Bed & Breakfast, of hoe mutsen-tv mijn weekend verrijkte

Vrijdagavond keek ik eenmalig naar het programma Bed & Breakfast.
Ik ben niet zo’n televisiekijker en dit bleek ook nog eens de laatste aflevering te zijn. Deze ervaring werd nog unieker door de hoge amusementswaarde van het programma.

Het concept
In Nederland zijn blijkbaar zoveel B&B’s dat er een hele televisieserie over gemaakt kan worden, waarin telkens drie van die stekkies hun shining moment beleven. De mensen die de B&B’s uitbaten gaan ter leering ende vermaeck bij malkander logeren. Het is dan de bedoeling dat ze elkaars logementje beoordelen via een snoeiharde methode: door een paar euro minder te betalen maken ze ferme statements.

De eigenaren
De eerste eigenaresse heette Natascha. Haar B&B zag eruit alsof er een groep dode papegaaien op de muren was uitgesmeerd. Zelf droeg ze Carry Slee brillen en douchegordijnen. Toen ze gingen wandelen droeg ze een theemuts en een bungalowtentje. Kortom: een excentriekeling in optima forma.

Ten tweede hadden we het Limburgse koppel Annie en Wiel. Annie had twee kunstknieën en een kunstheup, diverse andere lichamelijke ongemakken en een uit de hand gelopen poppenverzameling. Wiel had Annie.

Tot slot kregen we de biologen Anna en Aart voor onze kiezen. Aart staat graag in de keuken en vindt het dan vooral leuk om gebak te maken. Dit ontlokte mij de overenthousiaste uitroep: “AART TAARTJES!!!” Ik vond hem de leukste van alle figuren in het schouwspel.

Consternatie
En toen gingen ze logeren. Bij iedereen een nachtje.

Slapen in een B&B valt niet mee.
De problemen die je tegenkomt! De wijze waarop je rücksichtslos uit je comfortzone wordt gerukt en voor immense provocaties wordt geplaatst!
Sinds vrijdagavond heb ik diep respect voor de B&B-bezoeker. Je moet maar durven.
Bijvoorbeeld: je bent zwaarlijvig en onbeholpen en je moet in een bedstee. De beelden waren schitterend, maar er zijn natuurlijk niet altijd camera’s bij. Daar moet je tegen opgewassen zijn. Dat kunnen alleen de hele groten.

Los hiervan hoorden we dat de logees de volgende problemen waren tegengekomen:
“Er was geen plankje om mijn toilettas op te zetten.”
“Er zat daar een opstapje, maar niets om me aan vast te houden.”
‘Ik had een bedlampje en zij niet.”
“Wij zoeken elkaar ’s nachts altijd nogal op en nu zat er een gleuf.” (denk hier maar even rustig over na)
“Mijn koffer viel open en toen vielen alle spullen eruit.”

“Ik hou niet van poppen.”

Kijk één aflevering van Bed & Breakfast en je weet weer waar het echt om gaat in het leven.

Vergelding
Gelukkig hadden Wiel, Annie, Natascha, Anna en Aart Taartjes het financiële machtsmiddel nog achter de hand. Immers: raak de B&B-eigenaar in de portemonnee en ze laten het wel uit hun hoofd om nog eens een gedicht over hun poppenverzameling te declameren. Luttele euro’s onder de vraagprijs dokken is een fantastische passief-agressieve manier om je onvrede te uiten.

Serieus: het is jammer dat dit de laatste aflevering was. Dit is prachtige televisie.
Ik ben helemaal om. Dus als iemand van u zin en voldoende lef heeft om een keer met mij in een Bed & Breakfast te gaan logeren, dan zou ik dat heel leuk vinden.

Ik ga alvast een theemuts punniken voor tijdens het wandelen.