In mijn vorige blogje vertelde ik al over mijn gekneusde ribben. Ik heb inmiddels zes dagen ervaring met dit euvel en ik wil u graag wat vertellen over gekneusde ribben in de praktijk.
Welke praktijk?
Dat klinkt heel optimistisch, net alsof er een praktijk ís. De realiteit is helaas wat minder positief, want praktisch is het geenszins. Er zijn heel veel dingen die moeizaam gaan wanneer je ribben in de proteststand staan. Ik noem: lachen, huilen, hoesten, bukken, rekken, strekken, zitten, liggen, opstaan, fietsen en ademhalen. Toch een opsomming van activiteiten waarmee ik mijn dagen over het algemeen aardig weet te vullen. Maar nu even niet.
Adem
Kijk, dat ademhalen - dat moet. Maar ik beleef er weinig plezier aan. Normaliter sta ik er niet bij stil, maar nu moet ik er echt goed op letten. Niet dát ik het doe (het gaat toch een soort van automatisch hè), maar wel hóe ik het doe. De dokter en de fysio hebben me enkele tips gegeven en daar moet ik me goed aan houden. Het schijnt dat je anders zelfs longontsteking kan oplopen. Ik wist dat niet.
Sta op en loop
Met alle andere activiteiten ben ik voorzichtig, maar ik ga er wel gewoon mee door. Of nee. Ik ga er mee door. Gewoon is even geen optie. Neem iets simpels als 'weggaan'. Of nog een fase daarvoor: opstaan. Normaal ben ik het type "wekker - floep - bed uit". Nu echter, kan ik letterlijk mijn bed niet uitkomen. Ik moet tamelijk vreemde capriolen uithalen om de sponde te kunnen verlaten. Achterwaarts uit bed schuiven werkt tot nu toe het best.
En dan dus dat weggaan. Normaal gaat dat van: schoenen, jas, tas, gáán. Maar nu... Ik denk: "Ik moet weg. Oh cráp, dan moet ik mijn schoenen aan..." en prompt heb ik een pruillip van heb ik jou daar, want schoenen aandoen is een beproeving. Als het nou nog slippertjesweer was, maar ook de weergoden tonen zich niet van hun meest coöperatieve kant helaas.
Iemand nog spare ribs?
Woensdagavond ging ik ter ere van mijn verjaardag eten met vriendin M. en vriend R.. De laatste bestelde spare ribs, waarop ik zei dat ik die ook wel kan gebruiken. Want even: ik voel me net een oude oma nu ik me zo omzichtig moet bewegen en verplaatsen en nu ik mezelf "Auwauw!" hoor roepen middenin een lachsalvo. Dus nieuwe ribben wil ik best en als iemand die 'to spare' heeft: bel me. Ik heb begrepen dat dit akkefietje best eens vijf tot tien weken kan gaan duren namelijk en ik vind het zonde van de tijd.
Altijd blijven lachen is het credo - maar nu dus een beetje voorzichtiger.
Maar eerlijk gezegd word ik hier best een beetje (k)ribbig van.
2 opmerkingen:
haha, zo herkenbaar. Ik heb zelf ook ooit gekneusde ribben gehad. Heb je al iets laten vallen wat je dan weer moet oprapen - da's pas leuk.
Inderdaad 5 tot 10 weken , zo te lezen reken maar op 8 weken , en dan is het ook ineens voorbij. Heb het zelf ook al een keer mogen beleven doch niet zo heftig als bij jou, 6 weken en het was over.
Dus het komt weer goed.
Fokke
Een reactie posten