BZV - Date the day away

Gisteravond maakte ik kennis met 'daten anno 2017'. Kennelijk is het aloude 'drankje, kusje, naar huis' vervangen door 'koppen kleien, paarden borstelen en worsten maken'. Niet helemaal mijn smaak. 

Olke, Olke, Olke de boer... 

Al sinds de boeren zich aan ons voorstelden zat ik met de vraag hoe het vriendinnetje van Bolke de Beer ook alweer heet. Gisterochtend schoot het me te binnen: Rosientje!
Boer Olke en zijn Osientjes gingen schaatsen. Of nou ja, ze volgden een les 'zwieren'. Dat leer je met een stok. Behalve date Ditty, die vond het beter bij haar leeftijd passen om met een rollator het ijs op te gaan. Daar kon ik het alleen maar mee eens zijn. 

Olkes vrouwen vertelden voor de camera over hoe leuk Olke is. "Elke keer dat ik 'm zie wordt 'ie mooier!" "Soms de zekerheid en soms juist de onzekerheid en dat maakt hem dan ook weer heel charmant". 

Na het schaatsen werd er geborreld. Alberdien gooide op dat moment de emotionele chantage in de stijd. "Ik ben nog wel mannen tegengekomen, maar nooit dat ik dacht 'ja, dat zou mijn vent wel eens kunnen worden'. En dat dacht ik toen ik jou zag wel..." Hierbij plengde ze voor het dramatisch effect een traan. Olke knikte begripvol en zei: "Leuk." 

Als afsluiter werd er stamppot gegeten. En er was een toetje: de vader van Olke. Die kwam even kijken of zijn zoon zich nog wel om de reputatie van het bedrijf bekommerde. Het liefdesgeluk van zijn zoon leek hem in elk geval geen hol te interesseren. 

De emotionele chantage heeft gewerkt. Alberdien mag mee naar Texas, samen met Sandra en Harriët. Harriët was er namelijk ook, maar die was gewoon haar lieve kalme zelf. Ik ben enorm pro-Harriët. 

Hop paardje hop 

De kleuterklas van Herman ging paarden mennen. Eerst mochten ze de paarden borstelen. "Een paard kan op het gebied van liefde een goede invloed zijn", zei Herman.
We keken een tijdje naar beelden van mensen die achter paarden aan liepen. Date Anne: "Ik heb meer ervaring met onze hond." Na de oefenrondjes stelde Herman voor om de paarden op te tuigen. Ik dacht aan kerstbomen.
Vervolgens zagen we de Penny-fanclub door het bos sjezen, en het moet gezegd: dat waren spectaculaire beelden. Of de paarden daarna ook zijn afgetuigd weet ik niet - daar waren in elk geval geen beelden van. We zagen Herman en zijn meisjes napraten. Op de veronderstelling dat hij een makkelijke prater is antwoordde Herman: "Ik? Ja... Ja... Nee... Dat is het probleem ook niet..."
Het geheel deed me sterk denken aan een klassenavond op een middelbare school. 

Date Pia: "Hij komt wel heel erg in de buurt van mijn ideale droomman!"
Als Herman in de buurt van míjn ideale droomman zou komen, dan zou ik Herman afleiden met een mini-marsje en mijn ideale droomman snel meenemen naar een Herman-vrije zone. 

Uiteindelijk koos Herman welke meisjes bij hem mogen komen logeren. Anne, Fleur en Pia vormen de maagdenhuisbezetting. Ik verheug me enórm op de beelden van dit slaapfeestje. 

Blij dat ik klei

Bij Davids Dates was alles natuurlijk nog steeds súper leuk. 

"Súper leuk om hem weer te zien! Echt heel leuk!" David, op zijn beurt, vindt het vooral onwerkelijk. "Alsof je in een droom zit." Hij had wel een strategie: hij flirtte neutraal. Dit deed hij zo goed dat het mij niet eens is opgevallen dàt hij flirtte. 

Als activiteit gingen de dames het hoofd van David boetseren. Inclusief wenkbrauwen, natuurlijk. David mocht op zijn krent blijven zitten - iets wat hij aan zijn postuur te zien sowieso graag doet. Tijdens het kleien deed David een halfslachtige poging tot verwachtingsmanagement en onderzocht hij met welke vrouw hij het meest gemeen had qua kinderwens, levensverzekering en aanverwante zaken. 

Waarschijnlijk zijn de kleikoppen stuk voor stuk gruwelijk mislukt, want het eindresultaat hebben we nooit te zien gekregen. 

Date Susanne had ondertussen twijfels gekregen. Ze begon te vrezen dat haar impulsieve actie verstrekkende gevolgen zou krijgen. Ook voelde ze zich met haar 32 jaar enigszins misplaatst tussen de 19-jarige meisjes. Ik snap dat. Ik ben ook 32 en ik zou me er ook niet helemaal senang bij voelen als ik met mijn 18-jarige buurmeisje om dezelfde kerel moest strijden. Een essay over het hoe & waarom hiervan volgt later. 

Welke argumenten Susanne ook aandroeg, ze kon niet voorkomen dat ze naar Roemenië moet. Misschien dacht David dat ze hard to get speelde en wilde hij even laten zien wie er de baas is. Jorien en Mara mogen ook komen logeren. Hun reactie laat zich raden:
"Súper leuk! Echt heel leuk!"

Of je worst lust

De BZV-redactie had besloten dat Riks en zijn dames wel worsten konden gaan maken. Zo'n activiteit staat per slot van rekening garant voor puberale woordspelingen, en dat is goed voor de kijkcijfers. 

Wat ik opstak van deze dagdate: "Een beetje groen in je worst ziet er goed uit". Blijk ik het dus al járen fout te doen. Zodra ik een beetje groen in een worst zie, gooi ik 'm weg. 

De heliumeend was natuurlijk van de partij. Ze biechtte op dat ze "Batte-flaais in de buik" voelde. Tijdens het worsten maken zag Riks dat ze niet was wat hij zocht. "Jij bent niet van het trekwerk", zei hij beteuterd. Daarmee was haar lot bezegeld. 

Tijdens het eten werd er nog wat gepraat over het belang van 'op een lijn zitten'. "Anders wordt het gewoon heel moeilijk", zei Riks. Daar heeft hij gelijk in. 

Claudia voelt intussen wel kriebels. Ze heeft immers geen maatje meer, ze wil weer wel een maatje, en Riks zou best eens haar nieuwe maatje kunnen zijn. Het woord 'maatje' vind ik altijd tamelijk walgelijk. Ik moet bij dat woord wel altijd aan Youp van 't Hek denken ("Je bent toch geen haring?"). Claudia scoorde geen punten bij mij. 

Bij Riks scoorde ze wel. Samen met Eline en Marit mag ze komen logeren. Hieruit volgt dat we afscheid genomen hebben van de heliumeend. Laten we dat even goed doen: 

De gelopen race

Marc mocht samen met zijn vrouwen iets doen met reuzenmikado. Ze moesten een boot bouwen. De vrouwen liepen met stokken te sjouwen, Marc stond erbij en keek ernaar. Halverwege het project besloten ze dat het handig was om een plan van aanpak te maken. 

De constructie die uiteindelijk te water werd gelaten leek niet heel erg op een boot. Maar laten we niet te zuur doen en de poging waarderen. 

Het leukste van Marc zijn dagdate was het feit dat Annekim er ook was. U weet wel: die leuke vrouw die al in Zambia woont en die weesolifantjes redt. Marc wil haar. Marc weet al láng dat hij haar gaat kiezen. Hij glijdt zelfs in een monoloog als vanzelf naar haar toe: "Ze zijn allemaal leuk... (kijkt om)... En dat ze nou juist ook uit Zambia komt... Ja, dat is wel... ja... Impressive."

In bovenstaand citaat zien we ook meteen het grootste manco wat ik tot dusverre aan Marc heb kunnen ontdekken. Die jongen weet haast geen enkele zin tot een correct grammaticaal einde te brengen. Volgens mij heb ik 'm überhaupt nog nooit een volzin horen zeggen. 

Na het knutselen gingen ze insecten eten. Dat is best lekker, als je het wegspoelt met bier. Marc en zijn dames zaten allemaal met onverholen walging te doen alsof ze het best oké, interessant en misschien zelfs lekker vonden. Ik dacht intussen aan Timon & Poemba: "Hééé, volgens mij leeft dat nog!"

Natuurlijk koos Marc voor Annekim. Anke en Irene werden voor de vorm ook uitgenodigd.
Een van de afvallers vond dat hij een goede keuze maakte. "Ik had ook voor deze drie gekozen als ik jou was", zei ze - waarmee ze de tweede afvalster een ongenadige trap na gaf. 

Vergeet je tandenborstel niet!

Vanaf volgende week gaan we kijken naar het Grote Logeren. Het gesleep met matrassen, stoethaspelen met boerenwerk, lange stiltes en de mama van Herman die voor het slapengaan komt voorlezen uit Boer Boris. 

Ik heb er ontzettend veel zin in.