Twiedeltwiet

Soms moet je iets nieuws proberen in het leven. Ook als je hoofd helemaal niet naar 'iets nieuws' staat. Dus dinsdag heb ik iets nieuws gedaan. Ik ben naar zangles gegaan.

Nu zullen er mensen zijn die hier hard om moeten lachen. Dat zijn de mensen die mijn zangkwaliteiten kennen. Of nou ja, dènken te kennen. Want inderdaad: zodra ik eens flink meeblèr met een liedje, dan roepen de mensen om mij heen dingen als: "Hou Daar ONMIDDELLIJK Mee Op!!" en steken zij demonstratief de vingers in de oren. En toen ik een keer tijdens een concert vriendin M. belde zodat ze één van onze lievelingsliedjes mee kon luisteren, kreeg ik daarna een SMS'je van haar met de tekst: "Superleuk! Ook om jou uit je dak te horen gaan, en oeh, wat zing je vals!" En nog een laatste illustratief voorbeeld: ik ben ooit afgewezen voor een rol in de schoolmusical omdat ik tijdens de zangauditie 'Blowing in the wind' zinloos geweld had aangedan. Enkel en alleen door het te zingen. Ik bedoel maar.

Terwijl ik zingen dus wel heel leuk vind. Dus daar zat iets van frictie. En er was nog een reden. Bij theatersport moeten we ook wel eens zingen, en ik vind theatersport echt het leukste wat er bestaat, maar als ik dan moet zingen, schuifel ik het liefste langzaam achterwaarts de coulissen in om daar duizend stille doden te sterven (u ziet: ik heb ècht gevoel voor drama).

Dus: zangles.
En dat was leuk. Maar echt leuk. En mijn juf was lief.
Ze zei wel rare dingen. Ze zei: "Je moet hoger zingen!". En toen ik dat deed, zei ze weer iets raars: "Als je hoger zingt, klinkt het meteen véél mooier!" Nou, en op een gegeven moment vroeg ik dus maar - om haar voor te zijn - of het heel erg veschrikkelijk gehoorbeschadiging veroorzakend vals was en toen zei ze: "Huh? Nee hoor. Helemaal niet. Af en toe een beetje. Maar nee hoor." Dus ik keek haar aan alsof ze gek was, waarop zij weer zei dat ik niet zo moeilijk moest kijken.

Om heel eerlijk te zijn geloof ik haar niet helemaal. Ik denk dat ze voor een deel ook heel pedagogisch drempelverlagend te werk probeert te gaan door mij zo te eh... bejubelen... maar toch. Ik loop nu al een hele week te oefenen met hoger zingen (waarbij ik overigens steeds de neiging heb om mijn hele lichaam uit te rekken) en ik heb zelf stiekem ook wel het idee dat het mooier klinkt dan voorheen.

Dus.
Dit was het nieuws.