Oma

In de afgelopen weken schreef ik al twee keer over mijn oma. Het ging niet goed met haar, ze bleek erg ziek te zijn en ging onvoorstelbaar hard achteruit.

Vanmiddag is oma overleden. Misschien is het maar beter zo. Ze had veel pijn, ze kón niet meer. En eigenlijk... al sinds het ter hospitaal gaan en overlijden van opa was ze niet meer wie ze was. Ze vond het zó moeilijk om alleen te zijn. Zonder opa was de lol er voor haar wel vanaf.

Toch dringt het nog niet helemaal tot me door. Wellicht juist omdat het zo snel ging. Ik wist dat dit moment ging komen, heb me er op voorbereid, maar je kan je nooit echt goed op zoiets voorbereiden. Nu het zover is, is het tóch een beetje onwerkelijk.

Dag oma...

Twee

Destijds in kinderspelletjes kon je,
bv als je veter was losgeraakt, 
gewoon 'twee' zeggen, en dan stond je
even buitenspel, niemand mocht je dan nog aantikken. 

Voor jou had dat moeten blijven gelden. 
Dat je 'twee' zei, 'ik ben even
mijn man kwijt', en dat de laatste jaren
dan niet hoefden mee te tellen.

Of dat je, in plaats van sterven,
gewoon verstoppertje speelde
en dat we je nog steeds
niet hadden gevonden.
Herman de Coninck