U Zei?! - deel 22

Op de dag dat ik vernam dat ik een onaangenaam mens ben, plaats ik een nieuwe U Zei blog. Bij wijze van wraak, of gewoon ter leering ende vermaeck (ja, dat rijmt).

Lieve lezer, ik bedoel het niet verkeerd wanneer ik me weer eens schuldig maak aan het verbeteren van iemands taal. De neiging is simpelweg niet te onderdrukken. Ik vrees dat ik gewoon nèt iets meer van het Nederlands houd dan van de meeste mensen.

De U Zei oogst van de afgelopen maanden dan maar, voordat ik in existentiële nood geraak.

"We hebben ons hoofd er op stukgebroken."

"Die is zo gesloten als een otter!"

"Laten we de beer niet schieten voor die rijp is."

"Daar kun je dan je tanden in vastbijten."

"Ze was op leven na dood."

"Hij moest in het ziekenhuis geholpen worden. Door zijn eigen hond!"

"Verschillende klokken luiden om 12 uur het startsein in."

"Het valt als een bom bij heldere hemel."

"Ik zeg gewoon wat ik op mijn huid heb!"

"Hij maakt iedereen uit voor zoete koek."

"Hij heeft zó'n aanstekelige lach!"

"Ik kan door het kaf het koren niet meer scheiden." 

"Je moet van andermans zijn hardverdiende centen afblijven."

"Het is dus een gebed van de lange adem."

"Ik hoor nog geen kwartje branden..."

"We moeten de onderste druppel uit de kan boven halen."

"Ik verwacht dat zij de boot een beetje gaat tegenhouden."

"We moeten toch door de hete appel heen bijten."
(zelfde persoon, een paar tellen later: "Hete appel?!")

"Laten we hopen dat je nog wat melk in de pap te brokkelen hebt."

"Dat gaat van a tot rechts."
(hier werd 'averechts' bedoeld)

"We gaan dit na een uitbundig onderzoek naar het onderwerp uitvoeren."

"Het was verdriet van huilen met tuiten." 

"Dit verklaart een uitleg!"

"...en die kippen leggen dan natuurlijk kuikentjes..."

"Pas daarna kunnen er koppen met spijkers geslagen worden."

Tot slot mijn persoonlijke favoriet van deze reeks:
"Onze horloges zijn schitterende, tijdloze sieraden."