De eindexamens zijn weer bezig. Dat betekent: gymzalen vol zwetende pubers, gezinnen die bijkans ontwricht worden door examenstress en tienerkamers die verworden tot zenuwcentra waar de multomappen je rond de oren vliegen.
Dat is althans grofweg mijn herinnering aan de examentijd.
Ik had in eerste instantie niet veel last van examenstress. Ik kon voor de meeste vakken ongeveer een -3 halen (if it only existed) en dan zou ik dat felbegeerde diploma nog steeds jubelend in ontvangst mogen nemen.
Het probleem was alleen: het docentenkorps deed nogal overspannen over het examen. En mijn ouders vormden het huis om tot een soort concentratiekamp, want: “Jij Moet Leren!!” Zo maakten zij het tot halszaak. Ik wil niet zeggen dat zij meer examenvrees hadden dan ik, maar daar komt het wel op neer.
Dus ik ging aan de studie. Dagenlang vertoefde ik in mijn kamertje; samenvattingen schrijvend, proefexamens makend, spelletjes spelend op de computer, en af en toe kreeg ik wat ouderlijk gezelschap voor het betere overhoorwerk. Dat overhoren eindigde meestal in ruzie, maar dat kwam door die examenvrees van mijn ouders. Daar konden ze verder ook niks aan doen.
De enige keer dat ik zelf onvervalste paniek voelde, was bij het typen van mijn samenvatting geschiedenis. Dit is wat er gebeurde:
Anne: *typerdetyperdetyp*
Computer: “Hier heb ik dus geen zin meer in hè?”
Computer: *crash*
Anne: “[censuur] [censuur] [censuur]!!!”
Anne: *smijt multomap door kamer*
De rest van de middag had ik nodig om alle blaadjes weer bij elkaar te rapen en in de juiste volgorde in die map steken.
Afijn.
Na al het leren mocht ik in de kokende gymzaal mijn proeve van bekwaamheid afleggen. Ik slaagde met vlag en schooltas en trok de deur van mijn geliefde middelbare school achter me dicht. Sindsdien heb ik nooit meer met multomappen gekeild. Het beperkte effect van het afreageren van frustratie weegt gewoon niet op tegen de moeite die het kost om alles weer georganiseerd te krijgen.
Dat was achteraf gezien de meest wijze les van mijn hele eindexamen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
U Zei?! - Deel 36
De laatste maanden verzamelde ik weer heel wat verhaspelingen. Hierbij de nieuwe lijst. Om de donkere dagen en de gedeeltelijke lockdown wat...
-
Die boeren en die vrouwen, die maken het me niet makkelijk dit jaar. Gisteren was het echt een saaie aflevering. Vorig seizoen was het heus ...
-
Hier een blog van de Firma 'Altijd Wat Bijzonders". Ik ging woensdag even naar de huisarts, wegens pijn in mijn schouder. Ja, en ee...
-
Dat je iets wil, dat je iets heel graag wil. Dat je weet dat het ook zou kunnen, mits. Zou kunnen, als. Dat je weet dat het daarom nooit ver...
2 opmerkingen:
Ik ben erg benieuwd naar de verklaring van de titel van dit, overigens zeer herkenbare, stukje. Persoonlijk had ik toch meteen weer associaties met een bepaald, niet te noemen en verder dood te zwijgen, persoon ... ;-(
@UB48: get over it. Heb ik ook gedaan. Maar echt.
Een reactie posten