keurig verpakt doosje'.
De heenreis
Joure is inderdaad Heel Ver Weg. Ik was er de hele dag zoet mee. Gelukkig verliep de treinreis - zowel heen als terug - gesmeerd. Wat alleen wel gebeurde: in de trein van Utrecht naar Heerenveen werd een medepassagier onpasselijk en kotste de trein onder. Zit je daar ineens in een braakselwalm. Daar kan ik erg slecht tegen; als ik niet uitkijk ga ik door die lucht een gezellig potje meekotsen. De trein was helaas nogal vol zodat ik niet ergens anders kon gaan zitten, dus ik verstopte mijn neus in mijn sjaal en probeerde mijn Zen te behouden. Een andere passagier dacht het geurprobleem wel even te verhelpen door rijkelijk met deodorant om zich heen te spuiten. Een interventie die weinig zoden aan de dijk zette, het rook daarna hoofdzakelijk naar kots met deo. Ik was blij toen ik in Zwolle naar een ander treinstel kon.
Joure
In Heerenveen moest ik de trein uit en vond het vervoer naar Joure verder per taxi plaats. In eerste instantie zouden we met acht panelleden in de taxi gaan, maar op het moment suprème bleek dat ik de enige was. Taxibedrijf Oenema had twee voertuigen gestuurd: een busje voor groepsvervoer en een gewone taxi. Ik dacht: ik ga met die gewone taxi. Maar bij Oenema dachten ze: het moet die bus zijn. Dus daar zat ik dan, in mijn eentje in een tienpersoonsbus. Had ik in elk geval lekker de ruimte.
Zo kwam ik op het terrein van Douwe Egberts, begroette daar de dames van Pickwick en mijn panelgenoten en vervolgens was het al snel tijd om naar de fabriek te gaan. Gehuld in enórme witte jassen en met malle petjes op ons hoofd. We kregen een rondleiding en uitleg over het theeproductieproces. Heel interessant en leuk om te zien. En wat ruikt zo'n theefabriek lekker!
We kwamen bij een apparaat met een startknop en één van de panelleden had de eer om die startknop in te drukken en daarmee de productie van onze thee officieel te starten. Natuurlijk was dit grotendeels 'voor de show', er stond echt al wel ergens een pallet klaar. Maar toch, symboliek is ook wat waard. Bovendien heeft het wat om in de fabriek een doosje van je eigen thee in handen te krijgen dat nog warm is van de machines. Verser dan dat krijg je het niet hoor!
Na de rondleiding wachtte ons een high tea met allerhande zoetigheidjes die bedacht zijn door niemand minder dan Rudolph van Veen. Natuurlijk dronken we daarbij een kopje van onze eigen thee en laat ik eerlijk zijn: ik vond 'm nu toch wel heel lekker. Speculaasthee had nog steeds mijn voorkeur gehad, maar nu kan ook deze smaak mijn goedkeuring wel wegdragen.
De terugreis
We mochten nog op de foto met onze thee en daarna zat het er echt op. We kregen niet minder dan 36 doosjes thee mee en daarna kwam Oenema weer om mij en dit keer ook één panelgenoot af te leveren in Heerenveen. In de trein hield iedereen zijn maaginhoud op de daartoe geëigende plek en was ik vooral moe.
En hier eindigt dan mijn Pickwick avontuur. Er rest mij nog slechts één taak: het distribueren van de 36 doosjes thee. Ik kan ze namelijk niet goed kwijt in huis, dus ik houd een uitdeelactie onder mijn vriendinnen.
En de smaakjes zijn...
3 opmerkingen:
Oeh, dat klinkt in ieder geval vast lekker! Ik ga ze zéker proberen.
En wat leuk, was je zomaar even in mijn woonplaats :) (nou ja, op het station dan).
Schrijf maar op onze 'to do'-lijst voor de 18e!
Wat jammer dat ik niet wist dat je naar de Joure kwam, had je nadien even bij ons een kopje koffie, ook van DE , kunnen drinken. En dan hadden wij je wel weer naar de trein gebracht. Trouwens de zeilboot is dit jaar niet in het water geweest, achteraf niet erg met zo'n zomer die we hadden gehad.
Fokke
Een reactie posten