Flat!
Het kan iedereen overkomen en het komt maar zelden goed uit.
Zoals Huub van der Lubbe ooit al zong: 'of wat dacht je van een lekke band, wind tegen, en geen fietspomp op de Afsluitdijk'.
Tijdens de vakantie hadden we twee keer een lekke band. En geen fietspomp, maar omdat het autobanden waren had dat toch geen soelaas geboden.
De eerste
Het gebeurde toen we onderweg waren naar de grens met Lesotho. Het was warm die dag. Of liever: het was heet.
We waren al tamelijk lang onderweg. We moesten een omweg maken, omdat ze daar waar we reden net zo gepassioneerd zijn over wegwerkzaamheden als de wegwerkers in Den Haag (ik bedoel: houdt het ooit nog op?) Dus we reden om, via the middle of nowhere. En toen hoorden we een raar geluid, wat bij nadere inspectie de lekke band bleek te zijn.
De gidsen gingen ijverig aan de slag, met een enthousiasme dat verried dat ze al vaker banden hadden verwisseld. Daar putten we moed uit. Ondertussen maakte ik me nuttig door de gevarendriehoek neer te zetten en even later weer weg te halen. Ik heb graag een taakje.
Niet eens heel veel later konden we de weg naar Lesotho vervolgen. En Lesotho was zo betoverend mooi dat we die hele lekke band prompt vergaten.
De tweede
De tweede lekke band kregen we op een plek die vele malen onhandiger is dan the middle of nowhere. Te weten: in the middle of a wildpark.
Ik maak geen grap.
We waren bezig met een game drive, die tot dan toe erg succesvol was verlopen. We hadden nog geen leeuwen of luipaarden gezien, maar verder alles wat ons hartje begeerde.
En toen kregen we dus een lekke band.
We moesten de 4x4 uit, zodat de parkgids samen met zijn collega de band kon fiksen. Er was geen gevarendriehoek, dus mijn taakje kwam te vervallen. En de parkgids deed zenuwachtig, dus ook het optionele 'moed putten' zat er net in.
Mijn groepsgenoten en ik keken elkaar een beetje suf aan. De wens om leeuwen en luipaarden te zien was tijdelijk een stuk minder sterk. Het risico dat zo'n beest ons als smakelijk tussendoortje zou zien, was iets te groot.
Niet dat we bang waren, natuurlijk. Wij zijn stoer. We maakten foto's en grappen en de gidsen maakten de band.
Afloop
Er zijn geen doden gevallen. Gewonden ook niet. Een gegeven dat - ik kan het niet helpen - toch een beetje tegenvalt. Hoeveel beter was dit blogje geweest als ik had kunnen verhalen over een spectaculaire aanval, waarna we de getroffen groepsgenoot uit de klauwen van een leeuw wisten te redden. Maar zowel de leeuwen als de luipaarden bleven op hun luie krent zitten terwijl wij daar in hun habitat vreselijk eetbaar stonden te zijn.
Ja nou ja, dan kan ik het ook niet helpen hoor.
Later in de vakantie zagen we wel leeuwen, die het druk hadden met het consumeren van hun huwelijk, zal ik maar zeggen. Platte banden hadden we niet meer.
Uitleg
Ik heb wel een verklaring voor het lek rijden.
Het kwam omdat ik - n.a.v. ervaringen van vorig jaar - dacht: 'goh, we hebben nog helemaal geen lekke band gehad'.
Dat moet je nooit, nooit denken.
Nooit.
We waren al tamelijk lang onderweg. We moesten een omweg maken, omdat ze daar waar we reden net zo gepassioneerd zijn over wegwerkzaamheden als de wegwerkers in Den Haag (ik bedoel: houdt het ooit nog op?) Dus we reden om, via the middle of nowhere. En toen hoorden we een raar geluid, wat bij nadere inspectie de lekke band bleek te zijn.
De gidsen gingen ijverig aan de slag, met een enthousiasme dat verried dat ze al vaker banden hadden verwisseld. Daar putten we moed uit. Ondertussen maakte ik me nuttig door de gevarendriehoek neer te zetten en even later weer weg te halen. Ik heb graag een taakje.
Niet eens heel veel later konden we de weg naar Lesotho vervolgen. En Lesotho was zo betoverend mooi dat we die hele lekke band prompt vergaten.
De tweede
De tweede lekke band kregen we op een plek die vele malen onhandiger is dan the middle of nowhere. Te weten: in the middle of a wildpark.
Ik maak geen grap.
We waren bezig met een game drive, die tot dan toe erg succesvol was verlopen. We hadden nog geen leeuwen of luipaarden gezien, maar verder alles wat ons hartje begeerde.
En toen kregen we dus een lekke band.
We moesten de 4x4 uit, zodat de parkgids samen met zijn collega de band kon fiksen. Er was geen gevarendriehoek, dus mijn taakje kwam te vervallen. En de parkgids deed zenuwachtig, dus ook het optionele 'moed putten' zat er net in.Mijn groepsgenoten en ik keken elkaar een beetje suf aan. De wens om leeuwen en luipaarden te zien was tijdelijk een stuk minder sterk. Het risico dat zo'n beest ons als smakelijk tussendoortje zou zien, was iets te groot.
Niet dat we bang waren, natuurlijk. Wij zijn stoer. We maakten foto's en grappen en de gidsen maakten de band.
Afloop
Er zijn geen doden gevallen. Gewonden ook niet. Een gegeven dat - ik kan het niet helpen - toch een beetje tegenvalt. Hoeveel beter was dit blogje geweest als ik had kunnen verhalen over een spectaculaire aanval, waarna we de getroffen groepsgenoot uit de klauwen van een leeuw wisten te redden. Maar zowel de leeuwen als de luipaarden bleven op hun luie krent zitten terwijl wij daar in hun habitat vreselijk eetbaar stonden te zijn.
Ja nou ja, dan kan ik het ook niet helpen hoor.
Later in de vakantie zagen we wel leeuwen, die het druk hadden met het consumeren van hun huwelijk, zal ik maar zeggen. Platte banden hadden we niet meer.
Uitleg
Ik heb wel een verklaring voor het lek rijden.
Het kwam omdat ik - n.a.v. ervaringen van vorig jaar - dacht: 'goh, we hebben nog helemaal geen lekke band gehad'.
Dat moet je nooit, nooit denken.
Nooit.
1 opmerking:
haha lekke banden en afrika hoort bij elkaar geloof ik;) Vriendinnetje heeft ook weleens in zo'n wild park gestaan met een platte band...dr kleine zusje werd vriendelijk verzocht in de auto te blijven, want ongeveer 100m verderop was een leeuwin aan het jagen.
Een reactie posten