Aanleiding
Op de redactie kwamen altijd al heel veel brieven van Nederlandse boeren in den vreemde binnen. Nederlandse agrariërs die hun boeltje hadden gepakt om ergens in een ver land opnieuw te beginnen, maar die daar wel graag een Hollandse deerne bij wilden hebben. Dat snap ik best. Je moet toch iemand hebben met wie je je moerstaal kunt spreken, om Sinterklaasavond mee te vieren en die stamppot voor je kookt. Want dat hele buitenland is allemaal leuk en aardig, maar 5 december zegt ze niks en er is geen Hema. En het eten is er toch wel heel anders, terwijl we allemaal weten: wat de boer niet kent… juist.
Wat je van ver haalt
Dus Yvon verruilt de Volkswagenbus voor een kekke pick-up wagen en gaat de globe rond scheuren om die boeren in Verweggistan aan een meisje te helpen. Waar ik altijd al popel voor elke voorstelronde en elk nieuw seizoen BZV, sta ik nu pas écht goed in de startblokken. Ik kan niet wachten, lieve lezers, echt niet!
Ik wil zo’n boer.
Ik zoek de leukste uit en daar ga ik een onweerstaanbare brief naar sturen. Nadat ik dit BZV-nieuws had gelezen heb ik meteen een backpack gekocht*, dus ik ben er al helemaal klaar voor.
Farmer's wife Anne
Er stroomt boerenbloed door mijn aderen, maar dat is op zich geen reden om een boer aan de haak te willen slaan. En ik wil ook geen beestenboer, want die moeten om 5 uur op om te melken. En even: wek mij om 5 uur in de ochtend en u zult ontdekken dat zich achter mijn lieve koppie een heks in de Eucalypta-klasse schuilhoudt. Niet doen, dus. Maar een bloemenboer zou ik dan weer wel kunnen waarderen. Of een groenteboer.
Maar eigenlijk wil ik vooral het buitenland. Laat ik daar maar eerlijk over zijn. Ik fantaseer over een romantisch boerderijtje in de bergen, of een fruitboomgaard onder een strakblauwe buitenlandse hemel, waar het zonnetje mijn huid streelt en het voornoemde lieve koppie doorlopend hartstikke bruin is. En als ik daar dan een leuke, lieve, stoere boer bij kan krijgen, lijkt me dat een prima deal.
Nog even wachten
De oproepjes van de buitenlui komen in september op televisie, dus ik moet me nog even aan mijn dagdromen vastklampen. Ik heb nog een paar maanden om mooi (lucht)postpapier te vinden en alvast te denken over wat ik ga schrijven.
En dan ga ik die backpack volstouwen met Hema-producten en spring ik in de terreinwagen van Yvon. Het avontuur tegemoet.
Nu nog hopen dat er een boer bij zit die die moeite waard is.
Of tenminste eentje in een prachtig land.
*die backpack heb ik echt gekocht en ook echt op dezelfde avond, maar primair voor mijn Zuid-Afrika reis. Dat u dat weet.
Maar eigenlijk wil ik vooral het buitenland. Laat ik daar maar eerlijk over zijn. Ik fantaseer over een romantisch boerderijtje in de bergen, of een fruitboomgaard onder een strakblauwe buitenlandse hemel, waar het zonnetje mijn huid streelt en het voornoemde lieve koppie doorlopend hartstikke bruin is. En als ik daar dan een leuke, lieve, stoere boer bij kan krijgen, lijkt me dat een prima deal.
Nog even wachten
De oproepjes van de buitenlui komen in september op televisie, dus ik moet me nog even aan mijn dagdromen vastklampen. Ik heb nog een paar maanden om mooi (lucht)postpapier te vinden en alvast te denken over wat ik ga schrijven.
En dan ga ik die backpack volstouwen met Hema-producten en spring ik in de terreinwagen van Yvon. Het avontuur tegemoet.
Nu nog hopen dat er een boer bij zit die die moeite waard is.
Of tenminste eentje in een prachtig land.
*die backpack heb ik echt gekocht en ook echt op dezelfde avond, maar primair voor mijn Zuid-Afrika reis. Dat u dat weet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten