Trui

Als ik in de afgelopen week een hoogtepunt moet aanwijzen, dan ben ik bang dat dit hoogtepunt een trui was. Dat zegt misschien wat over hoe rijkgevuld mijn leven momenteel is, maar toch vooral ook over hoe blij ik nog steeds ben met de kleine lichtpuntjes.

En ik deel mijn levensgeluk graag. Zo ben ik. Dus daarom hier nu speciaal voor u het verhaal over de trui die mijn week goedmaakte.

A trip down memory lane
Twee keer in mijn leven had ik een Trui waar ik het liefst voor altijd in wilde wonen. In beide gevallen was het een witte kabeltrui. Het was iets met draagcomfort, warmte en de overtuiging dat die truien mij bovenmatig flatteerden dat ik ze zo graag droeg. Het was dat ze zo nu en dan in de was moesten, anders hadden we uiteindelijk operatief van elkaar gescheiden moeten worden. Maar echt.

Desondanks kwam er in beide gevallen een kink in de kabeltrui. Bij trui 1 was het de hond, die zich op een kwaaie avond tegoeddeed aan één van de mouwen. Niet dat er een bodywarmer-achtig karkas restte, maar de hap uit de mouw was wel dusdanig dat de trui verwerd tot poetsdoek voor de auto (zoals mijn opa placht te zeggen).

Ik kan me niet precies herinneren hoe het afliep met trui 2. Ik denk dat het gewoon de tand des tijds was die maakte dat ik me uiteindelijk niet meer met goed fatsoen in de trui kon vertonen. Feit is wel dat het zoeken van Net Zo'n Trui vanaf het moment dat ik trui 2 weg moest doen een soort levensdoel van me was.

Op zoek naar trui 3
Het punt was alleen dat het niet lukte. Ik had nog wel eens vaker een witte trui, maar die haalde het toch nooit bij trui 1 & 2. Aan het begin van ieder najaar dat volgde, struinde ik allerhande truiengiganten af, maar De Trui vond ik niet meer. En daar baalde ik van.

Maar nu! Er is een doorbraak!
Vorige week begon dat al, toen ik in een webshop een trui zag die zo op het oog best in de buurt kwam van truien 1 & 2. Het voordeel van zo'n webshop is dan dat het je slechts enkele lome muisklikken en wat geduld kost en dan is zo'n artikel al onderweg naar jou. Dus ik zette dat logisiteke proces in werking en eergisteren kwam de TNT met het pakketje.

(Ik heb een hele leuke postbode die altijd heel blij: "TNT! Pakketje!" roept, en oh, hij heeft mooie krulletjes en mooie ogen en oh... maar dat terzijde.)

Daar was-ie dan
In de keuken opende ik het pakketje, frutselde de trui uit het plastic en ik trok 'm aan. En ik constateerde meteen een paar dingen:
Hij zit als gegoten.
Hij staat alsof hij voor me gemaakt is.
Hij is warm en zacht en comfortabel.
En ook: pótverdikkeme, waarom komt er nu een nazomer?? Hoepel op met je nazomer! Ik wil m'n trui aan!!

Trui 3 hangt nu aan mijn kast, zodat ik er af en toe even naar kan kijken.

En als die verduivelde nazomer achter de rug is, dan trek ik die trui aan en dan trek ik 'm pas weer uit als... als... nou...

Ja, waarschijnlijk als ik er - klungel die ik ben - een kop koffie overheen heb gemieterd ofzo.
Maar in theorie wil ik best vergroeien met deze hemelse nieuwe witte kabeltrui.