Mijn naam is Toos en ik ben werkeloos.
Dat kon er ook nog wel bij. Of nou ja, dat kon er helemaal niet meer bij, maar ach, 2010 is toch al een kutjaar. Ik ga nu dan ook niet op de details in. Daarnet werd op TV gezegd dat we teveel klagen en daar doe ik mooi niet aan mee. Neen. Ik ga een poging doen om de positieve kanten van een contract dat niet velengd wordt te benoemen.
Ten eerste. Volgende week begint het Sinterklaasjournaal weer. Dat vind ik leuk en omdat ik dan gewoon thuis ben, kan ik dus vol overgave dat hele fokking journaal op de voet volgen. Echt, tegen de tijd dat het 5 december is ben ik beter op de hoogte dan de gemiddelde kleuter. Ik denk dat ik zelfs weer in Sinterklaas ga geloven, gewoon, voor de zekerheid.
Ten tweede. Mijn onderbuurman is verhuisd. Ik had niks tegen hem, maar ik heb vooral niks tegen zijn appartement. Ik zie nu kansen voor het oplossen van mijn habitatkwestie. Zijn appartement heeft een balkon, een iets normalere badkamer en ik kan in mijn slaapkamer naast mijn bed ook mijn kledingkast kwijt. Dus thans ben ik in onderhandeling met de huisbaas over een interne verhuizing. Dat is handig, want dan hoef ik geen busje te huren en geen adreswijzigingen te versturen. Ik houd u op de hoogte.
Ten derde. Ik heb de VVD nog. Daar doe ik tegenwoordig een communicatieklus voor en dat is een goed iets.
Ten vierde. Ik kan naar P. en L. en J. en dan weer naar P., en dat is nodig, want ik moet zo hier en daar nog wel wat geestelijk herijken - to put in mildly.
Ik heb lang en diep nagedacht over een 'ten vijfde', maar die kan ik niet bedenken. Daarvoor weet ik het nog te kort, denk ik. Ik ben namelijk ook een beetje boos over, nou ja, alles. Boos op 2010. Boos op 'de omstandigheden'.
Maar afijn.
Tijdens het slechtnieuwsgesprek bood afdelingshoofd J. aan dat hij - als ik daar behoefte aan had - wel iemand wilde faciliteren die ik op zijn bek kon slaan. Op dat moment zei ik: "Nee, dat is niet nodig", maar daar kom ik graag op terug. Dus J., als je dit leest... Regel Dat.
En verder? Ik ga niet klagen. Maar ik moet hier dus best een beetje om huilen.
In de tranen-met-tuiten zin des woords.
2 opmerkingen:
Bah, je hebt het niet makkelijk zeg. :-( Sterkte!
Laat ik dan een poging doen tot een ten vijfde. Ik heb je al een poos gemist bij communicatie en nu lees ik wat daar de reden van is. Ik vind het jammer dat je mijn collega niet meer bent. Hoe kritisch je ook over jezelf bent: dit is zo en ik meen het serieus. Ik weet uit eigen ervaring hoe het voelt om werkloos te zijn. Daarom kan ik je ook verzekeren: hoe je als mens bent wordt niet beïnvloed door het feit of je een baan hebt of niet.
Veel sterkte en succes. Dat ben je waard.
Een reactie posten