Werk

Mijn eerst week werken zit erop. Tijd voor een terugblik.

Nieuw
"Ik voel me net een brugger", mailde ik naar vriendin E.
Dat was een treffende samenvatting. Met een tas die te groot leek liep ik door een gebouw waar ik de weg nog niet kende. Er liepen heel veel andere mensen voor wie het duidelijk just another day at the office was. Terwijl ik waarschijnlijk een lichtgestresste blik in de ogen had en zeker met 'the Sound of Music'-liedje "What will this day be like" in mijn hoofd.

Kennismaken 
Weer gaan werken, het was met wat. Ik had er zeker zin in, maar ik had ook zenuwkriebels. Vorig weekend zei ik al tegen mensen dat ik het liefste wilde dat het gewoon zover was, dan hoefde ik er tenminste niet meer tegenaan te hikken. En inderdaad: toen ik maandag zonder te verdwalen de juiste gang had gevonden en het dus écht begon, waren de zenuwen al bijna verdwenen.
Als een van de eerste dingen werd ik op de foto gezet en geïnterviewd voor het intranet. Toen dat voorstelstukje gepubliceerd was kende iedereen mij ("Ah, jij bent Anne!") en ik kende iemand ("Ja, en jij?").

Een leuke uitzondering was de collega die zei: "Oh, jij was de koningin!" Ook dat klopte - in de kindervoorstelling die we met theatersport gespeeld hebben en die zij klaarblijkelijk bezocht had, was ik inderdaad de koningin.

Taken 
Op den duur moet ik een goedgevulde werkagenda hebben, maar in de eerste week is dat natuurlijk nog niet zo. Ik heb vooral veel gelezen en ik ben bij overleggen aanwezig geweest waar ik vooral veel heb geluisterd. Ik keek eens naar de documenten van de afdeling, schrok een beetje van de hoeveelheid bestanden en mappen - maar daar ga ik mijn weg vast ook wel in vinden.
Gelukkig kon ik ook al wat 'echte' dingen doen. Ik schreef een artikeltje en zorgde ervoor dat er stukken op intranet gepubliceerd werden. Dat laatste kostte me bijna een hele dag, maar dat kwam door haperende techniek en een niet heel erg coöperatieve helpdesk. Eén van mijn collega's reageerde hierop met: "Wen daar maar aan."

Resumé
Ik ben weer aan het werk. Het voelt een beetje alsof ik weer mee mag doen, na een tijd aan de zijlijn te hebben gestaan. Mijn eerste indrukken zijn positief en ik denk dat ik mijn draai wel ga vinden.
Dankzij mijn vooruitziende blik (?) heb ik nu ook nog eens een enorm fijne planning. Een paar weken inwerken en wennen en dan ga ik alles even laten bezinken in Zuid-Afrika.

"Alles sal reg kom", zeggen ze daar.
Ik heb het me in de voorbije periode vaak genoeg voorgehouden. Er soms op vertrouwd, soms wanhopig gedacht: "Ja maar wannéér dan?!", soms schamper gelachen omdat het je reinste onzin leek te zijn.

Maar het komt wel reg. Alles nog niet, maar steeds meer.
Ik heb er in elk geval al werk van gemaakt.