Ik heb geen writersblock hoor, ik ben gewoon een writer die even niet zoveel te vertellen had. En u moet weten: mijn blog zweeft op zulke momenten continu door mijn gedachten. Blogs moeten bijgewerkt zijn, vind ik. Maar ja, dan moet je wel wat te melden hebben. Ik kreeg de tip dat ik dan gewoon moest opschrijven wat ik dacht, maar op het moment denk ik vooral heel vaak: "Nou mensen, Wordfeud eens een beetje door!" of: "Naar welke Albert Heijn zal ik vandaag eens gaan?" en om dáár nou een blog aan te wijden...
Gisteren kwam ik in de stad en stond mijn blogonderwerp ineens voor m'n neus. Ik ken haar al een tijdje, of althans, ik kom haar regelmatig tegen. Nu ik haar weer zag, mompelde ik: "Ja, over jóú ga ik een blog schrijven." En dan doel ik op het bedelvrouwtje dat zich sinds enige tijd ophoudt in de binnenstad van Den Haag.
Bedelaars, daklozen, straatkrantverkopers... ze hebben geen goede aan mij. Ik ben niet erg bevattelijk voor het "Heeft u een euro... een euro alstublieft..." dat ze in mijn oren lispelen. Uitzonderingen zijn een straatkrantverkoopster bij mijn favoriete Albert Heijn en iedereen die er een gitaar bij gebruikt. Speel er een moppie muziek bij en ik wil best wat wisselgeld in je koffer gooien.
De straatkrantverkoper bij de Albert Heijn in mijn straat is weer een ander verhaal. Ik zou misschien best eens een krantje van hem kunnen kopen, maar ik vind hem zo'n watje. Zodra het een beetje begint te miezeren pakt hij z'n boeltje en is-ie vertrokken. Tsja.
Laatst had ik een gedachte toen er weer iemand 'een eurootje' aan me vroeg. Ik dacht: "Het is ook zo'n typisch bedrag. Als iemand nou op me af zou komen en zou zeggen: 'Heb je misschien 1,45 voor me?' - dan klinkt dat veel meer alsof ze het echt ergens voor nodig hebben." Ik onthoud dit voor als ik zelf ooit aan lager wal raak. Ga ik uitpluizen of dat werkt.
En nu is er dus het bedelvrouwtje. Het bedelvrouwtje staat te staan en houdt haar hand op en dat is dan dat. Ja, soms smiespelt ze nog een beetje van: "asseblief", maar het mist overtuiging. Wat we dus hebben: een vrouwtje dat haar hand ophoudt en in die hand zou ik dan wat centjes moeten deponeren. Maar dat doe ik niet. Want dit vrouwtje irriteert me máteloos en ik kan niet eens goed uitleggen waarom. Laten we wel wezen: ze staat er vast niet zomaar. Als je eens een kop koffie met haar zou gaan drinken, krijg je vast een reuzesneu verhaal te horen. Anders zou ze daar niet hoeven staan, denk ik dan.
Misschien is het dat ik rechts ben, in ieder opzicht en dus ook qua politieke voorkeur. Dat ik denk: loon naar werken. Een beetje staan en je hand ophouden, dat vind ik helemaal niets. Als ze nou nog een blokfluit had of een liedje zong, maar dat doet ze allemaal niet. En zelfs als ze niet kan zingen, dan kan je tenminste nog een euro geven onder het mom van zwijggeld. Of zoiets.
Wat ik wel moet toegeven: het irriteert me dat ze me zo irriteert. Ik heb er geen last van dat ze daar staat en toch denk ik elke keer weer onaardige dingen als ik haar zie. Dat kan ik niet goed hebben van mezelf.
Maar afijn. Nu heb ik in elk geval toch iets gedaan voor het bedelvrouwtje. Ik heb een blog over haar geschreven. Misschien krijgt iemand die dit leest wèl zoveel compassie met haar dat hij of zij haar een euro gaat brengen.
Mocht u diegene zijn: doet u haar de groeten van mij? Dank!
Dan ga ik nu op zoek naar mijn volgende onderwerp.
Het zomaar zo zijn dat ik een dezer dagen sowieso een nieuwtje heb. Dus hou mijn blog in de gaten - dan doe ik dat ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten