Boeren en vrouwen: verschillen

De eerste vrouwen zijn naar huis gestuurd. Bij de ene vrouw bracht dat een groter shockeffect teweeg dan bij de andere.

Zo kan ik me voorstellen dat Berber zondagavond thuis op de bank naar BZV zat te kijken met de gedachte: "Ik had die brief überhaupt nooit moeten schrijven." Want zij en Frank, dat zijn toch echt twee werelden. Het was dan ook een afscheid zonder tranen, Berber wekte eerder de indruk ontzettend opgelucht te zijn.

Yvonne niet. Volgens mij baalde die als een stekker dat ze niet langer bij Gijsbert mocht blijven, al sprak ze dat niet uit. Volgens Gijsbert was dat ook het probleem, dat ze zich niet uitsprak. Maar hola, Yvonne is gewoon verlegen! En Gijsbert gaat daar wel erg makkelijk mee om: "Flap er gewoon eens wat uit." Ja vrind, zo werkt dat dus niet.
Nu moet ik zeggen dat ik Gijsbert sowieso nogal makkelijk vind. Woestaantrekkelijk and all that, natuurlijk, maar ook wel erg makkelijk. Alsof het leven één grote picknick is. Misschien is zijn leven dat ook wel, en dat is dan fijn voor hem. Ik kom straks nog even op Gijsbert terug.

Marcel heeft Sonja naar huis gestuurd. Marcel is best wel een lul. Sonja kwam eerlijk voor haar gevoelens uit ("Ik ben verliefd"), vervolgens gaat Marcel ook nog bij de andere vrouwen zitten vissen wat zij voor hem voelen (in beide gevallen: nog niet zoveel, we zullen wel zien), en dan stuurt hij Sonja naar huis.... Omdat ze te weinig initiatief toont!!! Ik kan daar echt niet bij. De enige die zegt waar het op staat, zou geen initiatief tonen. Vervolgens draait die lamlul het dan weer zo dat het zou gaan om initiatief in het werk. Maar hállo, als je voor het eerst van je leven moet meedraaien op een boerenbedrijf, hoe moet je dan initiatief tonen?! "Die aardappels, die gaan we maar eens héél anders poten!" Nee, dát zal hij kunnen waarderen.
Wat er vervolgens gebeurde snapte ik ook niet: dat Sonja nog even snuffend in de armen van Marcel verdween. Sorry? Van mij zou hij een theepot naar z'n hoofd kunnen krijgen en dan zou ik de deur van die stomme boerderij zo hard achter me dichtmeppen dat z'n designdouche in één klap naar beneden dondert. O zo. Niet nog even knuffelen! NIET!

Waar in elk geval niet geknuffeld wordt, is op de boerderij van Annemarie. Daar wordt gewerkt. Dit is ook het punt waar ik Gijsbert er nog even aan z'n mooie haren bij wil sleuren: er is een wezenlijk verschil tussen Annemarie en Gijsbert. Waar Annemarie het principe 'ledigheid is des Duivels oorkussen' lijkt aan te hangen, zegt Gijsbert: "Ik houd mezelf ook een beetje van het werk, anders leer ik die vrouwen toch nooit kennen". Annemarie lijkt het eigenlijk geen moer te schelen hoe haar mannen in elkaar zitten of wat hen bezighoudt, het gaat erom dat zíj hen bezighoudt! Zo nam ze vijf minuten de tijd om te ontbijten met de heren en sprak daarbij very ladylike met volle mond - want dat spaart tijd. Vervolgens moest er weer gewerkt worden. Dat kennismakingsspel van twee weken terug leek nog wel een goed begin, maar daar bleef het dan ook bij. En ach, wat hebben we daar nou van geleerd? Gourmetten of steengrillen... gaat ze daar nou echt haar uiteindelijke keuzes op baseren?

Volgende week worden er weer mensen naar huis gestuurd en wordt het Rellen met Richard.
Ik verheug me daar ontzettend op.