Groentebla (2)

Een paar dagen waren voorbijgegaan en de bewoners van de groentela hadden het nodige meegemaakt. Tomaat & Tomaat waren zonder al teveel plichtplegingen in de pan gehakt, maar darvoor in de plaats was er ook weer nieuwe aanvoer gekomen. Champignon was er, en de hele familie Sperzieboon.

Zoals te doen gebruikelijk, waren de nieuwkomers uitgehoord over het laatste nieuws in de buitenwereld. Zodoende hadden Paprika, Sla, Komkommer, Taugé en Witlof te horen gekregen dat Taugé niet langer de nummer één verdachte was in de EHEC-kwestie. Hij had subiet zijn praatjes weer terug.

"Ik zou nu graag 'zie je wel' zeggen", zei hij. "Maar dat niveau past bepaalde andere groenten beter." Hij keek veelbetekenend naar Komkommer. "Dus ik ben maar gewoon blij dat de beschuldigende vingertjes niet langer op mij gericht zijn. Ik zou nooit amok maken in een maagdarmkanaal. Zo zit ik niet elkaar."
"Je bent blij?" schamperde Komkommer. "Jij bent echt niet goed gaar hè?! Je bent nu aangetast in je goede naam. Je hebt imagoschade. En dat is niet niks hoor... ik weet er alles van." Zijn mondhoeken zakten wat naar beneden bij die laatste woorden.
"Nou, daar vind ik wel wat op! Ik kan een schadeloosstelling eisen. Of eerherstel. Of ehm... genoegdoening", zei Taugé strijdlustig.

"Ik denk dat we pas echt weer opgelucht kunnen ademhalen als de werkelijke dader gepakt is", zei Sla. Hij pulkte aan een bruin blaadje bij zijn voet. "Tot die tijd vertrouwen ze ons toch niet helemaal."
"Nee, er worden zelf schoolexcursies naar Duitsland uitgesteld vanwege dat EHEC-gedoe", wist Champignon te vertellen. "Maak het nou!" riep Witlof. "Wat een stemmingmakerij!" Champignon knikte. "En een komkommerteler heeft zijn hele oogst aan de dierentuin cadeau gedaan. Al die komkommers worden nou opgegeten door de olifanten." Komkommer kreunde zacht.

Paprika, die een beetje had liggen dommelen in zijn bedje van Sla, werd nu ook wakker. Loom zwaaide hij naar de familie Sperzieboon. "Het is wel fijn dat wij er nog steeds niets mee te maken hebben", zei moeder Boon. "Imágoschade, het klinkt zo akelig..." "Ja maar mam", zei een klein Boontje, "Nu weet wel iedereen dat wij kiemgroenten zijn, net als Taugé. Eerst was die term heel niet zo bekend." Het kleine Boontje richtte zich trots op. "Ja maar toch... Taugé trekt ons met een beetje pech wel mee in de vrije val die 'imagoschade' heet..." Moeder Boon keek zorgelijk. "We zijn ergens toch familie hè."
"Ach, maakt u zich geen zorgen, mevrouw Boon", zei Taugé. "Ik ga er een zaak van maken. Ik duik vandaag of morgen in de jurisprudentie en dan komen we er heus wel uit."

Witlof trok een gezicht. "Taugé, je moet wel realistisch blijven, jongen. Champignon ligt hier. Jij ligt hier. Ik denk dat het enige waar jij vandaag of morgen induikt een pan nasi is."

Taugé wilde een weerwoord geven, maar besefte zich dat Witlof best eens gelijk zou kunnen hebben. Hij keek treurig.
Champignon keek ook maar zo.