Gisteravond was de volkswagenbus op TV, Yvon Jaspers in al haar opgewektheid achter het stuur. En dan weet je: het is weer tijd voor boeren en vrouwen. Qua Boer Zoekt Vrouw heb ik een aardige reputatie opgebouwd en een naam hoog te houden, dus ja, ik keek. Sterker nog: ik verheugde mij. Daarbij had ik al grapjes gemaakt over het klaarleggen van mijn postpapier.
Oplossingsgericht bezig zijn
Het is niet mijn grote amibitie om ooit zelf een sleutelrol te vervullen in BZV, maar je kan het maar zo treffen dat de man van je dromen ineens met Yvon aan de keukentafel zit. Dan moet ik mijn kans wel grijpen natuurlijk - vandaar dat postpapier. En áls die droomman zich aandient in BZV, sla ik wel mooi drie vliegen in één klap, qua probleemoplossing. Hoe dan? Nou: een man, een huis (want boeren zijn honkvast) èn een baan. Toch drie dingen die momenteel min of meer ontbreken. Althans, ik heb wel een paddenstoel, maar dat is geen Huis.
De boeren
Op uitdrukkelijk verzoek van vriend K. zal ik de boeren niet stuk voor stuk uitvoerig behandelen in dit blogje. Dat hoeft ook niet, want eerlijk gezegd vond ik het niet veel soeps. Ik heb de hele uitzending zitten wachten op een boer in de Gijsbert-klasse, maar die kwam niet. Wat we wel hadden: één vrouw, één homo, één tweeling (een soort Buurman & Buurman, maar dan als broers), twee zielepieten, en dan nog vier moeilijk te categoriseren agrariërs.
De zoekopdracht
In feite zoeken de heren allemaal een lieve, leuke, zorgzame vrouw. Een enkeling had daar nog een kleine toevoeging bij. Zo wil boer Henk iemand met diepgang en vond boer Hans een eigen mening "wel leuk". Nou dames, opstellen in rijen van tien alstublieft! Alleen de laatste boer had een interessant iets in zijn oproep: zijn vrouw moet bij voorkeur ook reislustig zijn. Daarmee onderscheidde hij zich. Maar dat deed hij toch wel.
Wat doede?
Als ik per sé had willen schrijven, dan was die laatste boer waarschijnlijk toch mijn slachtoffer geworden. Alleen: hij heet Doede. En dat, beste lezer, kan ik niet aan. Dat hij zich door één afwijzing uit het veld laat slaan en zei "weleens wat gevoeld te hebben", dat pleitte ook niet voor hem. Maar die náám! Ik heb de hele avond lopen rijmen op de naam Doede. Wie kon dat nou toch vermoeden. Wees maar op je hoede, want dat wordt een goede.
Nou rijm ik ook wel heel graag, maar de laatste keer dat het zo'n vorm aannam als gisteravond was toen ik kennismaakte met het woord 'plaszak' ("Ik hoop niet dat ik mijn moeders tas pak / als ik op zoek ben naar mijn plaszak").
En dan nu: geduld
Afijn. Het wás BZV en ik heb er weer van genoten. Qua beeld had het ook een reclame van Campina kunnen zijn, met een heleboel blij dansende koeien. Ook het contact met zus M., vriendin N. en vriend P. tijdens de uitzending mocht er zijn; elke boer werd van commentaar voorzien en P. bleek met name geïnteresseerd in de zoon van één van de boeren. Niet direct de insteek, maar het zou nog een leuk bonuslijntje in het komende seizoen komen opleveren. We gaan het zien, vanaf september kunnen we ons weer wekelijks laven aan boeren, vrouwen, drama's, intriges en hopelijk een heleboel liefde.
In het najaar meer hierover. Maar ik berg mijn postpapier weer op.
1 opmerking:
het was een fraai gepimpte uitzending, waarschijnlijk mede mogelijk gemaakt door de Libelle, Douwe Egberts, Friesche Vlag, Unox en H&M. Zo ongeveer het enige dat ontbrak was het zelf geknutselde servies van onze Vonneke, maar dat komt vast en zeker later nog wel op tafel, naast het overvloedig aanwezige boerenbont.
Het wordt op agrarisch gebied weer een lange winter, vol sukkels op zoek naar een vrouw, een soort body buildster op zoek naar een vent en een homo op zoek naar een soortgenoot.
Een reactie posten