BZV is weer begonnen! Na het voorstelrondje klommen bijna 1200 vrouwen in hun pen (postzegel = antwoord) om een van de boeren de liefde te verklaren. Het resultaat: stapels brieven, vissen en knutselwerkjes, en een ballon. Het niveau van de brieven: grammaticaal zo krom als een hoepel - en de schaamteloosheid waarmee de dames laten zien dat hun talenkennis na het eindexamen volledig is vastgelopen is stuitend.
De strategie
Er waren brieven voor alle boeren. Dat is prettig. Voor hun gevoel van eigenwaarde, maar ook voor de kijker. Stel dat er iemand geen post had gehad; dan zaten wij nu wekenlang naar een gedesillusioneerde boer te kijken, die met zijn ziel onder zijn arm door de afleveringen sloft. Overduidelijke post-traumatische stress - met brievenbusvrees en postzegelpaniek tot gevolg.
Dat blijft ons dus bespaard. Maar hoe ze met die brieven moesten omgaan was ook niet meteen helemaal duidelijk. Uiteindelijk hoorden we wel een paar tactieken. David: "We gaan gewoon beginnen en ehm.... we lezen de brieven." Marc: "Het moet je wel aanspreken". Olke: "Ik zoek iemand die niet te oud is en niet te jong, maar het liefst wel iemand die jonger is."
1,36
In mijn blog over het voorstelrondje noemde ik Riks '€1,36'. Daarmee bezegelde ik kennelijk zijn lot, want hij ontving 36 brieven.
Geloof is erg belangrijk voor Riks, en de dames waren dan ook niet te beroerd om te benadrukken dat ze ook wel eens een hosti happen en/of op de christelijke mavo hadden gezeten.
Briefschrijfster Catharina kwam uitgebreid in beeld. Van huis uit katholiek, ex-misdienaar, en een stem... als van de bastaardtelg van Alfred J. Kwak en Calimero.
"Woorden op papier is maar papier", zei ze. Over het eerste moment dat ze Riks op de buis zag vertelt ze: "Er kwam een vuurvonk in me binnen gloeien."
Catharina, je ligt op de ja-stapel. Maak het waar, want mijn blog en ik rekenen op je!!
Deeevid
David, die Devid heet, kreeg 88 brieven. Brieven van vrouwen die iets met hem willen opbouwen in het immer bruisende Roemenië. Of vrouwen die hun oude kleren terug willen.
Een van de meisjes mocht voor de camera vertellen waarom ze geschreven had. "Hij heeft hele mooie wenkbrauwen", zei ze. "Hij komt ook sympathiek over en daar hou ik wel van."
Tip voor dit meisje: mocht het nou niks worden in Roemenië, dan kun je overwegen om een brief naar Bert te schrijven. Een wenkbrauw als geen ander en sympathiek tot in zijn tenen. Hij woont in Sesamstraat - het huisnummer zoek ik nog voor je op.
Hoewel David het brievengebeuren prima kan handelen met zijn hulptroep, kwam Yvon even assisteren. Welke van de meisjes is het mooist, welke is het liefst, en "Aan welk meisje ga je je het snelst irriteren"?
Nou ja, aan Yvon dus. 'Irriteren aan' is niet goed.
Enfin, David heeft tien grieten uitgezocht, paardenmeisjes afgewezen (punten voor David!) en volgende week zien we verder.
Hart van binnen
Tot zijn stomme verbazing kreeg Olke 206 brieven. "En pakjes en alles!" riep hij verbouwereerd uit. Zijn zussen waren er om hem te helpen kiezen. Vervolgens kreeg hij meteen kritiek over zich heen: hij moest niet teveel naar de foto's kijken volgens een van de zussen. "Je moet niet alleen maar naar de buitenkant kijken, maar ook naar het hart van binnen!"
Ik denk dat de briefschrijfsters allemaal omgekeerde tictacs zijn. Zacht van buiten.... nou ja, enzovoort.
Op een gegeven moment was Olke het zat. Hij liet zijn zussen de klus afmaken en ging zelf bij de andere boeren buurten. Misschien wel om daar de brieven van leuke vrouwen achterover te drukken. Weten wij veel.
Betoeterd
De benjamin met de strengste selectiecriteria: Herman. Hij was op zoek naar een meisje dat bij voorkeur ook een koperblaasinstrument bespeelde. Daarmee waren alle sexy saxofonisten bij voorbaat kansloos. Nog erger: ook de oboe d'amore komt er bij hem niet in. Wat toch zijn beste shot was geweest, denk ik.
Herman was onder de indruk van zijn 40 brieven. "Wat kunnen ze mooie brieven schrijven!" zei hij, terwijl er weer een taalfout in beeld was. Op een gegeven moment moest hij zelfs een beetje huilen, al beweerde hij dat het zweet was.
We kregen ook een van Hermans meisjes te zien. Ze heet Anke en natuurlijk toetert ze ook wat. Ze werkt bij de bakker. Verder ga ik haar niet helemaal afzeiken, want Anke kwam over als een lief meisje. Herman bakt graag, ze toeteren allebei, dus die twee zitten gebakk.... geramd.
Boer d'amour
Tot slot hadden we natuurlijk Marc. Mooie, leuke, knappe, lieve Marc.
Marc had een hemd aan onder zijn T-shirt, wat strafpunten opleverde. Omdat niemand dat hemd eerder had gezien, had hij 829 brieven gekregen. Brieven, cadeautjes, vissen, nog meer vissen, een ballon... De reden van de ballon is nooit helder geworden. Misschien symboliseerde het een 'Mooi van buiten, maar de inhoud is slechts lucht'-vrouw.
Marc wist zich geen raad met zijn brieven. Eigenlijk lijkt Marc zich überhaupt geen raad te weten met wat dan ook. "Het leven in Zambia is saai! En als je niet weet hoe het werkt, dan werkt het niet!"
Uiteindelijk lukt het hem. Hij liet zijn mooie lach weer zien. 819 brieven, knutsels, vissen en de ballon konden weggegooid worden - hij had tien vrouwen geselecteerd. Tien gelukkige vrouwen.
Volgende week
Yvon en de boeren proostten op de goede afloop. Volgende week zien we hoe 50 vrouwen komen speeddaten met de boeren. Vrouwen in hun mooiste kleren. Met hun mooiste woorden. Met nog meer vissen en zogenaamd symbolisch gereutel.
En pakjes. En alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten