Laat ik beginnen met het etaleren van mijn gevoel voor understatement: de laatste periode was nou niet bepaald de gelukkigste uit mijn leven.
Een hoop ‘gedoe’ was er toch al, toen ging Maaitje dood en daarna opa ook nog. Dat is pittig. Eerlijk gezegd ben ik er nog steeds niet uit hoe ik er precies mee moet omgaan . Doorgaan en hopen op betere tijden, lijkt het. En ergens heb ik ook het gevoel dat de bliksem geweest is, maar de klap nog moet komen. Dat onontkoombare besef dat ze écht, echt weg zijn.
Ik kom opa op het moment nog voortdurend tegen in de stad, Maai heeft al honderd sms’jes van me gekregen. Steeds tot het moment dat ik me besef dat het godsonmogelijk is. En daarbij: wat heeft opa nou in Den Haag te schaften? Niets toch? En Maai sms’en heeft ook al geen enkele zin meer… terwijl er zoveel is wat ik haar nog wil zeggen, vragen, vertellen…
En toch. Toch was er deze periode ook iets moois. Iets heel erg moois. En dat heeft dan weer alles te maken met mijn lieve, beste vriendin J..
J. is in verwachting. Er komt een klein baby’tje. Ik word een soort van tante en daar verheug ik me ongelofelijk op. Het kindje komt pas begin 2011, dus het vergt nog veel geduld van alle betrokken partijen.
Natuurlijk, er worden wel vaker baby’tjes geboren. Ook bij mensen die ik ken. Maar dit is voor het eerst dat er een kindje komt dat zó dichtbij me staat. Het kindje van mijn beste vriendin. Ook al heeft het kindje nu nog maar de grootte van een kiwi en weet ik nog niet eens of het een jongetje of een meisje wordt, ik krijg nu al vlinders in mijn buik van het vooruitzicht. Ik wist niet dat het mogelijk was om zoveel van iemand te houden die je nog niet eens kent. Maar dat kan dus. En dat ik ook nu al trots ben op dat kindje. Omdat het van vriendin J. is, en op haar ben ik sowieso altijd al trots (dat is ook een understatement).
Ik verheug me er zó op. Tot nu toe heb ik me (redelijk) kunnen beheersen, maar ik vrees dat ik de Prenatal ergens in de komende maanden wel ga plunderen.
Pas maar op lief nichtje of neefje, tante Anne is straks niet bij je weg te slaan. Maar voorlopig zit je prima in de buik van je mama.
Ik wacht op je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten