Dat had ik nou niet gedacht. Dat Boer Zoekt Vrouw me nog eens tot bepaalde zelfinzichten zou brengen. Maar: jawel. Dat gebeurde zondagavond.
Annemarie ging samen met haar mannen een potje raften.
Mensen die mijn weblog al een tijdje volgen, herinneren zich waarschijnlijk nog wel dat ik zelf ook eens een keer ging raften. In Canada. Nu moet ik er wel bij zeggen dat 'wild water' in Canada ook écht wild water is. Zeker wanneer je het vergelijkt met het zelfgeknutselde pisstroompje met gesimuleerde stroomversnelling waar Annemarie en haar mannen hun raftavontuur op beleefden. Maar dat allemaal terzijde.
Zelfinzicht 1: ik heb een rafttrauma
Want toen ze dus gingen raften, dacht ik alleen maar dingen als: "Huuu" en "Iiiih" en "Nietdoen-nietdoen, dat is eng! Maar echt!" En bovendien had ik een herbeleving van het moment dat die stomme kutboot daar in Canada omsloeg en wij zonder pardon in het water werden geflikkerd. Waarbij ik mijn lenzen kwijtraakte, wat eigenlijk het meest traumatiserende aspect was, maar afijn.
Overigens: één van de dates van Annemarie - Johannes - had niet echt last van watervrees, "als het maar niet te diep is". Dat sprak hij uit met een angst in zijn ogen die verried: "Eigenlijk krijg ik al de creeps als mijn doucheputje overstroomt, maar Niet Doorvertellen, ja?" Dus in dat opzicht vind ik dat het bij mij nog altijd wel meevalt. Als je tenminste niet meetelt dat ik mezelf zondag maar weer eens plechtig beloofd heb dat ik echt nóóit meer hoef te raften. Want oeh, raften is eng! Huuu!
Zelfinzicht 2: ik ben preuts
Frank de geitenhoeder ging een dagje wellnessen met zijn dames. Ik dacht: "Hallo?" Het was nog beschaafd hoor, met badkleding. Maar toch. Ik vond het maar niets. En toen werd er ook nog even een massagecursus tegenaan geknald. Welja joh. Dus je ziet elkaar voor de eerste keer langer dan vijf minuten en dan moet je elkaar meteen een beetje zacht en teder gaan bepotelen in het kader van ontspanning. Ik vind: dat stadium van 'wij mogen elkaar aanraken', dat behoor je vanzelf te bereiken (of je bereikt het niet, maar dan is ook meteen alles duidelijk). En nu vind ik het zo... opgedrongen.
Ik zou me al niet bepaald relaxed voelen als ik tijdens zo'n date tussen vier andere meisjes in mijn bikini moest rondhuppelen. Kijk, er staat boven deze alinea dat ik preuts ben, maar eigenlijk is het meer dit: ik ben onzeker. Zoals zoveel vrouwen. Maar de KRO pusht die meiden daar blijkbaar gewoon maar even doorheen. Terwijl er genoeg leuke date-dingen te verzinnen zijn waarbij je netjes in de kleren kan blijven.
Verdere opmerkelijkheden: ik lieg niet als ik zeg dat ik deze uitzending geen woord verstaan heb van wat Richard zei. Maar om daar nou weer over te beginnen... neuh. Eén van zijn dates verstond ik wel, die klaagde luid en duidelijk: "Ik krijg 0,0 aandacht." Mijn antwoord? "Mens, wees blij!"
En och, wat blijft die Gijsbert toch lekker. De meisjes die bij hem mogen komen logeren, mogen stuk voor stuk ook héél blij zijn. En als ik hen dan zie en me besef wat dat zegt over de kansen die ik gehad zou hebben als ik geschreven had....
Nou ja, dat geeft me een derde zelfinzicht waar ik verder maar nier over uitwijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten