Er komen andere tijden

Sorry, ik was een beetje stilgevallen. Niet alleen hier op mijn blog, maar überhaupt. Inmiddels zijn er wel weer twee ontwikkelingen te melden. Het ene leuk, het andere vooral spannend.

Leuk
Ik kreeg laatst een mailtje van Pickwick. Bij deze theegigant kon ik me opgeven om deel te nemen aan het Pickwick Panel 2011, een groepje theeleuten dat gezamenlijk een nieuw theesmaakje mag ontwikkelen. Ik vulde het formulier in, zonder enige verwachtingen, drukte op 'verzenden' en vergat het vervolgens. Want even: hoeveel mensen krijgen dat mailtje en hoeveel kans heb je nou dat je daadwerkelijk uitgekozen wordt?
Afgelopen maandag had ik wederom een mailtje van Pickwick. Daarin stond dat ik één van de gelukkigen ben die in het Panel plaats mag nemen. Heel erg leuk! Er komen drie bijeenkomsten, waarin we "de kneepjes van het theevak leren" en dus een nieuw smaakje voor de theedoos mogen bedenken. De eerste bijeenkomst is al over anderhalve week! Ik verheug me er echt op, ben benieuwd naar de gang van zaken en de overige panelleden.
Mocht u suggesties hebben voor smaakjes: zet ze maar in de comments! Ik houd u op de hoogte.

Spannend
Het moet anders.
Het moet al een tijdje anders en ik deed daar ook erg mijn best voor, maar op de een of andere manier wil het maar niet lukken. Er zijn dingen die ik moet veranderen en helaas is dat geen kwestie van een knop die enkel even om moet. Ik omschreef het hier al eens als 'geestelijk herijken'.
Ik wil nog geen details geven, maar ik heb vandaag een beslissing genomen. Het hing al een tijdje als het zwaard van Damocles boven mijn hoofd dat dit eraan zat te komen. Dat ik, misschien, onder ogen moest zien dat ik het niet allemaal alleen kan. Maar ja, ik bleef proberen en stootte keer op keer mijn harses. Ik ging voortdurend één stap verder om er dan weer twee terug te doen. Dat kan je geen vooruitgang noemen.
Dus vandaag heb ik gekozen. Ik heb - vooral aan mezelf - toegegeven dat ik het even niet meer alleen kan, en vooral ook dat ik het even niet meer alleen wil. Ik heb een moeilijk telefoontje gepleegd en "ja" gezegd. "Ja" tegen een nieuwe weg, die veel van me zal vergen, maar die me hopelijk uiteindelijk vooral zal helpen om te leren leven. Leven met mezelf. Leven zoals ik het wil en zoals ik het in het verleden deed: gretig, met overgave en vooral: met plezier.

Dus er komen andere tijden. Hopelijk komen daarna dan de betere tijden, dat is het doel.
Tot die tijd is er nog altijd thee om me warm te houden.