BZV - Fuck het format

De ontknoping van dit BZV seizoen komt dichterbij. Langzaam - natuurlijk - maar zeker worden er definitieve keuzes gemaakt, harten gebroken en kusjes gegeven. 

Bertie is de uitzondering - de enige vraag die haar bezighoudt is: wat moeten we vanavond nou weer gaan eten?

Berties boodschappen: een analyse 

Laat ik Bertie dan meteen maar even afhandelen, dan kan ik daarna tenminste door naar het echte werk. De hele plotontwikkeling op die boerderij gaat zó onwaarschijnlijk traag. De takken die vorige week werden gezaagd, werden deze week op niets af rondgereden, daarna werd er een beetje halfbakken geploegd, en ondertussen bazelden Esther en Katherine over gevoelens en Berties blauwe ogen.  Verder geen hint van liefde - behalve voor de diertjes, de piertjes en de kinders. En als je het dan echt niet meer weet, ga je maar weer boodschappen doen. 

In de afgelopen weken heb ik regelmatig kritiek gehoord op het supermarktgedrag van Bertie. Mensen vragen zich af waarom ze niet alle boodschappen ineens in huis haalt, maar elke dag opnieuw naar de buurtsuper stiefelt. Mijn visie hierop is dat ze normaal gesproken echt wel aan voorraadbeheer doet, maar dat de buurtsuper tijdens de logeerweek gewoon haar escape is. Anderen trekken zich terug op de wc of op het land, Bertie gaat naar de supermarkt. En dat is logisch, want zij heeft Katherine en voor die vrouw ben je nergens veilig. Dus ze gaat naar de supermarkt en ze heeft - gewiekst als ze is - lekker niet tegen Katrien gezegd waar die supermarkt is. Het is in tijden van Katherine de enige me-time die je krijgen kunt. 

Gun haar dat. Ze heeft het al zo moeilijk. 

Moeders wil is wet

Tom maakte grote keuzes gisteravond. Ten eerste besloot hij wie zijn vrouw werd, en toen hij dat eenmaal wist lapte hij het hele BZV format maar meteen aan zijn laars. Niet nog even wachten tot het voorgeschreven keuzemoment, maar gewoon meteen de boel regelen. Dan heb je het maar gehad. Bovendien wilden zowel hij als zijn mysterieuze voorkeursvrouw maar wat graag met malkander fiezelefozelen, en dat kan pas echt als die hele vermaledijde cameraploeg en dat derde wiel aan de liefdeswagen van het erf af zijn. 

Maar eerst kwam de mama van Tom nog even langs. Ze had cake voor bij de koffie, dus de grafstemming was direct een feit. Moeders zat beide meisjes met een ijskoude blik aan te kijken. Een blik die verried: ik ga jouw leven tot een hel maken. Tom is mijn knulletje en ik krab de ogen uit je kop als je hem ook maar één haar krenkt - of als ik dènk dat je dat gaat doen, of als ik er gewoon zin in heb.
(ik vond de moeder van Tom een eng mens, daarom beticht ik haar van deze licht agressieve neiging).

Vervolgens brak Tom het hart van Leonie, die daar alle begrip voor had.
Hij koos voor Rimke. Van de 1808 briefschrijfsters is zij degene die Tom daadwerkelijk veroverd heeft - de überbarbie, het huismerk van Boer Tom ©. Ze stonden een beetje onhandige kusjes te geven - wat logisch was gezien de cameraploeg erbij was en Leonie ook nog door de keukengordijnen zat te koekeloeren. 

Het navolgende dialoogje was wel eigenaardig:
Boer Tom ©: "Ik vind jou echt een onwijs leuke vrouw", 

Rimke: "Ik jou ook".

Ik ben enorm benieuwd naar de hotelkamerbeelden bij de citytrip.

Een wonderlijke wending

Ook Jan moest een knoop doorhakken. Vorige week zei hij al dat hij Marieke een donders leuke meid vond, Hij had haar geknuffeld, een lekker ding genoemd en hij sprak over een vonk.

Dus hij koos voor Rianne.

De slok thee die ik in mijn mond had sproeide door de kamer. WAT ZEI HIJ??!!! Is die gast niet goed gaar?! Oké, de dames zeiden wel dat hij niet te peilen is (waarvan akte), maar dit is gewoon... een dwaling! Een miskleun! Kijkersbedrog!

Er moet iets fout zijn gegaan. Yvon vroeg: "Wie wordt jouw vrouw?" en hij zei: "Rianne..." en ik dacht dat daar nog iets achteraan moest. Zo van: "Rianne, het spijt me enorm, ik kies voor Marieke." Of: "Rianne, jij niet". Of: "Rianne, als je nu gaat rijden haal je de volgende boot nog."
Maar nee. Hij zei alleen Rianne.
Vervolgens hield Rianne een Mariekemonoloog (ze hebben van elkaar geleerd), waarin onder andere de zinsnede: "Ik ben er stil van, da's niet zo vaak hè."
Marieke, op haar beurt, was juist tamelijk stil. Zeker vergeleken met haar geblaat van de afgelopen weken. Wat had ze goed op een schapenboerderij gepast.

Die Jan gaat spijt krijgen. Hij zal over Marieke fantaseren als hij met Rianne vrijt. En wat zal Rianne zeggen als ze hoort dat Jan nog niet eens zo gek lang geleden over haar zei: "Ze is niet zo snugger"? En wat betekent het voor ons vrouwen in het algemeen dat deze man kiest voor een vrouw die zich hult in coltruien en fletse kleuren (de smurfblauwe coltrui niet meegerekend). En dan is ze ook nog eens veel te lang voor hem. 

Ik moet dit op een rustig moment verwerken - het is nu nog te vers. 

Harten & hoofden

Theo en Nancy geven elke week een extra betekenislaagje aan het begrip 'besluiteloosheid'. Daarbij geven ze elkaar praktische tips en adviezen, zoals: "Denk er maar rustig over na wat je voelt". Nu ben ik toevallig expert op het gebied van harten & hoofden en de discrepantie tussen wat die twee je influisteren. En als deskundige kan ik vertellen dat het zo niet werkt. Je moet voelen wat je voelt, en daar kan je dan heus wel weer iets van denken (zolang het maar oordeelvrij is, volgens de vreeschelijke mindfulnesstraining die ik ooit doorstond),

Kijk, Theo wil wel. Maar Nancy weet niet wat ze moet. Of nou ja, volgens mij weet ze het heus wel, maar ze durft daar niet aan toe te geven. Dus toen gingen ze maar mens-erger-je-nieten, lekker duidelijk met een dobbelsteen die aangeeft wat je moet doen. 

Uiteindelijk kwam Yvon to the rescue. Ze zette Nancy net zolang onder druk totdat ze instemde met de citytrip. Daarbij beloofde ze onder andere dat Nancy niet met Theo hoeft te trouwen. Maar in elk geval is het nog niet verloren, dus jee voor Thé! 

En allemaal mee-eten

Volgende week krijgen we de ontmoetingen met de families voor onze kiezen. Ongemakkelijkheid ten top, over het algemeen. Je nieuwe liefje aan het thuisfront voorstellen is nooit leuk, en voor iedereen onprettig. Je ziet die vaders denken: wat heeft ze nou weer bij zich - hij stinkt naar schaap.
En dat dan een uur lang.

En tòch is het fijn om naar te kijken.
BZV doet rare dingen met een mens.