Het lijkt toch nog goed te komen met dit BZV seizoen. Na een aantal gezapig kabbelende uitzendingen waar geen eind aan leek te komen, is er sinds vorige week weer wat leven in de brouwerij. Dat kwam ook vooral door de keuzemomenten en door iets wat je dan 'ontluikende liefde' schijnt te mogen noemen.
Henk
Dat kiezen had al grotendeels plaatsgevonden, maar eergisteravond moesten Henk en Martin de knoop nog doorhakken.
Ik zei vorige week al dat ik vrij meningloos ben over Henk. Ik neem hem erbij zoals je die keiharde vierkante snoepjes in het strooigoed erbij neemt: je moet wel, anders heb je helemaal niks. Gelukkig begon ik wel een steeds sterkere mening te ontwikkelen over Yoni, één van de vrouwen van Henk.
Yoni zag het helemaal voor zich. Die wilde Henk, zijn veestapel, zijn boerderij en zijn sperma teneinde kleine Henkjes te fabriceren, die ze dan - conform haar toekomstvisioen - in rode overalletjes kon persen en zou waarschuwen dat ze niet te dicht bij de tractor mochten. Mijn wenkbrauwen schoten richting haargrens. Dat werd erger toen Yoni in haar monoloogjes steeds vaker moeiteloos naar de tweede persoon schakelde wanneer ze het over zichzelf had. "Je wilt toch dat Henk voor jóu kiest" en "Je zit hier uiteindelijk wel voor je eigen toekomst."
Zou ze dat altijd doen? Dat ze bij de huisarts zegt van: "Je hebt steeds zo'n nare kriebelhoest en je komt er maar niet vanaf en je hebt het hele Dr. Vogel assortiment er al doorheen gejaagd". Zeg gewoon "ik" als je het over jezelf hebt!
Gelukkig heeft Henk voor Fiona gekozen, dus we hebben geen last meer van Yoni.
Martin
Aan het begin van het seizoen had ik een beetje moeite met het hoge gehalte slachtofferhulp bij boer Martin. Dat zakte een beetje weg, maar zondag was het terug. Het keuzemoment bij Martin was Korrelatie-TV pur sang. Althans, de overleden partners waren bijna tastbaar aanwezig. In dit geval vind ik dat overigens zeer begrijpelijk; op zo'n moment dat in zekere zin cruciaal te noemen is, is het logisch dat je terugdenkt aan je oude liefde en dat je wat meer in die emotie verzeild raakt.
Ondertussen zat ik op de bank "Wilma! Wilma!" te scanderen, omdat ik het Wilma ontzettend gunde en omdat Swaen me heel de tijd al aan Astrid van boer Wim deed denken. Waarschijnlijk omdat Astrid en Swaen even irritant zijn.
Gelukkig koos Martin voor Wilma. Ik gun het ze allebei van harte en ik denk echt dat het wel eens de basis voor een happily ever after kan zijn. Samen met al het kroost dat van beide kanten wordt meegebracht in de relatie. De kinderen die hun vader weer met de radio horen meezingen. Dat is toch mooi? Ik had in elk geval al voor de tweede keer dit seizoen een traan in mijn ooghoek.
Vocabulaire
Overigens heeft mijn toch al niet kinderachtige woordenschat afgelopen zondag een interessante boost gekregen. Ik heb geleerd dat:
- er iets is wat je "het spijtgevoel" noemt
- er daarnaast iets bestaat wat "het jammergevoel" heet
- er een wezenlijk verschil tussen die twee zit
- "Het geborgtegevoel" dan ook nog iets is, wat verder los staat van spijt- en jammergevoel, maar wat wel belangrijk schijnt te zijn
- "Leuk-erg" en "Erg-lief" termen zijn die je gewoon in de mond mag nemen wanneer iemand teleurgesteld een boerderij moet verlaten
En dan nu: de liefde
Dus nu zijn alle setjes bekend en is het tijd voor echte romantiek. Zoals samen ergens in het gras liggen en voor de nationale televisie babbelen over homo zijn in een streng christelijke omgeving (dit deden Willem & Klaas) en krampachtig proberen het leuk te hebben in een ronddraaiend theekopje (daar gaan we zondag meer van zien van bij Henrieke en Bert).
Aad kwam natuurlijk ook nog even voorbij, die ging de dochters van Jeanet ontmoeten. Die dochters hebben echt nul mensenkennis, want ze dichtten Aad flink wat leukemenseneigenschappen toe en die heeft hij gewoon niet. Hij heeft geen gevoel voor humor, hij is niet zorgzaam (herinnert u zich de bloedende vinger nog?) en hij is ook niet gezellig, noch sociaal. Hij is en blijft hoofdzakelijk een engerd. Bovendien zei hij "Hee" tegen Jeanet op dezelfde toon als waarop Najib Amhali "Hee" zegt in een shoarmatent. Niet noodzakelijk liefdevol hoor, echt niet.
Aanstaande zondag gaan we genieten van stedentrips. Boeren in den vreemde, dat totále ontheemde*, dat is elk seizoen weer fijn.
*dat rijmt ja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten