Dag opa...

Vorige week zaterdag schreef ik over mijn opa. Hoe ik hem de dag daarvoor had aangetroffen en dat ik de dokter zover had gekregen om opa weer naar het ziekenhuis te laten gaan. Omdat het echt niet goed ging met hem.

Ik had de hele tijd al het onbestemde gevoel dat het die vrijdag de laatste keer was dat ik mijn opa zou zien. Er was zo weinig meer van hem over, hij was zo fragiel.

Vanochtend is opa overleden. Hij is 82 jaar geworden.
Het dringt nog nauwelijks tot me door.

(...)
En telkens weer zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw: het is voorbij.
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was, en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken,
we zullen samen door het stille landschap gaan.
Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.
Toon Hermans