"...dus nu heb ik een Senseo", zei ik vrijdag tegen R., met name omdat ik al de hele week aan iedereen die het al dan niet wil horen vertel dat ik een Senseo heb. R. zei dat ik er wel een beetje laat mee was. Dat beaamde ik. "Hij is ook derdehands", zei ik. "Van een oud vrouwtje geweest zeker?" veronderstelde hij. Ik knikte. "Altijd binnengestaan?" informeerde hij verder. Ik lachte en beaamde ook dat, met de toevoeging: "Ze gebruikte 'm alleen af en toe om boodschappen mee te doen."
In werkelijkheid was de Senseo niet van een oud vrouwtje maar van D. & G. (ik doel daarmee niet op een luxe merk maar op de zus en zwager van vriendin J.) en daarna was hij van J. & T. en nu dus van mij. En ik ben er nog steeds mee in mijn nopjes.
Een evaluatie na een week:
*Ik kan mensen fatsoenlijke koffie aanbieden en dat maakt mij een betere gastvrouw. Echte koffie is beter dan van die zakjes oplosreut waar ik me altijd een beetje voor schaamde.
* Het ruikt in mijn huis nu af en toe lekker naar koffie. Ik vind dat een heel huiselijke geur en ik word er steeds een beetje blij van als ik het ruik.
* Het assortiment van smaakjes koffie verpakt in pads is enorm. Ik heb nu 'gewoon' en koffie met vanillesmaak. Maar voor ik dat besloten had, heb ik aardig wat tijd voor het schap in de AH doorgebracht.
* Het is lekkere koffie, wat andere mensen ook mogen beweren. Goed, het is geen Starbucks, maar dat kan ook niet. Immers: nothing beats Starbucks.
* Het hebben van een koffieapparaat vind ik een teken van volwassenheid. Het wordt nog wel eens wat met mij.
Twee kleine minpuntjes:
* De Senseo heeft mijn waterkoker van het aanrecht verdrongen. De waterkoker staat nu op de afzuigkap en die moet dus af en toe naar beneden getakeld worden, maar een kniesoor die daar op let.
* De Senseo heeft sowieso nogal last van territoriumdrift. Hij staat ook niet toe dat het afdruiprekje in zijn directe nabijheid staat. Je kan ook zeggen dat mijn aanrecht ècht te klein is en die twee objecten dus gewoon niet passen. Dus als ik ga afwassen, moet ik de Senseo even verplaatsen. Het kan een reden zijn om de habitatkwestie nog eens te heroverwegen, maar vooralsnog vind ik het daar niet storend genoeg voor.
Al met al ben ik dus erg tevreden met mijn nieuwe aanwinst. En ik nodig iedereen uit voor koffie met een kaakje, om het te vieren.
4 opmerkingen:
Oh, mag ik ( en mijn vrouw) ook dan eens langs komen als ik weer onze vrienden bezoek in Monster, dat is vlakbij Den Haag.
Fokke Fryslân.
Een kaakje eten, lijkt me leuk, samen doen dan? Senseootje erbij, als ik een wens mag uitspreken, graag dark roast ;-)
Een kaakje graag, maar dan liever bij een kopje (rooibos)thee.
@Tanja: tuurlijk, geen probleem, heb ik ook in huis!
@Anoniem: ehm... als je nou niet anoniem was, dan zou ik misschien wel ja zeggen tegen samen een kaakje eten. Maar nu weet ik niet tegen wie ik ja zeg...
@Fokke: tuurljk. Met vrouw en al. Ik doe niet lullig over kaakjes uitdelen.
Een reactie posten