BZV - Een beetje actie

Het begon warempel bijna ergens op te lijken gisteravond in BZV. Was het de opluchting na het eerste keuzemoment? Was het dat de vrouwen inzagen dat het tijd werd voor wat actie? Was het dat de boeren eindelijk enigszins gewend zijn aan dat vrouwvolk over de vloer? Of zijn wij als kijkers gewoon murw, waardoor we elke minieme beweging toejuichen?

Croc-odile Dundee
Marc en zijn meiden hadden een actieve dag. Anke en Annekim bereidden een picknick voor. Ze maakten aardappelsalade met echte ZambiZaanse mayo. Later zou die aardappelsalade omvallen.
Marc maakte zich nuttig door mango's uit een boom te vissen. Daarna stapte hij op z'n scooter om folie te gaan halen. Pijnlijke beelden: Marc droeg Crocs. Het libidododende schoeisel dat wettelijk verboden moet worden. Als je nu gaat piepen 'dat ze anders wèl heel lekker lopen' krijg je van mij een tik op je schedel. Met je eigen crocs. Dat je dat weet.

Goed, Croc-odile Dundee en de dames streken neer aan de Zambezi rivier. "Dé toeristische attractie van Zambia", volgens Marc. "Ik dacht dat jij dat was", antwoordde Anke. Annekim onderbrak deze kansloze conversatie met de vraag of Marc zijn insmeerskills wilde laten zien. Dat betekende dat hij aan Annekim mocht zitten. Daar nam hij uitgebreid de tijd voor. "Ik ben er ook nog bij!" riep Anke. Haar aanwezigheid was inderdaad de enige reden dat het bij decent insmeren bleef.

Na de picknick was er een barbecue op het water. Marc had hiervoor zijn vrienden uitgenodigd. Annekim vroeg Marc mee voor een tochtje op de jetski. Tegen Anke zei ze: "Hij neemt me mee op de jetski!" Alternative facts, people. In dit geval vond ik het een goede zet. Marc en Annekim keerden glunderend terug. Als goedmakertje mocht Anke toen ook een rondje. Ze liet zien dat ze een aanzienlijk minder stoere chick is dan Annekim.  Maar ja. What else is new.

Vuur en vlam
David ging met zijn dames op pad om een watermeloen te kopen. Het ritje werd enigszins bemoeilijkt door een koe op de weg, maar ach... zolang het maar geen beer is, toch?

Even later stonden David en Mara in een koolveld. We kregen de volgende conversatie over ons uitgestort:
D: "Hoe vind je het allemaal eh...? Hoe vind je... alles?"
M: "Ja, ik vind het echt tot nu toe super leuk. Ja, echt, ja. Ja, ik voel me hier wel eh... wel goed."
D: "Ja?"
M: "Ja, ik voel me wel heel erg op m'n gemak bij je."
D: "Ja?"
M: "Ja, het voelt gewoon goed. Het voelt fijn."
D: "Ik vind dat... jij lijkt echt heel erg op mijn moeder, weet je dat?"
M: "Ja?"
D: "Ja, jij lijkt echt heel veel op mijn moeder. Da's echt waar. Serieus."

Pfoeh. Dat is ècht wat je wil horen. Ik zou subiet weg zijn als een date me dat zou vertellen. 'Je lijkt op m'n moeder'... is dat een compliment? Is dat een vriendelijke manier om te zeggen dat je date een oude kop heeft? Of is het een wonderlijke doorvertaling van het Oedipuscomplex? De conversatie eindigde overigens geheel in de stijl die we inmiddels zo goed kennen van David en zijn dames - het woord 'super' viel dus weer super vaak.
Omdat het allemaal niet te super moest worden, werd Susanne er even later uiterst subtiel op gewezen dat de Roemeense automobilisten waarschijnlijk dachten dat ze van lichte zeden was. Super kut.

In een poging tot romantiek besloot David een vuurtje te stoken. Dat verliep moeizaam, en toen de boel dan eindelijk fikte, ging Mara stoelen halen terwijl David en Susanne de stokjes en de marshmallows regelden. Er bleef dus niemand bij het vuur en ik was bang dat die hele Roemeense achenebbisj zooi in vlammen op zou gaan. Dat gebeurde niet.
Romantisch wilde het niet echt worden. De rest van de avond verliep landerig. Het gesprek kwam niet op gang en David, Mara en Susanne voelen zich alledrie vooral onzeker.
Pardon, ik bedoel natuurlijk: super onzeker.

De paadjes op de, de paadjes uit
Herman doet niet aan romantiek. Hij vertelde aan Anne dat hij nog nooit gekust is, en dat hem dat niet in de koude kleren is gaan zitten.

Ze gingen vervolgens naar een antiekwinkeltje. Ze stiefelden tussen de snuisterijen. Daar, middenin die malle Pietje winkel - onthulde Herman dat hij in wezen een zeer rebelse inborst heeft: "Ik ben niet iemand voor een complete pannenset!"
Oeh! Wild!
Ik hoopte op aanvullende info, zoals: "Ik bak mijn pannenkoeken gewoon in het melkpannetje", of "Ik wok met een fluitketel", maar dat bleef helaas uit.

Om bij te komen van deze woeste revelatie gingen Herman, Fleur en Anne een hapje eten. Ze vroegen hem wat hij bij een eerste date zou doen. Dat vond ik nogal wonderlijk, want we hebben dat een aantal weken geleden allemaal kunnen zien. Op een eerste date zit Herman in een aftandse caravan vijf minuten lang onbeholpen te stamelen.

Gelukkig speelde even later Hermans autisme weer op. Ik begon het al bijna te missen.
Fleur: "Het gaat allemaal om emoties."
Herman: "Ja, nou, dat is voor mij toch wel een beetje onbekend terrein."

Volgende week krijgen we naar het schijnt een doorbraak. Dan gaat Herman bekendmaken met wie hij wil tongen. (ja, gadver ja). Spannend hè?

De daad bij het woord
Alberdien heeft the hots voor Olke, zagen we gisteravond. Ze wilde hem zoenen en hand in hand met hem lopen en weet ik veel wat nog allemaal meer.

Sandra voegde de daad bij Alberdiens woord. Goede beelden hebben we hier niet van, maar de geluiden galmen nog steeds door mijn hoofd. Sandra gaf Olke een dikke zoen. En toen nog een. Olke stond erbij alsof hij de loterij had gewonnen.
Sandra maakte een inschatting van haar kansen bij Olke: 60% voor haar, 40% voor Alberdien.
Vervolgens zei Alberdien dat Olkes aura goed voelt èn biechtte ze even later op dat ze aan planking doet. De winkans in de revisie: 80% voor Sandra, 20% voor Alberdien.

Het probleem is ook dat Alberdien het gewoonweg niet gaat redden in the States. Ze mag dan aardig Nederlands en Frysk kunnen babbelen, in het Engels komt ze niet veel verder dan het beledigen van welwillende serveersters. Ze waren namelijk in een restaurant, en de serveerster kwam informeren of de steaks goed gegaard waren. Olke bevestigde dat en in haar beste Engels vulde Alberdien aan: "Mine too, whore!"
Alberdien toch. Dat meisje doet gewoon haar werk, ja?

Tot slot gingen Olke en zijn vrouwen chillen in een bubbelbad. Olke probeerde indruk te maken door twee push-ups te doen, Alberdien door eindeloos te raaskallen. Sandra genoot ondertussen alvast stilletjes van de naderende overwinning.

Hij weet niet hoe
Riks ging even een aanhanger lenen bij de buurman.
"Vindt hij dat goed", werd hem gevraagd.
"Och, hij is toch niet thuis", antwoordde Riks.
Nu weet ik wel dat je altijd moet uitgaan van het goede in de mens - zeker bij zo'n brave borst als Riks - maar het klonk toch behoorlijk kleptomaan. Okkie is ooit ook zo begonnen. Ik verwacht veel van Riks: iets met Interpol, een item in Opsporing Verzocht en dan over een paar jaar bij Matthijs aan tafel.

Verder gebeurde er op de Canadese boerderij vrij weinig. Eline signaleerde wel dat Marit meer naar Riks toe trekt - maar haar twijfel belet haar om ook in de aanval te gaan. Straks kiest Riks voor Marit en dan kan Eline ècht niet veel meer zeggen dan "ik stond erbij en ik keek ernaar".
Riks vertrouwde ons overigens wel toe dat hij eraan denkt om ook iets met fysiek contact te doen. Een knuffel of een arm of een hug (dat is een Engelse knuffel), maar... hij vindt dat moeilijk. Dus. Ook omdat het er twee zijn, en omdat hij zelf nog niet overtuigd is.

Misschien kiest hij straks gewoon helemaal niemand. Gaat hij over een paar weken lekker met zijn kinderen op citytrip en verder geen gedoe. Dus.

Volgende week
De kinderen van Riks komen volgende week langs voor de keuring van de potentiële stiefmoeders. Bij het voorstelrondje sprak een van de kinderen de historische woorden: "Who's Buurman?" dus ik verwacht er veel van.
Verder dus de ultieme keuze van Herman. En we zagen Alberdien in de preview wederom raaskallen over haar behoefte aan fysiek contact. Die vrouw positioneert zichzelf echt als seksueel gefrustreerde oudere.

Ik heb ineens een heel leuk idee voor een spin-off: Alberdien zoekt geile Geert.
En daar ga ik dan vooral niet over bloggen.