…want die schijnt opgelost te zijn door onderzoekers uit Sheffield en Warwick. Nou wil ik niet lullig doen, maar ik vind dat er zo hier en daar wel wat gaten in te schieten zijn. Niet in die onderzoekers, maar in het bewijs.
Het was de kip
Voor het vormen van de eierschaal is een bepaalde proteïne onmisbaar en die proteïne zit uitsluitend in de eierstok van de kip. Daar wil ik nog wel in meegaan; voor de vorming van mij was ook het één en ander nodig dat zich alleen in de eierstokken van mijn moeder bevond, dus ik snap dat.
Maar dan blijf ik me toch afvragen hoe het in vredesnaam mogelijk is dat er een kip uit de lucht kwam vallen. Dat lijkt me voor niemand prettig, zeker niet voor die kip. Je zal maar heel rottig terechtkomen, dat kan zomaar gebeuren, en dan heb je gewoon geen leuke start op deze aard.
Nou ja, die eerste kip was er dus ineens en door een gelukkig toeval liep die ergens op haar weg over de globe een leuke haan tegen het lijf, want relatieplanet bestond in die dagen nog niet. Vervolgens kreeg de kip ineens enorme persdrang en floepte er een ei uit. Omdat ze toch niets beters te doen had (het regende), ging ze daar maar op zitten. Misschien dat het moederinstinct op dat moment al latent aanwezig was, anders doe je zoiets niet. Niet veel later kwam dat ei ineens tot leven, brak de schaal en stond daar een aandoenlijk, pluizig, geel kuikentje.
Dit alles klinkt misschien nog best plausibel, maar persoonlijk haak ik af op het punt dat er zomaar ineens *poef* een kip was. Dat kàn gewoon niet. Dat iets door allerlei chemische en ecologische processen langzaam maar zeker evolueert tot ei, dat klinkt mij een stuk aannemelijker in de oren. En dat dat ei dan toevallig in de Cariben lag ofzo, uit de wind en in de zon (misschien zelfs achter glas), zodat het lekker warm werd en er van alles tot leven kon komen. Op de één of andere manier waren er een paar van die chemische en ecologische processen tegelijk, zodat er meteen een clubje kuikens was. Dat grut groeide op en ging puberen en dat dook met elkaar het nest in. Het veranderde ook van gedaante trouwens, want ze verloren hun pluizige gele uiterlijk en kregen rode kammen en lellen onder hun snavel en dat soort ongein.
Uiteindelijk kregen de vrouwelijke exemplaren dan weer die voornoemde persdrang en de rest is geschiedenis.
Dus, geachte cursisten, schrijft u even mee:
Eerst was er het ei, toen de kip.
Volgens mij dan hè.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
U Zei?! - Deel 36
De laatste maanden verzamelde ik weer heel wat verhaspelingen. Hierbij de nieuwe lijst. Om de donkere dagen en de gedeeltelijke lockdown wat...
-
Hier een blog van de Firma 'Altijd Wat Bijzonders". Ik ging woensdag even naar de huisarts, wegens pijn in mijn schouder. Ja, en ee...
-
Die boeren en die vrouwen, die maken het me niet makkelijk dit jaar. Gisteren was het echt een saaie aflevering. Vorig seizoen was het heus ...
-
Dat je iets wil, dat je iets heel graag wil. Dat je weet dat het ook zou kunnen, mits. Zou kunnen, als. Dat je weet dat het daarom nooit ver...
5 opmerkingen:
Ik ga toch voor de kip. Een voorloper van een kip kan op een regenachtige dag toch een soort rudimentair ei eruit geperst hebben? Misschien heeft een kip een kuikentje eruit geperst met een soort zacht beschermend laagje erom heen, zoals bij een koe dat een kalf eruit perst. Die laag werd steeds harder en ontwikkelde zich tot een schaal.
Ik vraag me nu toch wel af wat een kip gedacht moet hebben bij het zien van het eerste echte uitgeperste ei :)
Goede vraag! Ik denk dat het er maar net vanaf hangt hoe hypochondrisch ze was. Of hoe optimistisch. Want ze kan gedacht hebben: "Aaaahhh, er valt iets uit mijn lijf, ik ben bezeten, is het een UFO, is iets mijn binnenste aan het uitmesten, wát?" Maar als ze optimistisch was, dan dacht ze misschien: "Ah, ik had een gezwel. Nou ja, dat is er dan nu weer uit."
Volgende vraag: wat dacht ze toen ze de eerste omelet zag?
Waarschijnlijk dacht ze: Jimmy, mijn zoon, geklutst en wel...
Ik zie het haast voor me dat de haan naar het ei kijkt als het eruit floept, kijkt dan naar de kip, weer terug naar het ei, dan naar het kip en stelt op een hele rustige toon de vraag: wat heb je nou weer gedaan? Wat moeten de buren er wel niet van denken!
"Ik ben onthutst, mijn kind geklutst" :)
En dat die hoofdschuddende haan dan ook zegt van: "Nou, ga er maar op zitten, dan ziet niemand het."
Ha, die is goed! Ik kom niet verder dan: geklutst dus slechtgemutst!
De bevreesde kip bekijkt het ei van alle kanten, gaat er behoedzaam op zitten, niet wetende wat er gaat gebeuren. De haan staart naar haar, nieuwsgierig of er wat gebeurd. En de kip ontwijkt steeds zenuwachtiger zijn blik om tenslotte te zeggen: "kun je dit niet ergens anders gaan doen ofzo?"
Een reactie posten