Matras

Ik moest een nieuw matras. Dat moest ik al een hele tijd.

Toen ik me een paar maanden geleden verdiepte in de matrassenbusiness schrok ik zo erg van de prijzen dat ik mijn rugpijn prompt enórm ging waarderen. Maar ja. Op een gegeven moment is de irritatiegrens dan tóch bereikt, en daarom besloot ik onlangs dat het nu toch echt tijd was voor een nieuw matras. Koste wat het kost.

Research
Dus ik dook in de wondere wereld van het matras. Ze zijn er in vele soorten en maten, en vooral: in vele prijsklassen.En ik had geen flauw idee  wat ik moest hebben. Nou ja, dat is niet helemaal waar: ik wist dat ik géén binnenveringsmatras moest hebben. Daar had ik namelijk mijn rugpijn aan te danken. Bovendien wilde de binnenvering maar wat graag naar buiten, waardoor ik elke avond de randjes en uitstulpels een beetje ergonomisch tussen mijn ribben moest knutselen.

Om het besluitvormingsproces te bespoedigen ging ik naar een beddenwinkel. Ik mocht daar op een aantal matrassen proefliggen (in de etalage zelfs!). De mevrouw was ontzettend behulpzaam en probeerde mij over de streep te trekken met argumenten als:  "Deze kost een half miljoen euro, maar dan krijg je er wel een gratis washand bij".

Dat ging dus niet gebeuren. Maar dankzij het proefliggen wist ik wel wat ik wilde. Dus ik startte een online zoektocht en vond een matras dat aan al mijn eisen voldeed. Iets met orthopedisch verantwoorde comfortzones, optimale ondersteuning en een zomer- en een winterzijde.
Zonder gratis washand.

DHL
Vervolgens was het wachten op de levering. Aan het begin van de maandagmiddag stond een klein, mager DHL-bezorgmannetje aan de voordeur. Toen ik open had gedaan ging hij het pakket halen. Het was een cartooneske vertoning, want het schriele mannetje verdween volledig achter het pakket. Ik zag alleen nog twee voeten de trap op zwalken, en twee handen die het matras omklemden.

Zo'n matras wordt namelijk geleverd als een soort gigantische wattenstaaf. Het matras zit vacuüm verpakt in drie hectare plastic. Aan de boven- en onderkant zitten afwasteiltjes (met gaten). De wattenstaaf is ook goed te gebruiken voor het tentoonstellen om een of ander borstbeeld ofzo.

Vervolgens moet je dus al dat plastic eraf snokken en dan moet het matras nog een paar uur op kracht komen. 's Avonds trof ik de voorbereidingen en die nacht lag ik voor de allerlaatste keer op dat oude rotmatras.

Oud & Nieuw
Slapen deed ik die nacht niet. Die slapeloosheid kwam niet voort uit melancholie, noch uit het voor de geest halen van alle fijne momenten die het matras en ik samen beleefd hadden. Ik kon gewoon niet slapen. Mijn hoofd stond aan. Er zat een liedje in dat er niet uit wilde.
En ik lag nog minder lekker dan anders.

De volgende ochtend vond de transitie plaats. Het oude matras zette ik tijdelijk in de gang - in afwachting van deportatie door de gemeentelijke grofvuil sectie.
Het nieuwe matras is redelijk wat hoger, dus mijn bed kreeg onmiddellijk meer aanzien. En het ligt voortreffelijk. Ik heb geen last meer van de onverkwikkelijke binnenvering. Ik lig, kortom, prinsheerlijk in mijn bed. En ik kan - in elk geval in theorie - weer prima slapen.

Trusten!