Vandaag: een foodtour.
Zuur!
Vroeger (toen de boten nog van hout waren en de mannen nog van staal, toen de Batavieren nog tegen de Batavijven vochten en je poep nog met een lange 'oe' schreef - lang geleden dus) kende ik het woord 'pittig' niet. In ieder geval niet in relatie tot eten. Dit had als direct gevolg dat ik elk gerecht waar een pepertje doorheen was gehatseflatst 'zuur' noemde. Zuur was Anne-jargon voor pittig.
En ik lustte dat niet.
Later ging ik het iets meer appreciëren, totdat ik werd blootgesteld aan de terreur van een Indonesische schoonmoeder. Zij mocht mij niet (en dat was geheel wederzijds) en probeerde me - denk ik achteraf - een langzame dood in te drijven. Haar moordwapen: sambal. Die vrouw was zó verzot op sambal dat ze het met potten tegelijk at en ze hield mijn bord apart om er een soeplepel extra sambal doorheen te roeren voordat ik het kreeg. Ik kan dat niet bewijzen, maar ik denk het echt. Ik at daar met een keukenrol bij de hand, zodat ik na elke hap die ik nam mijn gezicht kon deppen en mijn neus kon snuiten. Tijdens deze martelgang zat schoonmoeder me van de andere kant van de tafel geïnteresseerd en vol leedvermaak aan te staren. Ik at nooit echt veel daar.
The taste of Thailand
En ik lustte dat niet.
Later ging ik het iets meer appreciëren, totdat ik werd blootgesteld aan de terreur van een Indonesische schoonmoeder. Zij mocht mij niet (en dat was geheel wederzijds) en probeerde me - denk ik achteraf - een langzame dood in te drijven. Haar moordwapen: sambal. Die vrouw was zó verzot op sambal dat ze het met potten tegelijk at en ze hield mijn bord apart om er een soeplepel extra sambal doorheen te roeren voordat ik het kreeg. Ik kan dat niet bewijzen, maar ik denk het echt. Ik at daar met een keukenrol bij de hand, zodat ik na elke hap die ik nam mijn gezicht kon deppen en mijn neus kon snuiten. Tijdens deze martelgang zat schoonmoeder me van de andere kant van de tafel geïnteresseerd en vol leedvermaak aan te staren. Ik at nooit echt veel daar.
The taste of Thailand
In de afgelopen jaren heb ik het schoonmoedertrauma verwerkt en stond ik tamelijk onverschillig tegenover pittig eten. Maar met de reis naar Thailand indachtig, werd ik wel steeds nieuwsgieriger naar hoe het me op culinair vlak zou bevallen. Zou ik schoonmoedersensaties krijgen, of bleef het behapbaar?
Welnu.
Het verliep in fases.
Fase 1 omvatte de eerste twee dagen. Ik vond álles heet. Het weer, het eten, mijn reisgenoot, ALLES. Ik denk dat ik nog een beetje moest wennen. Moedig sloeg ik me door de maaltijden heen.
Op dag twee zat ik uit te hijgen na een bijzonder spicy lunchgerecht. Onwillekeurig dacht ik aan vriendin M., die haar babydochter af en toe een speentje uit de ijskast geeft om het leed van tandjes krijgen een beetje te verzachten. "Ik wil ook een koude speen", dacht ik, En ik meende het. Mijn tong en mijn lippen stonden in de fik, en een koude speen leek me de hemel op aarde.
Ik weet niet precies wat het is, maar na een paar dagen verandert er iets in de smaakbeleving. In fase 2 ben je succesvol door de gewenningsfase heen gekomen, of misschien zijn je smaakpapillen gewoon allemaal verdoofd. Feit is: het eten kon me niet pittig genoeg zijn vanaf dag drie. Ik genoot van de curry's en alle andere Thaise heerlijkheden. Want even: behalve pittig is Thais eten ook heel rijk aan smaken en ingrediënten. En dan is het ook nog heel gezond.
We hanteerden de gehele vakantie de plastic chairs policy. In het kort: bij honger zoek je het meest crappy tentje met plastic stoeltjes dat je op je route kunt vinden. Als er een paar locals zitten ben je op het juiste adres. Lekker eten voor een goede prijs gegarandeerd.
De derde fase was er een waarin ik een beetje op mijn ex-schoonmoeder leek. Dat waren vrij angstige momenten. Terwijl mijn reisgenoot met een rooie kop zat te hoesten en zijn voorhoofd zat te deppen en bij hoog en laag beweerde dat er alleen maar een pepertje verkeerd was geschoten en dat hij het ècht wel kon handelen, lachte ik hem uit. Intens gemeen van mij, ik weet het, maar ik had nergens last van. Ja, natuurlijk moest ik af en toe mijn neus snuiten - maar erger dan dat werd het niet meer.
Eenmaal stond het keukenpersoneel op schoonmoedereske wijze naar ons te staren. 'Hoe gaan die toeristen onze maaltijd doorstaan', zag je ze denken.
Even later deden ze mee met het uitlachen van Reisgenoot. Hij kon het hebben.
Cambodian cuisine In Cambodja hebben ze een andere keuken. Goede gerechten, maar aanmerkelijk minder pittig dan in Thailand. Of gewoon helemaal niet pittig.
En hier komen we bij fase 4: ik miste het. Ik vond het eten maar flauw, neigend naar smakeloos. Dus vol enthousiasme roerde ik alle smaakmakers die op tafel stonden door mijn eten.
Welnu.
Het verliep in fases.
Fase 1 omvatte de eerste twee dagen. Ik vond álles heet. Het weer, het eten, mijn reisgenoot, ALLES. Ik denk dat ik nog een beetje moest wennen. Moedig sloeg ik me door de maaltijden heen.
Op dag twee zat ik uit te hijgen na een bijzonder spicy lunchgerecht. Onwillekeurig dacht ik aan vriendin M., die haar babydochter af en toe een speentje uit de ijskast geeft om het leed van tandjes krijgen een beetje te verzachten. "Ik wil ook een koude speen", dacht ik, En ik meende het. Mijn tong en mijn lippen stonden in de fik, en een koude speen leek me de hemel op aarde.
Ik weet niet precies wat het is, maar na een paar dagen verandert er iets in de smaakbeleving. In fase 2 ben je succesvol door de gewenningsfase heen gekomen, of misschien zijn je smaakpapillen gewoon allemaal verdoofd. Feit is: het eten kon me niet pittig genoeg zijn vanaf dag drie. Ik genoot van de curry's en alle andere Thaise heerlijkheden. Want even: behalve pittig is Thais eten ook heel rijk aan smaken en ingrediënten. En dan is het ook nog heel gezond.
We hanteerden de gehele vakantie de plastic chairs policy. In het kort: bij honger zoek je het meest crappy tentje met plastic stoeltjes dat je op je route kunt vinden. Als er een paar locals zitten ben je op het juiste adres. Lekker eten voor een goede prijs gegarandeerd.
De derde fase was er een waarin ik een beetje op mijn ex-schoonmoeder leek. Dat waren vrij angstige momenten. Terwijl mijn reisgenoot met een rooie kop zat te hoesten en zijn voorhoofd zat te deppen en bij hoog en laag beweerde dat er alleen maar een pepertje verkeerd was geschoten en dat hij het ècht wel kon handelen, lachte ik hem uit. Intens gemeen van mij, ik weet het, maar ik had nergens last van. Ja, natuurlijk moest ik af en toe mijn neus snuiten - maar erger dan dat werd het niet meer.
Eenmaal stond het keukenpersoneel op schoonmoedereske wijze naar ons te staren. 'Hoe gaan die toeristen onze maaltijd doorstaan', zag je ze denken.
Even later deden ze mee met het uitlachen van Reisgenoot. Hij kon het hebben.
Cambodian cuisine In Cambodja hebben ze een andere keuken. Goede gerechten, maar aanmerkelijk minder pittig dan in Thailand. Of gewoon helemaal niet pittig.
En hier komen we bij fase 4: ik miste het. Ik vond het eten maar flauw, neigend naar smakeloos. Dus vol enthousiasme roerde ik alle smaakmakers die op tafel stonden door mijn eten.
Op de eerste avond in Cambodja werkte ik, samen met een Australische reisgenoot en Reisgenoot, een paar eetlepels knoflook met chilipeper naar binnen. We vroegen ons af of "toast met knoflook en chilipeper" een goed ontbijt was. Maar de volgende ochtend aten we gewoon yoghurt met fruit, want er zijn grenzen.
Bij thuiskomst heb ik geen potten sambal aangeschaft. Ik at een boterham met hagelslag en ik was helemaal tevreden. De kunst van spicy food heb ik me helemaal eigen gemaakt. Dus, ex-schoonmoeder: the last laugh is on me. HA!
Het avontuur gaat verder
Bij thuiskomst heb ik geen potten sambal aangeschaft. Ik at een boterham met hagelslag en ik was helemaal tevreden. De kunst van spicy food heb ik me helemaal eigen gemaakt. Dus, ex-schoonmoeder: the last laugh is on me. HA!
Het avontuur gaat verder
Helaas hing er in Cambodja iets in de lucht waardoor mijn spijsvertering een beetje in de war raakte. En dat was niet het enige: een eerder opgelopen kwetsuur liep daar tamelijk uit de hand,
Meer hierover in mijn volgende blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten