Als zes volwassen mensen bijna letterlijk vechten om een pleeborstel en een sekskalender. Als een fietsbel ineens een must-have is. Als je je vrienden afsnauwt omdat ze de dobbelsteen niet snel genoeg gooien.
Dan weet je: we spelen het Sinterklaasspel.
En dat deden we vrijdagavond. Vol overgave. Het was fantastisch. De avond leek één aanhoudend lachsalvo, het pakpapier vloog door de kamer. Hele foute cadeautjes en hele leuke cadeautjes lagen op tafel. De schuimpjes werden als eerste van tussen de kruidnoten gevist en de kookwekker tikte de minuten weg.
En er waren dus extreme fights om een pleeborstel. Het was een pleeborstel in de vorm van een bloempje, dat vonden vriendinnen E. en L. erg leuk. Datzelfde gold voor een bedlampje voor kindjes vanaf tien maanden. E. & L. zaten elkaar constant in de haren over die twee objecten. Terwijl vriendinnen E. (een andere), J. en ik Koehandel uit elkaars handen rukten. Vriend L. trachtte ondertussen steeds wanhopiger een batterijenoplader aan de vrouw te brengen. Zonder succes.
Normaal zijn wij allen hele zoete kinders, maar op Sinterklaasavond… nou, berg je dan maar. Er werd dus heel veel gegild (“Góói nou!” “Geef!” “GEEF TE-RUG!”), gevloekt, en van elkaar gejat. De dobbelsteen werd in recordtempo over tafel gekeild, cadeaus onder truien en stoelen verstopt. En dat alles voor presentjes van vijf euro waarvan je werkelijk niet wist dat je ze wilde hebben.
Het was zo’n succes dat ik daags na het feest al mailtjes kreeg met de vraag of we het volgend jaar weer doen. En natuurlijk doen we het dan weer. We hebben al bedacht dat de sekskalender dan terug ingepakt wordt, met cijfers per standje en praktische tips. Maar of dàt ook echt gaat gebeuren… we zullen zien.
Voor nu wens ik iedereen alvast een plezierige Sinterklaasweek en twee kaatseballen in een net. En een punnik-je-eigen-tasje-set voor vriend L.
Die raakte hij ook aan de straatstenen niet kwijt.
Dan weet je: we spelen het Sinterklaasspel.
En dat deden we vrijdagavond. Vol overgave. Het was fantastisch. De avond leek één aanhoudend lachsalvo, het pakpapier vloog door de kamer. Hele foute cadeautjes en hele leuke cadeautjes lagen op tafel. De schuimpjes werden als eerste van tussen de kruidnoten gevist en de kookwekker tikte de minuten weg.
En er waren dus extreme fights om een pleeborstel. Het was een pleeborstel in de vorm van een bloempje, dat vonden vriendinnen E. en L. erg leuk. Datzelfde gold voor een bedlampje voor kindjes vanaf tien maanden. E. & L. zaten elkaar constant in de haren over die twee objecten. Terwijl vriendinnen E. (een andere), J. en ik Koehandel uit elkaars handen rukten. Vriend L. trachtte ondertussen steeds wanhopiger een batterijenoplader aan de vrouw te brengen. Zonder succes.
Normaal zijn wij allen hele zoete kinders, maar op Sinterklaasavond… nou, berg je dan maar. Er werd dus heel veel gegild (“Góói nou!” “Geef!” “GEEF TE-RUG!”), gevloekt, en van elkaar gejat. De dobbelsteen werd in recordtempo over tafel gekeild, cadeaus onder truien en stoelen verstopt. En dat alles voor presentjes van vijf euro waarvan je werkelijk niet wist dat je ze wilde hebben.
Het was zo’n succes dat ik daags na het feest al mailtjes kreeg met de vraag of we het volgend jaar weer doen. En natuurlijk doen we het dan weer. We hebben al bedacht dat de sekskalender dan terug ingepakt wordt, met cijfers per standje en praktische tips. Maar of dàt ook echt gaat gebeuren… we zullen zien.
Voor nu wens ik iedereen alvast een plezierige Sinterklaasweek en twee kaatseballen in een net. En een punnik-je-eigen-tasje-set voor vriend L.
Die raakte hij ook aan de straatstenen niet kwijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten