maandag 13 januari 2014

Buitenlui - The game is on!

Eindelijk! We zijn er!
Dit is Boer Zoekt Vrouw zoals Boer Zoekt Vrouw bedoeld is. Wat dat inhoudt? Vrouwen die verbaal over elkaar heen braken, voortdurend bezig zijn met vliegen afvangen, beteuterd staan toe te kijken als de concurrentie een rondje extra in de trekker mag rijden en vooral: verschrikkelijke clichévrouwen zijn. Zelfs de mannen van Aletta zijn clichévrouwen. Moet je nagaan.

Paniek! 
De sfeer op Bonaire was anders dan anders. Dat kwam om te beginnen omdat Patrick nog steeds jarig was (oh my!), maar ook omdat Aletta een van haar knechten naar huis moest sturen.
Deze combinatie zorgde ervoor dat ik even een beetje bezorgd was. Ik dacht: ze zal toch niet de jarige Job naar huis gaan bonjouren? Dat is wel heel erg 'koude kermis'. Gelukkig voor Patrick werd het Koen. Sikgewijs leek hij uitstekend op zijn plek tussen de geiten, maar hij had het meest over Gevoel gepraat. Daar moest Aletta dus korte metten mee maken.
Nadat Koen tegen Yvon een aantal citaten uit Flow magazine had gespuid aangaande zijn vertrek, kwam het mooiste van deze week op Bonaire.

Aletta zei tegen Jan en Patrick: "We kunnen misschien nu iets gezelligs gaan doen?"
Het klonk prachtig: onderdrukt hysterisch en onvervalst paniekerig. Daarmee werd dit kleine fragmentje een onbetaalbaar ogenblik in dit BZV-seizoen.

Dus volgende week gaan we het meemaken: Pret met Alet!
Ik hou mijn hart vast.

Het Deense Dilemma
Johan moest ook iemand naar huis sturen en dat zinde hem niks. Daardoor liep hij over zijn erf te stampen met een humeur om op te schieten. Yvon "Dr Phil" Jaspers sprak hem aan op zijn gedrag en Johan pruttelde nog een beetje verder. Een vrouw naar huis sturen betekende meteen 1/3 krimp van zijn harem.
Uiteindelijk besloot Johan om de boel in elk geval zó overzichtelijk te maken dat hij twee vrouwen met dezelfde naam overhield, dus Barbara moest opkrassen.

In het volgende shot beweerden Ingrid kwadraat en Johan dat het meteen een stuk rustiger en overzichtelijker was geworden op de boerderij. De spanning is - in elk geval voor even - uit de lucht. Dit vierden Johan en een van de Ingrids door onduidelijk langs elkaar heen te schuren terwijl Daisy-Ingrid (die dus op Daisy uit Keeping up Appearances lijkt) goedkeurend toekeek. Het is een dolle boel daar. Johan moet alleen wel oppassen dat Ingrid & Ingrid er aan het eind van de logeerweek niet met elkaar vandoor gaan. Dat zou pas een mooie ontwikkeling zijn.

Jos' erotisch experiment, la troisième partie
Dit keer onderzocht Jos hoe de meisjes omgaan met thuisbevallingen. Ik vond het zelf een vrij forse stap ten opzichte van de experimenten van de afgelopen weken, maar vooruit. Het is zijn feestje.

De drachtige koeien werden ge-echoot. Terwijl Saskia er heel casual en stoer bij stond, nam Leonie plaats op een koe. Eerst zat ze een beetje te zitten, vervolgens zagen we hoe ze zich devoot bovenop de koe neervlijde. Ik weet niet of ze het weet, maar dit beeldmateriaal wordt bewaard. Haar toekomstige kinderen en kleinkinderen gaan er vast nog veel plezier mee hebben.
Jos concludeerde dat de concurrentiestrijd nu wel echt is losgebarsten en dat de meiden erg hun best doen om zijn aandacht voor zich te winnen. Scherpe analyse, Jos.

Tot slot leerden de meiden hoe ze in de trekker moeten rijden. Leonie mocht één rondje en Saskia mocht er twee. Leonie verklaarde aan de kijker dat ze dat niet zo leuk had gevonden en dat ze het wel een beetje had gevoeld, zo, hier, nou ja, je weet wel.... kortom: ze was JALOERS AS HELL. Dat woord wilde ze alleen niet gebruiken, met het gevolg dat het bijna in red magic marker op haar gezicht te lezen was.
Toen Jos uitstapte en zich verontschuldigde dat het even geduurd had zei ze: "Dat is helemaal niet erg hoor! Ik moet alleen wel nodig plassen nu." Waarmee ze bedoelde dat het wèl erg was.
Leer mij die vrouwen kennen.

Juud versus Gluut
Ook in Canada is de catfight begonnen. Daar hebben we alleen Onvoorziene Omstandigheid die iedereen nu doorheeft behalve degene die het aangaat.
Claire heeft haar hand overspeeld. Het aandachtsorgel is tot nu toe iets té aanwezig geweest. Zo aanwezig dat Jan zo langzamerhand denkt van "joh, kan jij niet even wieberen zodat ik wat tijd met Judith heb?" Claire heeft dit totaal niet in de gaten en blijft gewoon overal doorheen tetteren en hautaine blikken op Judith werpen. Blikken die zeggen: "Ik weet niet wat jij denkt, maar Jan krijg je niet. Met je noten."

Ander irritatiepuntje: omdat Claire ooit drie fokking maanden in Engeland heeft gewoond, is ze nu "Zó blij dat ze weer 'gewoon' Engels kan spreken!" Want door die drie maanden kan ze soms niet meer op Nederlandse woorden komen.
Dit fenomeen staat ook wel bekend als aanstelleritus totalus.

Ze gingen koffiedrinken bij de ouders van Jan. De rest van de familie schoof ook aan, inclusief een baby met een vikingmuts. Die baby belandde bij ons aandachtsorgel op schoot en deed wat alle baby's soms doen: sabbelen. Claire etaleerde een portie onderdrukte paniek die op Bonaire niet misstaan zou hebben. "HELP! De baby sabbelt aan mijn hand! HELP!!"
In het volgende shot zat Baby bij iemand anders op schoot. Het moge duidelijk zijn: er rammelt van alles aan Claire, maar niet haar eierstokken.

Vervolgens gingen ze naar de supermarkt. Het oorspronkelijke idee was dat ze allemaal één ingrediënt zouden noemen en dat daarmee het avondeten samengesteld zou worden. Dat leidde tot broccoli met pasta en een goed idee, dus er moest een plan B komen. Boodschappen doen was nog nooit zo ingewikkeld.
Judith zei iets over bloem, waarop Claire maar weer eens een minachtende blik op haar wierp, iets riep over gluten, en bitchte: "En waar denk jij dat BLOEM van gemaakt is?

(terzijde: weet iemand van jullie dat? Ik heb geen idee waar bloem van gemaakt is. Ik weet ook nog steeds niet wat een gluut is. Ik krijg altijd buikpijn van beoordelingsgesprekken en menstruatie. Zitten daar gluten in?)

Jan probeerde deze retoriek een halt toe te roepen door ook iets te zeggen over waar "Da gluut'n vrie spul" nog zou kunnen liggen. Applaus voor Jan. En applaus voor Judith, want die zeikt niet over gluten en die snapt dat een kerel alles lust zolang je er gebakken spekjes doorheen gooit.
Het enige probleem is nu dat Judith het zelf even niet zo goed meer weet, met Jan en met Canada. Wat jammer is, want Jan & Juud zouden een mooi stel vormen.

Volgende week kijken we weer verder.
Ik kan de spanning bijna niet aan.

Geen opmerkingen:

U Zei?! - Deel 36

De laatste maanden verzamelde ik weer heel wat verhaspelingen. Hierbij de nieuwe lijst. Om de donkere dagen en de gedeeltelijke lockdown wat...