Boer d'amour

Over het algemeen kijk ik geen TV. Af en toe het Journaal of een stukje DWDD, maar dan heb je het wel gehad. Eén echte uitzondering op deze regel wordt gevormd door Boer Zoekt Vrouw. En dat is afgelopen zondag weer begonnen! Ik ben er helemaal vol van.

Zondag deed Yvon de postronde en daar zag je al aan af dat er weer een seizoen toptelevisie voor de deur staat. Want oh! Oh, oh, oh! Die boeren! Dat is me een stelletje hoor.

Boer d’amour van dit seizoen is natuurlijk Jos. Deze agrariër kreeg 831 brieven en hoewel hij met gemak mijn vader had kunnen zijn, snap ik die vrouwen wel. Hij heeft iets. Iets charmants. Iets aantrekkelijks. En twee dochters, dat doet het altijd goed hè.

Paardenfokker Peter vind ik het prototype ‘lompe boer’. Had voor mij niet gehoeven (doorgrond deze woordgrap). Ik moest wel hard lachen om Yvon, die hem toevoegde dat hij temidden van zijn brieven heel wat weg had van de hitsige hengst die we aan het begin van zijn filmpje zagen. (even terzijde: wat heeft zo’n paard een gróte zeg!) Peter moet erg zijn best gaan doen om mijn sympathie te winnen, want nu vind ik hem gewoon stom.

Boer Wietse vind ik juist lief. Verlegenheid kan óók een sterkte zijn hè. Kijk, ik zou er niet aan moeten denken om met zo’n Willem de Zwijger te verpozen, maar als je van stiltes houdt is er niks mis mee. Maar lief is-ie. En ik hoop dat hij een heel leuk meisje vindt, dat verdient hij. Dat zie je.

Bij adoptieboer Richard kan ik haast volstaan met ‘oeps’. Wàt een oetel was dat zeg. En wat zei hij vaak ‘oeps’. En wat had hij mijn irritatiegrens snel bereikt. Hij is niet door en dat lijkt me inderdaad maar beter.

Droog koekje Auke wordt ook niet verder gevolgd, tot groot verdriet van zijn even droge koekjesmoeder. Yvon probeerde het nog leuk te brengen, dat Auke twaalf brieven had. Moeders: “Twaalf.” Op een toon van: “Ik heb net het bittere stronkje van de witlof doorgebeten.” Ik vind de boerenmoeders altijd een sterk punt van Boer Zoekt Vrouw, vaak zijn ze hilarisch en anders dank je God op je blote knieën dat jij niet zo’n schoonmoeder hebt. Maar deze! Ik wil niet stoken, maar ze heeft vast een bezemsteel om de hoek van de deur staan. En een kookpot in de keuken. Maar goed, ze heeft haar five minutes of fame gehad en nu is het klaar. Mooi.

Dus de komende tijd zit ik op zondagavond weer voor de televisie. Stoor mij dan vooral niet, want ik wil vol overgave kijken. Als je ook kijkt: bel me na afloop.
Ik hou erg van nabeschouwen.