Boekwerk

Ik duik weer op van tussen de boeken. Het was hard werken de afgelopen anderhalve week, en ik heb het naar mijn zin gehad. 

Boeken

Ik heb boeken verkocht. Stápels boeken. Ik heb geen idee hoeveel, maar er zijn er tientallen door mijn handen gegaan. De eerste dagen mochten mensen hun romans, tijdschriften en krantjes bij mij afrekenen en daarna stond ik bij de kinderboeken. Ik voelde me als een vis in het water, of als Roald Dahls's Mathilda in een bibliotheek, of als Anne in een boekwinkel - op mijn plek dus. 

Inpakken

Als boekenverkoopster draai je bij elke klant een standaardriedeltje af, afgewisseld met wat small talk en een grapje hier en daar. Onderdeel van de standaardriedel is de vraag: "Is het een cadeautje?" In het begin dacht ik daar dan stil in mezelf achteraan: "Zeg nee, zeg nee, zeg nee..." Want als het antwoord "Ja" was, moest ik dus aan de slag met inpakpapier en plakband. Omdat ik daar nog geen routine in had, werd ik een beetje iebelig van dat gefröbel, scheurde ik de papiertjes steeds te klein of te groot af en zag ik de rij wachtenden net iets te snel groeien. Gelukkig veranderde dat bij de kinderboeken; daar hebben we twee formaten papier en bovendien had ik intussen al wat meer handigheid in het cadeautjes inpakken. 

Advies

Het adviseren van klanten is een leuk aspect van het vak. De een komt met vrij gerichte vragen, de ander verscheen aan de toonbank met: "Ik zoek een cadeau voor een jongetje van zes. Help." Even doorvragen, een paar opties aanbieden, en even later - om met Herman Finkers te spreken - verlaat weer een tevreden klant de winkel. De Vraag van de Week kwam van een man van middelbare leeftijd: "Als jij zwanger was en je wist dat een tijdje, wat zou je dan graag willen krijgen?" Ik antwoordde (droog): "Een baby." Hij lachen, ik lachen, wij naar het schap "Zwanger & Baby", ik wees op het boekje "Krijg nou tieten" van Claudia de Breij, hij weer lachen, en even later stond ik weer een cadeautje in te pakken. 

En nu verder

Hoe mijn carrière zich nu verder gaat ontwikkelen is nog afwachten. Ik hoop dat ik nog vele uurtjes bij Paagman ga draaien, en het leuke is: mijn collega's hopen dat ook. Ik krijg het steeds meer in de vingers, heb al allerhande klusjes erbij gedaan (van de kassa tellen tot het 'uithoezen' van luisterboeken) en het contact met klanten doet me goed. Ondertussen ga ik in het Letterkundig Museum ook nog wat leuke dingen doen (rondleidingen Toonder en rondleidingen Hermans), en geniet ik erg van het uiteenlopende boekenwerk. 

Desalniettemin ga ik nu genieten van een vrije zondagmiddag.
Op de bank.
Met een boek.