Boeren en vrouwen: we zijn los!

Het nieuwe seizoen Boer Zoekt Vrouw is gisteren is al zijn roodgeruitheid van start gegaan. Roodgeruit ja, want dat is toch wel het dessin van de serie. ALLES was roodgeruit: de gordijntjes in het busje van Yvon Jaspers, het bloesje van Yvon Jaspers, de capuchon van Yvon Jaspers... ik denk zelfs het ondergoedje van Yvon Jaspers, maar dat was niet in beeld.

Vorige week was er ook een BZV-aflevering, maar dat was een nabeschouwing van het vorige seizoen en behoorlijk yesterdays papers. Het enige nieuws was dat Hanneke en Peter geen item meer zijn, maar och. Wie wil er ook een relatie met een paard. Ik was mijn allergische reactie op Dycke helaas vergeten, zodat ik na de uitzending mijn afstandsbediening in een lauwwarm sopje moest reinigen, maar verder: niet interessant.

Maar nu dan. Nieuwe boeren, nieuwe vrouwen, dus nieuwe logjes!

Ten eerste was daar Pieter. Een 42-jarige melkveehouder die een sterk staaltje antireclame voor zichzelf de wereld in slingerde bij zijn oproep. Ten eerste: hij woont nog bij zijn ouders. Ten tweede: hij begon te janken. En met die twee punten verknal je het meteen voor jezelf. Een man mag heus wel huilen, ik heb ook wel eens huilend heerschap in mijn armen gesust, maar die kende ik al een tijdje en dan is dat anders. Huilen bij de eerste kennismaking moet een man na zijn twaalfde verjaardag gewoon niet meer doen. Hij had maar zeven brieven. Ik zeg: duh. En dan ben ik nog niet eens los gegaan op het feit dat hij nog bij papa en mama woont, want oeh, don't get me started on that!

Toen kwam Richard, 49 jaar, vier kinderen, 1000 koeien, één spraakgebrek. Zijn standpunt: "Als ik maar door ben." Conclusie: hij gaat voor de TV, niet voor de vrouw. Richard zoekt "een keiharde businessvrouw met een warm hart", en daarom ga ik bij hem voor de bitch in dit avontuur. Zo op het eerste oog is hij de hork, dus dat kan nog lekker gaan knallen. Ik ben benieuwd.

Annemarie is een kaasmeisje uit Wassenaar. Volgens haar broer zoekt zij een man die een beetje een eigen mening heeft en haar af en toe tot kalmte kan manen. Ze had 172 brieven, waaronder één van Harry. Dat zei ze zelf, toen ze de brief opende. "Hé, da's Harry!" Die bleek ze te kennen van schuurfeesten. Harry ging op de stapel. Volgende week mag hij naar de speeddate komen.
Er was ook een filmpje van één van de briefschrijvers, Yorick. Geen sterk persoon. Hij zei: "Ik vond haar uiterlijk leuk en haar accent." Maar Annemarie heeft heel geen accent! Yorick heeft zelf een accent!

Daarna kwam een suf zooitje, de drie broers. Maar die laat ik even onbespreken, want oh my god. Oké?

Adriaan heeft 41 brieven ontvangen. Eén daarvan was een puzzel. Letterlijk. Dus voordat hij hem kon lezen, moest hij hem in elkaar puzzelen. De maakster van deze brief vind ik nu al cool, ook als ze dat helemaal niet is. Verder is er over Adriaan niet zoveel te vertellen.

Vervolgens vertrok Yvon naar Limburg, waar ze Marcel trof. Hij was tot in zijn tenen verrast dat hij 65 brieven had ontvangen en nog eens extra verrast dat hij daarom mee mag doen aan de de speeddate. Marcel komt op mij over als een lief iemand. Hij heeft tien vrouwen uitgekozen met een lieve, eerlijke uitstraling en volgens mij verdient hij ook zo iemand.

Tevens in Limburg woont Frank. Mijn oud-collega S. wilde mij aan hem koppelen, maar werkelijk: het enige wat Frank en ik delen is een geboortejaar. Er waren 1029 meisjes die dachten wel iets met hem gemeen te hebben, dus ik word niet gemist tussen de geiten. Nu is aan hem de schone taak om 1019 meisjes af te wijzen. Succes!

Bij wetenschapspeer Maurits begonnen ze met een shot van z'n moeder en nou, dan heb je al gegeten en gedronken. Want dan zie je: als je naar hem geschreven hebt en je wordt zijn vrouw, dan krijg je Cruella DeVil als schoonmoeder. Iiieeeh! Hij had 48 brieven en dat waren er niet genoeg om door te gaan naar de speeddates, wat jammer is, want ik was wel benieuwd naar hem.

En toen... woestaantrekkelijke Gijsbert. Als ik geschreven had, dan was het naar hem geweest. Zo dachten 810 andere vrouwen er ook over, met dat verschil dat zij ook daadwerkelijk schreven. Nou, mooi dat ik het dan niet gedaan heb, want dan was ik dus gevoeglijk in de papierbak beland. En ik kom niet tot mijn recht in een papierbak. Maar oh, hij blijft wel leuk hoor. Knap. Mooie lach. Met beide benen in het leven. Op een gezonde manier. Wel met een hang naar huisje, boompje, beestje, maar zonder haast. Ik ben alleen wel bang dat ik zijn accentje zou gaan imiteren als ik bij hem mocht logeren. Omdat dat iets is wat ik nogal snel doe, accentjes imiteren. Maar verder: Gijsbert. *droomt weg*

Oh ja, en Gerhard was er ook nog. De wijnboer die ook niet voldoende brieven had om te mogen speeeddaten. Om hem een handje te helpen, had Yvon heerlijk proactief een kudde vrouwen op de boerderij uitgenodigd. In elk geval was er genoeg wijn. Het schijnt wel effect gehad te hebben, al moeten we voor meer info daarover op kro.nl kijken.

De grootste vraag aan het eind van de uitzending was deze: ik heb nu anderhalf kantje aantekeningen ten behoeve van mijn eerste BZV-blog van dit seizoen. Hoe krijg ik daar in godsnaam een net, maar niet té uitvoerig blogje uit gedestilleerd?

Nou, zo dus. Behalve dan dat je zoiets gewoon niet bondig kunt houden. En volgende week: de speeddates!