Opa's grapjes

Je kan zeggen van de dood wat je wilt, maar it brings back memories. De hele afgelopen week voelde als een soort wandeling door vroeger. Zelfs vanochtend nog, toen ik me na het ontwaken afvroeg of ik al uit bed zou gaan, sprak opa in mijn hoofd. "Uitgeslapen? Dan kan je je bed verkopen."

Gisteravond vertelde ik vriendin E. hoe mijn vader me eergisteren omdoopte tot Ep Oorklep. Ook dat had alles met opa te maken. Het is een verhaal dat speelt rond de jaarwisseling, maar vooruit.

Mijn vader & opa vormden op vele fronten een 'winning team', maar zéker als het ging om oliebollen bakken. Dat was hun pakkie-an, daar moest verder niemand zich mee bemoeien. De heren stonden ieder gehuld in een schort en gewapend met tangetjes en schalen de bollen bruin te bakken. Als de bollen klaar waren smikkelde mijn opa ervan, waarbij na de eerste bol altijd de opmerking kwam: "Monster goedgekeurd, zending kan volgen."
Op een keer wilde mijn vader lollig zijn en neep hij het randje van opa's oor tussen het tangetje. Dat was inderdaad lollig geweest, ware het niet dat hij net met datzelfde tangetje in de kokende olie bollen had staan draaien en het tangetje als gevolg daarvan gloeiendheet was. Het resultaat was dus niet lollig, maar een aparte vorm van bljvende gehoorschade aan opa's oor. Het is, eerlijk waar, nooit meer helemaal goed gekomen.

Nu is opa er niet meer en dat zorgt voor een immens groot gat. Overal, en dus ook in het oliebollenteam. Daarom stelde ik aan mijn vader voor dat hij het maar aan mij moest leren, zodat ik voortaan kan helpen met deze precaire klus. "Maar", voegde ik daaraan toe, "Dan zet ik wel oorwarmers op. Ofzoiets."
Dus toen noemde hij me Ep Oorklep en zei dat het goed was.

Gisteravond MSN'de ik dit verhaal naar vriendin E., waarna ik typte: "Oliebollen met pap is echt op eigen risicio." Daarna typte ik: "Voeg in bovenstaande zin nog ergens 'bakken' toe." Om tot slot te concluderen: "Oliebollen met bakken pap etc. vind ik zelf tot nu toe de mooiste."

Het was echt een soort van fijn om de afgelopen dagen nog een keertje om opa's grapjes te lachen. Maar het feit dat wij die grapjes moesten maken omdat opa het niet meer kan doen, zorgde ervoor dat de lach er opvallend snel vanaf gleed.

Maar vergeten zullen we hem nooit. Want die standaardopmerkingen van hem, die zitten er zó ingebakken bij ons allemaal... Die rollen als vanzelf uit je mond.

Ik wou alleen dat "Monster goedgekeurd, zending kan volgen" ook voor opa's gold...