Ik weet dat niet zo goed

Er zijn genoeg vragen in het leven waar we geen antwoord op weten. De kip-ei kwestie schijnt opgelost te zijn (het was de kip die zomaar op een mooie dag uit de lucht is komen lazeren), maar andere dingen: no clue.

Ten eerste zijn dat drie van de vijf w's: waarom, met wie en op welke manier. Dat zijn de Grote Levensvragen. Ik weet niet waarom, ik weet wel globaal met wie, maar ik heb nog een aantal oningevulde categorieën, en op welke manier: geen idee. Ik doe maar wat. Echt.
Wat en Wanneer is dan weer wel duidelijk: leven, nu.

Los van de Grote Levensvragen zijn er natuurlijk ook een heleboel vragen over de dood. Ook daar is weer een grote 'waarom', maar 'wat' en 'wanneer' zijn daar juist weer extreem onduidelijk. Vooral als je denkt dat het niet gaat gebeuren, geloof ik. En zeker niet twee keer in een week.

Maar, waar ik heen wil: wanneer ga je weer gewoon doen, als de dood gepasseerd is en twee van je lievelingsmensen heeft ingepikt, maar het leven verder schijnt te gaan? Ik weet het niet.

Het leven gaat nu nog niet verder, want het is voor die twee mensen nog veel te kort geleden gestopt.

Wanneer zet je zo'n achterlijk, dom, confronterend kruis achter namen op de verjaardagskalender?
Wanneer wis je een nummer uit je telefoon?
Wanneer moet ik in diezelfde telefoon 'opa & oma' veranderen in 'oma'?

Nu nog niet, in elk geval. Daarvoor is het nog veel te vroeg, veel te vers.

En wanneer ga je als blogger weer een proper blogje publiceren? En mag je dat dan weer gewoon luchtig en humoristisch maken, of moet je zo nu en dan blijven refereren aan wat er gebeurd is? Of begrijpt de lezer zo ook wel dat ik noch opa, noch Maai ooit zal vergeten?

Als u antwoord heeft op ook maar één van bovenstaande vragen: ik houd me aanbevolen.