Het kan niemand ontgaan zijn: een week geleden heeft zich in Oostenrijk een drama voltrokken. De omvang van het drama werd vandaag pas goed duidelijk.
Friso
Uiteraard heb ik het over het ongeluk van Prins Friso. Vorige week duurde het even tot het nieuws me bereikte; ik was die middag op pad. Toen ik thuiskwam en de TV aanzette, zag ik een soort biografisch verslag over het leven van Friso, maar ik kon dat niet direct plaatsen. Logisch ook, wie bedenkt nou zoiets? Ik vond het wel opmerkelijk en langzaam begon het me te dagen. Zou er iets gebeurd zijn? Nou, ja dus. Dat kon ik wel stellen. De rest van de dag absorbeerde ik als een spons het nieuws over het verschrikkelijke ongeval.
Afwachten
De afgelopen week checkte ik regelmatig nu.nl, maar veel nieuws kwam er niet. Dat de koningin en Mabel op bezoek waren geweest vond ik geen nieuws. Nee, dat was vooral stating the obvious. Onnodig om te melden, bovendien. Ik had zoveel begrip voor de vraag van Willem-Alexander om de familie met rust te laten. Privacy en het koninklijk huis zijn twee zaken die niet vanzelfsprekend hand in hand gaan en ik vind dat in tijden als deze echt een naar idee.
Irritatie
Een punt van irritatie bereikte ik deze week ook nog, in het licht van deze omstandigheden. Halverwege de week werd mij gevraagd of ik tegen wat Friso-humor kon. Mijn mond viel open van verbazing en een nijdig, kwaad monster roerde zich in mijn binnenste. Sorry?! Húmor?! Hou me ten goede: ik ben behoorlijk van de grapjes en de lach, maar wel binnen de grenzen van het betamelijke. Dat wil zeggen: er zijn dingen waarover je geen grappen maakt. Niet alleen omdat het ongepast is, maar ook omdat het op geen enkele manier om te lachen is. Humor omtrent een zo dramatisch ongeval, lachen om diep, onbegrijpelijk en onnoemelijk leed, dat doe je niet. En als je dat wel doet, dan getuigt dat mijns inziens voornamelijk van een onbeschrijfelijke domheid en gebrek aan tact en medemenselijkheid. Kom daar bij mij niet mee aan, alsjeblieft.
Respect
Vandaag werd bekend dat prins Friso een zware hersenbeschadiging heeft en dat het maar de vraag is of hij ooit nog bijkomt. Wat een triest bericht, ontzettend erg voor de familie en ik werd er behoorlijk naar van toen ik het hoorde. En ik niet alleen, ook een paar vriendinnen stuurden me berichtjes dat ze aangeslagen zijn.
De Rijksvoorlichtingsdienst heeft gevraagd om de familie vanaf nu met rust te laten. Ik hoop dat iedereen zich aan dat verzoek houdt. Laat de vrouw, de dochters, de moeder, de broers van Friso in stilte en in familiekring verdriet hebben, duik er niet op, ze hebben het ongetwijfeld al moeilijk genoeg. Hun verdriet speelt zich als vanzelf al in een etalage af. Laten we die etalage nu dan toch wat afschermen, de gordijnen dichttrekken.
Dit zijn geen grappen.
3 opmerkingen:
is humor soms de helpende hand in tijd van misere??
ik denk van wel.
inderdaad zijn er grenzen maar humor kan ook soms helpen.
Het is erg, heel erg en het maakt heel duidelijk hoe kwetsbaar je bent..... Maar nu is het hot nieuws want het is een lid van het koninklijk huis maar men lijkt wel vergeten dat dit drama zich elk jaar voordoet bij onbekende en dan wordt er geen greintje aandacht aanbesteed. Dat steekt.... En verder snap ik nog steeds niet waarom ze offpiste zijn gegaan als er alarm tig is afgegeven.... Je zou toch denken dat Friso zijn verantwoordelijkheid kent...... Maar ik laat ze met rust, en als ik binnenkort op Innsbruck land dan zal ik even aan ze denken.
@Anoniem1: humor kan zéker louterend werken. Ben ik helemaal met je eens (en ik mag het zelf ook graag inzetten). In situaties als deze vind ik elke poging tot humor alleen ongepast en bij voorbaat de plank misslaan.
@Anoniem2: ik kan me voorstellen dat het kan steken dat er geen / veel minder aandacht is voor onbekende mensen die iets vergelijkbaars overkomt. Ik denk echter dat de koninklijke familie op dit moment ook maar wat graag 'in anonieme schoenen' zou staan.
Dat ze offpiste zijn gegaan was niet verstandig, tegelijkertijd denk ik dan ook aan alle situaties waarin mensen zich dagelijks bewust en onbewust, bedoeld en onbedoeld begeven en die in potentie ook levensgevaarlijk kunnen zijn. Stap maar eens in een auto. In een fractie van een seconde kan álles omdraaien. Moet je dat opzoeken? Nee, ik zou het niet doen. Maar weten wij veel; het gaat ook vaak genoeg wél goed. Bovendien is het mosterd na de maaltijd. Had je maar, en had je maar niet. Maar je hebt, en hebt niet.
Een reactie posten