Er zijn verschillende redenen waarom mensen een blijvende indruk op je achter kunnen laten. Soms is dat vanwege hun positieve instelling, of omdat ze zo lief zijn, of dapper. Omdat ze, kortom karaktereigenschappen hebben waar jij je een beetje aan kunt optrekken.
Soms is het juist andersom: dan laten mensen een onuitwisbare indruk achter door hun onmogelijkheid. Omdat ze zó onaardig zijn, zó vervelend, dat je voor altijd een soort angst voor een ontmoeting met die persoon zult hebben.
Een derde categorie wordt gevormd door mensen die misschien niet vanuit hun persoonlijke eigenschappen een indruk achterlieten, maar door iets wat ze zeiden. Ik heb dat met een jongen uit België.
Negen jaar geleden ontmoette ik hem bij een toneelweekend in het pittoreske Kats. Het was een bijzonder ontspannen weekend, waarin we heerlijk speelden en bijzonder veel lol hadden. Dan doel ik niet specifiek op die jongen & ik, want er waren nog veel meer jongeren. We werkten aan de lezing van een toneelstuk van Elke Geurts. Op een gegeven moment werden de repetities onderbroken voor een picknick, die we nog wel even moesten voorbereiden. Een paar van ons, waaronder de jongen en ik, doken de keuken in om broodjes te smeren.
In die keuken stuitten we op een culinaire cultuurkloof, die boven water kwam door teodoen van een potje sandwichspread. Wat er toen gebeurde...
De jongen draaide het potje open. Hij keek erin en trok een vies gezicht. "Allé, wat is dat hier?" vroeg hij. Hij keek nog eens goed in het potje. Voor ik antwoord kon geven, vervolgde hij zelf al: "Dat is precies eendenkots!" Ik schoot in een onbedaarlijke lachstuip, hikte dat het sandwichspread was en samen bestudeerden we vervolgens de ingrediënten die op het etiket vermeld stonden. Dat stelde de jongen enigszins gerust, maar hij moest nog steeds niets van de sandwichspread hebben.
Tijdens de picknick hadden we het er nog over. De term "eendenkots" deed de ronde over de picknickplaats, wat de andere Vlaamse jongeren niet bepaald uitnodigde om een broodje met dit beleg te nuttigen. De jongen nam uiteindelijk één klein hapje, maar besloot subiet dat de sandwichspread never nooit niet op zijn longlist van favoriet broodbeleg zou komen.
Hoe hij heette weet ik niet meer. Hoe hij eruitzag eigenlijk ook niet meer precies. Maar toen ik daarnet bedacht dat ik nog sandwichspread moet kopen, schoot hij me zoals zo vaak wel weer te binnen.
De term "eendenkots" heeft namelijk op die middag in Kats een vaste plek in mijn vocabulaire verworven. Daarmee liet die jongen zijn bljvende indruk op mij achter.
donderdag 24 maart 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
U Zei?! - Deel 36
De laatste maanden verzamelde ik weer heel wat verhaspelingen. Hierbij de nieuwe lijst. Om de donkere dagen en de gedeeltelijke lockdown wat...
-
De laatste maanden verzamelde ik weer heel wat verhaspelingen. Hierbij de nieuwe lijst. Om de donkere dagen en de gedeeltelijke lockdown wat...
-
Hier een blog van de Firma 'Altijd Wat Bijzonders". Ik ging woensdag even naar de huisarts, wegens pijn in mijn schouder. Ja, en ee...
-
Die boeren en die vrouwen, die maken het me niet makkelijk dit jaar. Gisteren was het echt een saaie aflevering. Vorig seizoen was het heus ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten