Vingeroefeningen

Ik heb het al vaker verteld: ik ben een chronische koukleum. Met de huidige winterse taferelen mag dat gerust een probleem genoemd worden.

De situatie
De ene helft van Nederland verheugt zich op schaatsen, koek, zopie en sneeuwbalgevechten. De andere helft moppert, verlangt hevig naar de lente en verliest zichzelf in dagdromen over tropische eilanden. Ik houd me met beide zaken niet erg bezig; elk van de vier jaargetijden heeft voor mij bepaalde charmes en hoe je het ook wendt of keert: deze vorstperiode gaat vroeg of laat ook weer voorbij. Dat kan je leuk vinden, dat kan je niet leuk vinden, maar het is zo.

Waar ik me wèl mee bezighoud, is de kwestie hoe ik in hemelsnaam verbonden blijf met al mijn ledematen gedurende deze winter. Dat klinkt wellicht een tikkie overdreven, maar helaas. Ik heb me in de voorbije week een paar keer hevig zorgen gemaakt over mijn voeten, oren, neus en bovenal: mijn handen.

Onthand
Ik had er al langer last van dat mijn vingers sneller dan wenselijk tekenen van doodsheid begonnen te vertonen. Een beetje opwrijven en een kop hete thee verhielpen het euvel meestal wel, maar het was niet prettig. Wat nu nog veel minder prettig is, is de constatering dat het erger is geworden. Had ik eerst met name een dode rechterpink, tegenwoordig lijkt de bloedcirculatie op te houden bij mijn pols en heb ik dus regelmatig een niet-functionerende rechterhand met een heel eng wit-gelig kleurtje. Dat zint me niks en dus moest ik op zoek naar een oplossing. Ik heb handschoenen, maar die boden niet voldoende soelaas. Dus ja. Wat nu gedaan?

Oplossingen 
De geliefde van één mijn vriendinnen M. zag op TV een mogelijke oplossing. Het schijnt te helpen om over je dode hand heen te plassen.
Ja. Dááág. Ik wil best een oplossing, maar aan zulke praktijken waag ik me dus niet hè. Dan nog liever dode vingers.

Woensdag heb ik mijn vingers gereanmieerd onder de warme kraan. Dat schijnt niet goed en gezond te zijn, maar ik had mijn hand vrij dringend nodig en dit leek me de snelste manier. Het werkte ook best en ik weet ook eigenlijk helemaal niet waaróm dit niet goed is. Maar afijn, in het kader van "voorkomen is beter dan genezen" is het nog steeds niet dé oplossing.

Simpel doch doeltreffend
Op donderdagavond heb ik theatersporttraining. Gisteravond had ik er weliswaar enorme zin in, maar tegen de fietstocht ernaartoe zag ik als een berg op. Ik liep te dubben en te peinzen en zo kwam ik op een idee. Wat als ik nou eens twéé paar handschoenen zou aantrekken?

Zo gezegd, zo gedaan. Ik wurmde mijn handen eerst in mijn gebreide handschoenen en daarna in degelijke wintersportgevallen en ik aanvaardde de fietstocht door de bittere kou. En wat denk je? Het werkte! Voor iemand die twee paar handschoenen droeg had ik nog steeds verrassend koude handen, maar er waren in elk geval geen sterfgevallen. Al mijn vingers bleven het doen en eenmaal binnen waren ze ook best snel weer op een aanvaardbare temperatuur. 

Kom maar op
Dus nu ben zelfs ik redelijk opgewassen tegen de winterse toestanden. Of althans: tegen de kou. Op het weerbericht zeggen ze nu namelijk dat het in de loop van de dag ook nog eens een partijtje gaat sneeuwen, en dat zorgt meteen voor nieuwe onduidelijkheden. Zoals: wat is de invloed van deze sneeuw op mijn weekendplanning? Is het verstandig om met dit weer half Nederland door te willen treinen? En zo niet, wat ga ik dan wél doen?

In alle scenario's trek ik in elk geval twee paar handschoenen aan.
Dan is er nooit écht wat aan de hand.