Een habitatkwestie

Laatst had ik het weer eens over mijn verhuisidee. Dat idee kwam vooral voort uit het feit dat mijn paddenstoel aan de kleine kant is en natuurlijk uit de veelgehoorde opmerking dat het nu ‘echt de tijd’ is om te kopen. Plus dat kopen uiteindelijk beter is voor mijn eigen financiën en huren vooral voor de financiën van mijn huisbaas.

En toch.
Steeds als ik er echt serieus indook en huizen ging kijken, kreeg ik last van een variant op bindingsangst. Want het kan conjunctuurtechnisch gezien dan wel ‘echt de tijd’ zijn, voor mij als persoon ligt dat toch net even anders. Ik weet niet of ik de stress van klussen en verhuizen en wennen er nog wel bij kan hebben. Vooral omdat ik er op het moment toch al opvallend weinig bij kan hebben.

Dus toen dacht ik: ik doe het niet. Ik doe het gewoon lekker niet. Ik blijf in mijn paddenstoel wonen en dan restyle ik daar wel het één en ander. Pimp je Paddenstoel, zal ik maar zeggen.
Voor dat restylen had ik opbergdozen nodig en dus ging ik zaterdag naar Ikea.

Ik kan u vertellen: met het OV naar Ikea is leuk. Maar echt. De heenweg is niet zo interessant, maar de terugweg deed het ‘m. Vooral het s tukje in de bus naar het station. Want o, die bus is dus net een huiskamertje! Compleet met kamerplanten en wasmanden en hier en daar een (over)moedig iemand met een echt meubelstuk. Echt dat je zegt: ’t is knus in de bus. Alleen jammer van de krijsende kinderen, die hadden ze wel in de ballenbak mogen laten.

Maar afijn.

Thuis ben ik aan het restylen geslagen. Eerst zette ik de opbergdozen in elkaar en daarna hevelde ik de inhoud van de feestdagendoos over naar de grootste opbergdoos. Want de vorige feestdagendoos was erg zieltogend. Vervolgens heb ik achtereenvolgens mijn CD’s, kookboeken en DVD’s gereorganiseerd en een tafeltje geüpgrade tot nachtkastje. Daarna zette ik mijn wijnrek op de plek van het tafeltje en mijn spiksplinternieuwe lectuurmand op de oude plek van het wijnrek. Want lectuurmanden moeten in het zicht staan, omdat lectuurmanden gezellige objecten zijn. Al met al niets spectaculairs, maar het maakt precies genoeg verschil.

Nu wil ik alleen nog een nieuw TV-meubel, met deurtjes en/of laatjes voor de opgeruimde aanblik. Die ga ik niet met de bus bij Ikea halen. Hoe ik dat wèl ga doen weet ik alleen nog niet.

Nou, en dan kan ik dus nog best een tijdje naar tevredenheid in mijn paddenstoel resideren. Dat idee geeft rust. Want het mag dan klein zijn, het is wel mooi míjn paddenstoel. Mijn plekje waar ik me – los van formaat en eigendomsrecht – gewoon heel erg thuis voel.

En daar hecht ik heel veel waarde aan.