Het spoort niet

Aan het eind van het vorige blogje stelde ik mezelf een paar vragen. Ik heb daar nu antwoorden op en die wil ik graag met u delen.

De vragen
1. Wat is de invloed van deze sneeuw op mijn weekendplanning?
2. Is het verstandig om met dit weer half Nederland door te willen treinen?
3. Zo niet, wat ga ik dan wél doen?

Vanochtend
Vanochtend was mijn eerste actie na het ontwaken de actuele reisinformatie van de NS-app checken. Op dat moment was deze info nog hoopgevend te noemen: de treinen zouden gewoon naar behoren rijden. Ik rolde dus mijn warme bed uit en drie kwartier later fietste ik door de sneeuw naar het station.

De eerste etappes naar mijn bestemming gingen ook nog vlotjes. De trein die ik moest hebben stond klaar en vertrok keurig op tijd. De eerste overstap ging ook naar behoren. Ik had tijd om een kop koffie te scoren, stapte daarna in de intercity en ik had goede moed dat het alles mee ging vallen vandaag.

Hoe dichter bij Dordt...
Helaas. Alles veranderde toen we koers zetten richting Dordrecht.
"Goedemorgen", begon de conducteur het onheilsbericht door de intercom. "Nou ja", vervolgde hij, "Zo goed is deze morgen niet, want helaas moet ik u mededelen dat deze trein vandaag niet verder rijdt dan station Dordrecht. Dat is omdat er bij Zevenbergen een kapotte bovenleiding is. Hoe u vanaf Dordrecht verder moet weet ik eigenlijk ook niet. Dat hoort u daar wel."

Aha.
Fukkeduk.

Station Dordrecht
De conducteur had niet de waarheid gesproken.
Goed, in Dordrecht werden we allemaal uit de trein gebonjourd, maar extra info: ho maar. De enige mededeling die herhaaldelijk te horen was, was dat het treinverkeer als gevolg van de weersomstandigheden ernstig ontregeld was. Niet het bericht waar ik - koud tot op het bot - op stond te wachten. En behoorlijk 'yesterday's papers' ook nog eens een keer. Geen énkele hint over te nemen routes, bussen, wachttijden, of iets van dien aard. De NS was duidelijk overgeschakeld op het totale chaos protocol.
Ik traceerde een trein terug naar Den Haag Centraal, die met een vertraging van een half uur op den duur wellicht misschien een keer zou kúnnen gaan vertrekken.

Troost
Er kwam een nieuw bericht. Iets in de trant van: "Wij vinden het zelf ook heel vervelend allemaal, u mag gratis koffie of thee halen bij de Kiosk." Ik dacht: "Koffie! Koffie! Koffie!" (mijn hersencapaciteit was denk ik ook bevroren, ik dacht niet meer zo heel veel of gevarieerd).
Het was een vriendelijke geste.
Tenminste, als de Kiosk open was geweest. Wat dus niet zo was. So far voor het bakkie troost.

Het leukste van weggaan
Uiteindelijk kwam er inderdaad een stoptrein naar Den Haag Centraal. We stopten in ieder godverlaten oord en ik gebruikte de tijd om de afpsraken die ik voor vandaag gemaakt had af te bellen. Met pijn in mijn hart; ik zou fijne vrienden zien en hun kakelverse babymeisje gaan bewonderen. Ik had er zo'n zin in. Maar goed, wat in het vat zit verzuurt niet.
Vanaf het station fietste ik weer naar huis en daar zette ik de radio aan, precies op het moment dat er een jingle klonk: "Het leukste van weggaan is misschien wel het thuiskomen." Aangezien ik er in de kou op het station in Dordrecht serieus even aan getwijfeld had of ik er voor de zomer nog weg zou komen, was ik het wel met die stelling eens.

Antwoorden
Resumerend kan ik zeggen dat de invloed van de sneeuw op mijn weekendplanning erg groot is en dat het bijzonder onverstandig was om met dit weer half Nederland door te willen treinen. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik nu ga doen, maar ik ga me wel vermaken.

Bij voorkeur binnenshuis.